در دنیای موسیقی، دستههای مختلفی وجود دارند که هر کدام به خاطر ویژگیهای خاص خود، نامی جداگانه دارند. برای نمونه، گروه کُرال یا همسرایان، مجموعهای از افرادی است که با هم به خوانندگی میپردازند. در این نوشته از وبلاگ مدیر تولز، قصد داریم به معرفی و بررسی گروههای کُرال ایرانی بپردازیم. تا پایان این مطلب با ما همراه بمانید.
موسیقی کرال ایرانی چیست ؟
موسیقی گروهی ایران
موسیقی گروهی ایران به آهنگهایی گفته میشود که آهنگسازان ایرانی برای اجرا توسط یک گروه خواننده (یا گروه کُر) ساختهاند. یکی از شناختهشدهترین کارهای گروهی در ایران، تنظیم آهنگهای محلی برای خواندن گروهی در دهه ۱۳۲۰ توسط روبیک گریگوریان است که به شکل کتاب در تهران چاپ شده است.
از دیگر کارهای گروهی ایرانی (با همراهی ارکستر)، قطعهای به نام «سرباز» از حسین دهلوی است. در مناطق شرقی ایران نیز مسعود نکویی، موسیقیدان و پژوهشگر اهل کرمان، روی موسیقی گروهی بدون ساز و با چندین خط آوازی کار میکند و تاکنون آثار بسیار زیادی در زمینه موسیقی گروهی بدون ساز، بر اساس فرهنگ شفاهی مردم کرمان و شرق ایران پدید آورده است.
تعریفی اجمالی از گروه و موسیقی کرال
گروه کر یا همسرایان، مجموعهای از خوانندگان است که با هم به اجرای موسیقی میپردازند. به قطعهای که برای اجرا توسط چنین گروهی نوشته میشود، موسیقی کرال گفته میشود.
معمولاً اصطلاح “گروه کر” برای گروههای وابسته به کلیسا به کار میرود. در مقابل، به گروههایی که در سالنهای کنسرت یا تئاتر برنامه اجرا میکنند، اغلب “همسرایان” گفته میشود. اما این تقسیمبندی خیلی دقیق و قطعی نیست.
واژه “کر” گاهی اوقات معنای گستردهتری دارد و به بخشی از یک اجرای جمعی بزرگتر اشاره میکند. مثلاً ممکن است اصطلاحاتی مانند “کر سازهای بادی چوبی” در یک ارکستر، یا “کر”های مختلف در یک اثر پلیکرال (چندگروهی) شنیده شود.
همچنین در آثار بزرگی مانند اوراتوریوها و مسهای معمول از سده هجدهم تاکنون، از واژه گروه کر یا همسرایان استفاده میشود تا حضور چندین خواننده در هر بخش صوتی مشخص شود. این اصطلاح، این گروه را از تکخوانها یا کوارتتهای آوازی که در همان اثر حضور دارند، متمایز میکند.