قهوه سبز چیست و چه خواصی دارد؟

**ظاهر دانه‌های قهوه سبز به چه شکل است؟**
قهوه سبز در واقع همان دانه خام و بو داده نشده درخت قهوه است. این دانه‌ها از داخل میوه‌ی قهوه که به آن گیلاس قهوه می‌گویند، بیرون آورده می‌شوند. بعد از جدا کردن پوسته و خشک کردن، دانه‌ها به رنگ سبز باقی می‌مانند. دو نوع اصلی از این دانه‌ها وجود دارد: عربیکا و روبوستا.

**چگونه قهوه سبز تولید می‌شود؟**
**مراحل کلی تولید قهوه سبز:**
دانه‌های قهوه پس از برداشت، فرآیندی را طی می‌کنند تا به حالت خام و سبز برسند. روش‌های مختلفی برای این کار وجود دارد:

۱. **روش خشک (طبیعی):** در این روش، گیلاس‌های قهوه به طور کامل در آفتاب خشک می‌شوند.
۲. **روش شسته (مرطوب):** در این روش، پوست میوه قهوه قبل از خشک شدن جدا می‌شود.
۳. **روش عسلی:** بخشی از پوست میوه باقی می‌ماند و دانه با حالت چسبناک خشک می‌شود.
۴. **روش نیمه‌مرطوب:** این روش، ترکیبی از روش شسته و خشک است.

**طعم قهوه سبز چگونه است؟**
طعم قهوه سبز بیشتر شبیه به گیاهان و علف تازه است. این دانه‌ها مزه‌ای کمی تلخ و شبیه به حبوبات خام دارند و برخلاف قهوه بو داده، عطر و بوی قوی و آشنايی ندارند.

**آیا نوشیدن قهوه سبز بی‌خطر است؟**
بله، مصرف متعادل قهوه سبز به طور کلی بی‌خطر است.

**فواید نوشیدن قهوه سبز:**
بر اساس پژوهش‌ها، قهوه سبز می‌تواند فواید زیر را داشته باشد:
* کمک به کاهش فشار خون
* بهبود ترکیب بدن و کمک به کاهش چربی‌های شکمی
* تنظیم سطح هورمون کورتیزول (هورمون مرتبط با استرس)

**عوارض احتمالی مصرف روزانه قهوه سبز:**
مصرف بیش از حد آن ممکن است برای برخی افراد عوارضی مانند ناراحتی معده به همراه داشته باشد.

**میزان کافئین قهوه سبز چقدر است؟**
دانه‌های قهوه سبز به طور طبیعی حاوی کافئین هستند.

**آیا عصاره قهوه سبز کافئین دارد؟**
بله، عصاره گرفته شده از این دانه‌ها نیز معمولاً حاوی کافئین است.

**چگونه در خانه قهوه سبز تهیه کنیم؟**
* **با دانه کامل:** می‌توانید دانه‌های کامل قهوه سبز را آسیاب کرده و مانند چای، از آن دم‌کرده تهیه کنید.
* **روش ساده‌تر با پودر:** اگر پودر قهوه سبز داشته باشید، کار راحت‌تر است و می‌توانید مستقیماً آن را با آب گرم مخلوط کنید.

**کدام نوع دانه برای قهوه سبز بهتر است؟**
هر دو نوع دانه عربیکا و روبوستا قابل استفاده هستند، اما انتخاب آن به سلیقه شخصی بستگی دارد.

**تفاوت قهوه سبز و قهوه بو داده در چیست؟**
* **قهوه سبز:** دانه خام، سفت، به رنگ سبز، با طعم گیاهی و سبز.
* **قهوه بو داده:** دانه تفت داده شده، نرم‌تر، به رنگ قهوه‌ای تیره، با عطر و طعم غنی و آشنا.

**مدت نگهداری قهوه سبز چقدر است؟**
این دانه‌ها در صورت نگهداری در جای خشک و خنک و دور از نور، برای مدت قابل توجهی تازه می‌مانند.

**نکات مهم برای نگهداری قهوه سبز:**
آن را در ظرف دربسته و در محیطی خشک و به دور از گرما نگهداری کنید.

**آیا می‌توان قهوه سبز را در فریزر گذاشت؟**
بله، قرار دادن آن در فریزر می‌تواند به تازه ماندن بیشتر آن کمک کند.

قهوه سبز در مقایسه با قهوه معمولی که برشته شده است، کافئین کمتری دارد. به عنوان مثال، یک فنجان ۲۴۰ میلی‌لیتری قهوه سبز تقریباً ۲۰ تا ۵۰ میلی‌گرم کافئین دارد؛ اما همین مقدار قهوه معمولی، بین ۹۵ تا ۱۰۰ میلی‌گرم کافئین خواهد داشت.

برای درست کردن این نوشیدنی، معمولاً دانه‌های کامل قهوه سبز را در آب خیس می‌کنند و بعد آن را روی گاز می‌جوشانند و مدتی با حرارت کم دم می‌کنند. بهتر است برای این کار از دستگاه قهوه‌ساز یا آسیاب معمولی استفاده نکنید، چون دانه‌های قهوه سبز بسیار سفت و محکم هستند.

شما می‌توانید قهوه سبز را به چند شکل مختلف از بازار تهیه کنید:

– **دانه کامل**: که باید قبل از مصرف آن را پودر کنید.
– **پودر قهوه سبز**: که آماده است و دیگر نیاز به آسیاب کردن ندارد.

همچنین **عصاره قهوه سبز** هم وجود دارد که به شکل مکمل‌های غلیظ، مثل قطره، کپسول یا پودر عرضه می‌شود. قطره و پودر عصاره را می‌توان در آب یا نوشیدنی‌های دیگر مخلوط کرد و کپسول آن هم به صورت دهانی مصرف می‌شود.

یادتان باشد که قهوه سبز با چای سبز یا ماچا فرق دارد. ماچا در واقع پودری است که از برگ‌های آسیاب‌شده چای سبز تهیه می‌شود؛ اما چای سبز از برگ‌های طبیعی و فرآوری‌نشده چای به دست می‌آید.

ظاهر قهوه سبز چگونه است؟

دانه‌های خام قهوه، کوچک و به شکل بیضی هستند و رنگ آن‌ها سبز روشن می‌باشد. این رنگ می‌تواند طیفی از سبز مایل به خاکستری تا سبز روشن شبیه زیتون را شامل شود. سطح این دانه‌ها معمولاً صاف است، اما یک خط یا چین کوچک در وسط آن‌ها دیده می‌شود. دانه‌های قهوه سبز، برخلاف نوع برشته‌شده که شکننده است و گاهی براق به نظر می‌رسد، سفت، خشک و کمی زبر هستند و سطح آن‌ها کاملاً تیره و بدون جلاست. اندازه آن‌ها معمولاً شبیه به هم است، اما برخی ممکن است کمی پهن‌تر یا گردتر از بقیه باشند.

وقتی شما قهوه سبز را دم می‌کنید، رنگ نوشیدنی به‌دست‌آمده، زرد کمرنگ با رگه‌های سبز و شفاف است، نه قهوه‌ای تیره. روی آن هیچ فوم یا لایه روغنی تشکیل نمی‌شود و ظاهری سبک و روشن دارد. این نوشیدنی برخلاف قهوه معمولی، غلیظ نیست و وقتی فنجان را خالی می‌کنید، تنها یک رد بسیار کمرنگ از رنگ سبز ملایم در ته فنجان باقی می‌ماند، نه لکه‌ی تیره و پررنگ قهوه.

قهوه سبز چگونه تهیه می‌شود؟

قهوه سبز در واقع دانه‌ی خام گیاه قهوه است که هنوز برشته نشده است. تولید آن با چیدن میوه‌های قرمز و رسیده قهوه شروع می‌شود. این برداشت به دو شکل انجام می‌گیرد: یا همه‌ی میوه‌ها با هم از شاخه کنده می‌شوند، یا فقط میوه‌هایی که کاملاً رسیده‌اند، یکی‌یکی انتخاب و چیده می‌شوند.

سپس، پوست و بخش‌های اضافی میوه جدا شده و دانه‌ها آزاد می‌شوند. برای پاک کردن ماده لزج و چسبناکی که روی دانه‌ها را پوشانده، از دستگاه‌های مخصوص یا آب‌کشی استفاده می‌کنند. بعد از این مرحله، دانه‌ها یا در آفتاب پهن می‌شوند تا خشک شوند، یا با دستگاه‌های خشک‌کن، رطوبت آن‌ها گرفته می‌شود تا جایی که فقط حدود ۱۱ تا ۱۲ درصد رطوبت باقی بماند. در پایان، پوسته‌ی نازک روی دانه هم جدا شده و قهوه سبز آماده است.

درخت قهوه معمولاً پس از سه تا چهار سال، اولین محصول خود را می‌دهد. همچنین، هر میوه قهوه از زمانی که گل می‌دهد تا وقتی کاملاً برسد، حدود ۲۱۵ تا ۲۴۰ روز طول می‌کشد.

مراحل تولید قهوه سبز (خلاصه فرآیند):

مراحل تولید قهوه از کاشت تا درجه‌بندی

کاشت
ابتدا بذرها در محلی به نام خزانه با عمق و فاصله‌ی مناسب کاشته می‌شوند. بعد از مدتی، نهال‌های جوان به زمین اصلی منتقل می‌شوند.

جوانه‌زنی
بذرها به تدریج رشد می‌کنند و این مرحله ممکن است بین یک تا یک سال و نیم طول بکشد تا گیاه برای کاشت در مزرعه آماده شود.

برداشت
پس از حدود سه تا چهار سال، درخت قهوه میوه می‌دهد و میوه‌های رسیده در این مرحله چیده می‌شوند.

فرآوری
دانه‌های قهوه از داخل میوه خارج می‌شوند و سپس با روش‌های مختلفی مانند روش مرطوب، خشک یا نیمه‌خشک، پردازش و آماده می‌شوند.

خشک‌کردن
در این مرحله دانه‌ها یا زیر نور آفتاب پهن می‌شوند یا با دستگاه‌های صنعتی خشک می‌شوند تا میزان رطوبت آن‌ها به حد مناسب برسد.

پوست‌گیری
لایه‌های آخر پوست از روی دانه‌ها جدا می‌شود و در پایان، دانه‌های سبز رنگ قهوه به دست می‌آید.

درجه‌بندی
دانه‌ها بر اساس معیارهایی مانند اندازه، وزن و کیفیت، مرتب و گروه‌بندی می‌شوند تا محصول نهایی از کیفیت یکسانی برخوردار باشد.

روش‌های مختلف فرآوری قهوه سبز

بعد از چیدن میوه‌های رسیده قهوه، باید دانه‌های سبز رنگ از داخل آن خارج شوند. این مرحله که به آن پردازش قهوه می‌گویند، تأثیر بسیار زیادی روی مزه، بو و کیفیت نهایی قهوه دارد. بسته به روشی که برای پردازش به کار می‌رود، قهوه ممکن است طعمی ملایم، شیرین، میوه‌ای یا حتی سنگین و خاکی پیدا کند. روش‌های اصلی پردازش قهوه به چهار دسته تقسیم می‌شوند: خشک، شسته، عسلی و نیمه‌مرطوب.

۱. فرآوری خشک (طبیعی)

این روش، قدیمی‌ترین و ساده‌ترین راه برای آماده‌سازی دانه‌های قهوه است و بیشتر در جاهایی که هوا گرم و خشک است، انجام می‌شود. در این روش، کل میوه قهوه، بدون این که کار خاصی روی آن انجام شود، مستقیماً زیر نور خورشید پهن می‌شود تا خشک شود. در طول چند روز، کارگران به طور مرتب میوه‌ها را جابه‌جا و زیرورو می‌کنند تا همه قسمت‌های آن به طور یکسان خشک شود و از خراب شدنش جلوگیری کنند. وقتی هوا بارانی است یا شب شده، روی میوه‌ها را می‌پوشانند. زمانی که میزان رطوبت میوه به حدود ۱۱ درصد رسید، پوسته خشک شده بیرونی به وسیله ماشین یا با روش‌های سنتی از دانه جدا می‌شود و در نهایت، دانه سبزرنگ قهوه به دست می‌آید.

۲. فرآوری شسته (مرطوب)

در این شیوه، ابتدا پوست و بخش گوشتی میوه از دانه‌های قهوه جدا می‌شود. سپس دانه‌ها برای مدت چند ساعت در مخزن‌های ویژه‌ای نگهداری می‌شوند تا لایه لزج و چسبنده روی آن‌ها به طور کامل تجزیه شود. بعد از این مرحله، دانه‌ها با آب شسته می‌شوند. در حین شستشو، دانه‌ها بر اساس وزن از هم جدا می‌شوند؛ به این صورت که دانه‌های سنگین به پایین مخزن می‌روند و دانه‌های سبک روی آب باقی می‌مانند. در پایان، دانه‌ها با عبور از استوانه‌های چرخان، بر اساس اندازه طبقه‌بندی می‌شوند. این فرآیند معمولاً به تولید قهوه‌ای با طعمی پاکیزه، واضح و با ترشی متعادل منجر می‌شود.

۳. فرآوری عسلی

روش عسلی، یک شیوه‌ی پردازش قهوه است که چیزی بین روش خشک و مرطوب به حساب می‌آید و محبوبیت زیادی در کشورهای آمریکای مرکزی دارد. در این روش، پوست بیرونی میوه‌ی قهوه جدا می‌شود، اما بخشی از لایه‌ی لعابدار و چسبنده (که به آن موسیلاژ می‌گویند) عمداً روی دانه باقی گذاشته می‌شود. همین لایه در هنگام خشک شدن، حالتی شیرین و چسبناک به دانه‌ها می‌دهد و در نهایت باعث ایجاد طعم و ظاهر مخصوصی در قهوه می‌شود.

بر اساس مقداری از این لعاب که روی دانه باقی می‌ماند، روش عسلی به دسته‌های مختلفی تقسیم می‌شود:

– **عسلی زرد:** که کمترین میزان لعاب را دارد.
– **عسلی قرمز:** که مقدار لعاب آن در حد متوسط است.
– **عسلی سیاه:** که بیشترین مقدار لعاب روی دانه باقی می‌ماند.

هرچه این لایه‌ی چسبنده بیشتر باشد، قهوه نهایی طعمی شیرین‌تر، غلیظ‌تر و با بوی میوه‌ای قوی‌تری خواهد داشت.

۴. فرآوری نیمه‌مرطوب (پوست‌گیری مرطوب)

این شیوه بیشتر در کشور اندونزی، به‌ویژه در مناطق پرباران مانند سوماترا، مورد استفاده قرار می‌گیرد. در این روش، ابتدا پوست میوه قهوه جدا می‌شود، اما دانه‌ها قبل از آنکه کاملاً خشک شوند و در حالی که هنوز مقداری رطوبت دارند، از پوسته سخت نهایی نیز جدا می‌گردند. سپس دانه‌ها بار دیگر مدتی خشک می‌شوند تا میزان رطوبت آن‌ها به حد مناسب برسد.

حاصل این فرآیند، قهوه‌ای با طعمی پرمایه، خاکی و غلیظ است که میزان اسیدیته آن پایین و بدنۀ آن بسیار قوی می‌باشد. همین ویژگی‌ها باعث شده تا قهوه اندونزی در بازار جهانی به‌راحتی قابل تشخیص باشد و جایگاه ویژه‌ای داشته باشد.

طعم قهوه سبز چگونه است؟

قهوه سبز مزه‌ای ملایم، گیاهی و کمی گس دارد. طعم آن بیشتر شبیه به برگ‌های تازه، علف تازه کوتاه‌شده یا غلات خام است و هیچ شباهتی به قهوه‌ی بو داده شده ندارد. برخلاف قهوه‌های معمولی، در این نوشیدنی خبری از عطر گرم، بوی شیرینی کاراملی یا طعم‌های دودی نیست.
قهوه سبز ترشیِ کمی دارد و طعمی زلال و نرم دارد که بیشتر یادآور چای سبز است تا یک فنجان قهوه کلاسیک.
این نوشیدنی سبُک و رقیق است و آن حس غلظت، شدت و تیزی قهوه‌های تیره‌رست را ندارد. نوشیدنش بیشتر شبیه به یک دمنوش گیاهی یا ماچا است. در آخر، قهوه سبز پس از نوشیدن، کمی حس گسی و خشکی روی زبان به جا می‌گذارد که همراه با تازگی است و برخلاف قهوه‌های معمول، تلخی و طعم آن برای مدت طولانی در دهان باقی نمی‌ماند.

آیا نوشیدن قهوه سبز مجاز و بی‌خطر است؟

بله، می‌توان قهوه سبز نوشید و بسیاری از افراد به خاطر مواد مفید موجود در آن مانند آنتی‌اکسیدان‌ها و اسید کلروژنیک، آن را در رژیم غذایی روزانه خود قرار می‌دهند. اگر سالم هستید، خوردن مقدار متعادل از آن معمولاً بی‌ضرر است.

بعضی‌ها قهوه سبز را مثل قهوه معمولی، همراه با شیر و شکر می‌نوشند و بعضی دیگر آن را با چای سبز مخلوط می‌کنند. با این حال، نباید فراموش کرد که قهوه سبز هم کافئین دارد و ممکن است روی خواب شما اثر بگذارد یا با بعضی داروها تداخل ایجاد کند.

اگر باردارید، به نوزاد خود شیر می‌دهید، داروی خاصی استفاده می‌کنید یا مشکل سلامتی دارید، بهتر است قبل از مصرف منظم این نوشیدنی با پزشک خود صحبت کنید. همچنین اگر مطمئن نیستید که نوشیدن آن با معده خالی یا قبل از خواب برایتان مناسب است یا نه، مشورت با یک متخصص توصیه می‌شود.

فواید نوشیدن قهوه سبز

قهوه سبز به دلیل داشتن مواد مؤثری مانند اسید کلروژنیک و کافئین، می‌تواند تأثیرات مهمی روی سلامتی بگذارد. پژوهشی مقدماتی در سال ۲۰۱۴ در دانشگاه کوئین مارگارت نشان داد که مصرف قهوه سبز ممکن است به کاهش فشار خون، بهتر شدن انعطاف رگ‌ها، کم شدن چربی دور شکم و تنظیم هورمون کورتیزول کمک کند؛ آن هم بدون اینکه لازم باشد رژیم غذایی خاصی بگیرید یا ورزش کنید.

قهوه سبز مقدار زیادی اسید کلروژنیک دارد. این ماده یک آنتی‌اکسیدان قوی است که همراه با کافئین، فوایدی مانند لاغری، کنترل قند خون، کاهش التهاب، مبارزه با میکروب‌ها و حتی جلوگیری از برخی سرطان‌ها دارد. این نتایج در تحقیق دیگری در سال ۲۰۲۱ از دانشگاه امام عبدالرحمن بن فیصل نیز تأیید شده است.

کاهش فشار خون

بر اساس یک پژوهش، افرادی که به مدت دو هفته، هر روز چهار فنجان قهوه سبز مصرف کردند، کاهشی در فشار خون خود تجربه کردند. به طور متوسط، فشار خون سیستولیک (عدد بالا) آنها ۲.۶۵ میلی‌متر جیوه و فشار خون دیاستولیک (عدد پایین) نیز ۳.۱۰ میلی‌متر جیوه کمتر شد.

علاوه بر این، دیواره رگ‌های خونی این افراد انعطاف‌پذیری بیشتری پیدا کرد. این تغییر، یک نشانه مثبت است و می‌تواند به معنای سالم‌تر بودن قلب و عروق آنها باشد.

بهبود ترکیب بدن و کاهش چربی شکم

افرادی که در این پژوهش شرکت کردند، بدون اینکه تغییری در برنامه غذایی یا فعالیت بدنی خود ایجاد کنند، کاهش چشمگیری در شاخص توده بدنی (BMI) و همچنین چربی دور شکم خود تجربه کردند. این نتایج به وضوح نشان می‌دهد که قهوه سبز به تنهایی، نقش اصلی را در ایجاد این تغییرات مثبت داشته است.

مقاله انواع لاته منبع بسیار خوبی برای یادگیری بیشتر است.

تنظیم هورمون کورتیزول

به نظر می‌رسد قهوه سبز این توانایی را دارد که مقدار کورتیزول موجود در ادرار را کمتر کند. این اتفاق به دلیل تأثیری است که قهوه سبز بر آنزیم خاصی به نام 11β-HSD1 می‌گذارد. از آنجا که هورمون کورتیزول رابطه مستقیمی با استرس و مشکلات متابولیک بدن دارد، پایین آمدن سطح آن می‌تواند به بدن کمک کند تا در شرایط استرسزا، تعادل بهتری داشته باشد.

با این حال، بیشتر تحقیقات انجام شده تا امروز بر روی عصاره قهوه سبز متمرکز بوده و مطالعات در مورد قهوه سبزی که به صورت معمول دم می‌شود و مصرف می‌گردد، هنوز کامل و کافی نیست.

عوارض احتمالی مصرف روزانه قهوه سبز

با وجود فوایدی که دارد، مصرف مداوم قهوه سبز به خصوص به خاطر وجود کافئین در آن، ممکن است برای بعضی افراد عوارضی به همراه داشته باشد.

اگر در مصرف کافئین زیاده‌روی شود، ممکن است مشکلات زیر پیش بیاید:

احساس ناآرامی و زودرنجی
حس اضطراب
مشکل در خوابیدن، مخصوصاً اگر آن را در عصر یا نزدیک به وقت خواب بنوشید

به طور کلی، اگر فردی بیشتر از ۴ یا ۵ فنجان قهوه سبز در روز مصرف کند، احتمال بروز این نشانه‌ها در او زیاد است. برخی افراد هم ممکن است دچار مشکلات گوارشی مانند ترش کردن یا درد معده شوند. در یک تحقیق که در شهر ادینبرو انجام شد، یکی از افراد شرکت‌کننده، پس از خوردن قهوه سبز، کاهش ناگهانی فشار خون را تجربه کرد که همراه با احساس گیجی و حالت تهوع بود. در یک مورد دیگر نیز افزایش میل جنسی گزارش شد، اما هیچ مشکل جدی یا اثر درازمدتی مشاهده نشد.

میزان کافئین قهوه سبز چقدر است؟

یک فنجان قهوه سبز (که حدود ۲۴۰ میلی‌لیتر است) معمولاً بین ۲۰ تا ۵۰ میلی‌گرم کافئین دارد. این مقدار تقریباً نصف یا حتی کمتر از کافئین موجود در یک فنجان قهوه معمولی برشته‌شده است، که حدود ۹۵ تا ۱۰۰ میلی‌گرم کافئین در آن یافت می‌شود.
علت این تفاوت، به ساختار دانه‌های قهوه برمی‌گردد: دانه‌های خام یا همان قهوه سبز، هنگام دم کشیدن، کافئین کمتری آزاد می‌کنند.

در خود دانه‌های قهوه سبز، به‌طور طبیعی حدود ۱.۵۲ تا ۱.۶۷ درصد کافئین وجود دارد. یعنی در هر ۱۰۰ میلی‌گرم دانه قهوه سبز، تقریباً ۱.۵ تا ۱.۷ میلی‌گرم کافئین یافت می‌شود. البته این مقدار بستگی به نوع دانه و شرایط کشت آن نیز دارد.

برای مقایسه بهتر:
– در هر دانه قهوه سبز عربیکا حدود ۱.۹ میلی‌گرم کافئین وجود دارد.
– در هر دانه قهوه سبز روبوستا حدود ۲.۹ میلی‌گرم کافئین موجود است.

به طور کلی، دانه‌های روبوستا علاوه بر کافئین بیشتر، طعمی قوی‌تر و تلخ‌تر هم دارند. پس اگر می‌خواهید قهوه با کافئین کمتری مصرف کنید، بهتر است نوع عربیکا را انتخاب کنید.

آیا عصاره قهوه سبز کافئین دارد؟

بله، عصاره قهوه سبز نیز حاوی کافئین است، اما مقدار آن به طور معمول از قهوه معمولی که برشته شده کمتر می‌باشد. میزان کافئین موجود در این عصاره به عوامل مختلفی مانند نوع دانه قهوه و شیوه تهیه آن بستگی دارد، اما در اکثر مواقع این مقدار کم و محدود است.

چگونه قهوه سبز را در خانه تهیه کنیم؟

برای تهیه قهوه سبز به روش سنتی، باید بدانید که این دانه‌ها نسبت به قهوه‌های معمولی سفت‌تر و خام هستند و به پردازش کمتری رسیده‌اند. برخلاف قهوه‌های دیگر، برای دم کردن آن لازم نیست از دستگاه مخصوص یا آسیاب استفاده کنید. فقط کافی است این مراحل ساده را انجام دهید:

روش تهیه با دانه کامل:

برای هر فنجان آب (حدود ۳۰۰ میلی‌لیتر)، نزدیک به ۱۸ گرم دانه قهوه سبز بردارید.
دانه‌ها را به مدت یک شب در آب سرد قرار دهید تا نرم و آماده شوند.
صبح، آب و دانه‌ها را با هم داخل قابلمه‌ای بریزید و حرارت دهید تا دما به حدود ۹۲ درجه سانتی‌گراد برسد (یعنی تقریباً نزدیک به نقطه جوش).
سپس شعله را کم کنید و بگذارید محتویات قابلمه به آرامی و به مدت ۱۵ دقیقه بجوشد.
بعد از این زمان، نوشیدنی را به مدت ۱۰ تا ۱۵ دقیقه کنار بگذارید تا از داغی بیفتد و خنک شود.
در پایان، مایع را از صافی عبور دهید تا دانه‌ها کاملاً جدا شوند. حالا نوشیدنی شما آماده نوشیدن است.

روش ساده‌تر با پودر قهوه سبز:

اگر از پودر قهوه سبز آماده استفاده می‌کنید، کارتان ساده‌تر خواهد بود:

پودر قهوه را با آب جوش داخل یک فرنچ‌پرس یا وسیله‌ای شبیه به آن بریزید.
بگذارید به مدت حدود ۱۰ دقیقه استراحت کند تا عطر و طعم آن کاملاً آزاد شود.
سپس آن را از صافی رد کنید و نوش جان کنید.
برای اینکه بهترین نتیجه را بگیرید، توصیه می‌شود از پودری استفاده کنید که نه خیلی درشت و نه خیلی نرم باشد، بلکه اندازه‌ی آسیاب آن متوسط رو به ریز باشد.

کدام دانه برای تهیه قهوه سبز مناسب‌تر است؟

بهترین انتخاب برای خرید قهوه سبز، دانه‌های خام قهوه عربیکا است. این نوع دانه‌ها مقدار بیشتری اسید کلروژنیک دارند. این ماده یک ترکیب آنتی‌اکسیدانی قوی است که نقش اصلی را در خواص مفید قهوه سبز ایفا می‌کند.

در مقایسه با قهوه روبوستا، عربیکا طعم نرم‌تر، متعادل‌تر و مطبوع‌تری دارد و به همین دلیل برای درست کردن قهوه سبز گزینه مناسب‌تری به شمار می‌رود.

اگر می‌خواهید طعمی خاص‌تر و متفاوت را امتحان کنید، می‌توانید سراغ دانه‌های تک‌منطقه بروید؛ مثل عربیکای اتیوپی، اندونزی یا کلمبیا. هرکدام از این دانه‌ها عطر و طعم ویژه‌ای دارند که نوشیدن قهوه سبز را به تجربه‌ای لذت‌بخش و جالب تبدیل می‌کنند.

تفاوت قهوه سبز و قهوه برشته‌شده در چیست؟

فرق اصلی بین قهوه سبز و قهوه بو داده به مرحله‌ی برشته‌سازی مربوط می‌شود. در واقع، برشته‌سازی فرآیندی است که طی آن دانه‌های خام قهوه تحت حرارت قرار می‌گیرند و به همان قهوه‌ای تبدیل می‌شوند که ما طعم، بو و رنگ آن را می‌شناسیم.

قهوه سبز، دانه‌ی قهوه‌ای است که فرآوری شده اما هنوز بو داده نشده است. رنگ این دانه‌ها معمولاً سبز کمرنگ، مایل به خاکستری یا آبی است. سطح آن‌ها خشک و کدر است و بویی شبیه به گیاهان تازه، علف تازه یا لوبیای خام می‌دهد. مزه‌ی آن نیز بسیار ملایم است و آن طعم و ویژگی‌های آشنا و خاص قهوه‌ی معمولی را ندارد.

در مقابل، قهوه برشته‌شده یا بو داده، حرارت زیادی دیده است؛ معمولاً در دمای بین ۱۹۰ تا ۲۳۰ درجه سانتی‌گراد. در این فرآیند، دانه‌ها رنگشان عوض می‌شود، وزنشان کمتر می‌شود و روغن در سطح آن‌ها پدیدار می‌گردد. همچنین عطر و طعمی غنی و پیچیده پیدا می‌کنند که می‌تواند یادآور مزه‌هایی مانند شکلات، آجیل، میوه‌های خشک یا ادویه‌های مختلف باشد. این طعم‌ها به نوع قهوه و میزان برشته‌شدن آن بستگی دارد.

مقایسه قهوه سبز و برشته‌شده در یک نگاه

**ویژگی‌های قهوه سبز و قهوه بو داده شده**

**رنگ:**
قهوه سبز: رنگ آن از سبز روشن تا آبی‌فام است.
قهوه بو داده: رنگ آن از قهوه‌ای روشن تا تیره تغییر می‌کند.

**بو:**
قهوه سبز: بویی گیاهی، خام و کمی خاکی دارد.
قهوه بو داده: بویی غنی، شیرین و با رایحه‌های پیچیده دارد.

**سختی و وزن:**
قهوه سبز: سفت، متراکم و سنگین است.
قهوه بو داده: سبک‌تر، تردتر و شکننده می‌شود.

**میزان رطوبت:**
قهوه سبز: رطوبت بالایی دارد.
قهوه بو داده: رطوبت آن کمتر است و خشک‌تر است.

**ظاهر سطح:**
قهوه سبز: سطحی مات و زبر دارد.
قهوه بو داده: ممکن است سطحی براق یا چرب داشته باشد.

**ترکیبات:**
قهوه سبز: سرشار از اسید کلروژنیک است.
قهوه بو داده: دارای قندهای کاراملی شده و ترکیبات معطری است که در اثر بو دادن ایجاد می‌شوند.

**مزه:**
قهوه سبز: مزه‌ای ملایم و گیاهی دارد و طعم معمول قهوه را نمی‌دهد.
قهوه بو داده: مزه‌ای شیرین و متعادل با طیف وسیعی از طعم‌ها دارد.

**ترشی:**
قهوه سبز: ترشی آن خام و گس است.
قهوه بو داده: ترشی آن کنترل‌شده است و گاهی میوه‌ای یا ملایم می‌شود.

**کافئین:**
قهوه سبز: کافئین کمتری دارد.
قهوه بو داده: کافئین بیشتری دارد (که به نوع دانه و میزان بو دادن بستگی دارد).

**مدت نگهداری:**
قهوه سبز: در شرایط مناسب تا یک سال قابل نگهداری است.
قهوه بو داده: مدت نگهداری آن کوتاه‌تر است و بهتر است تازه مصرف شود.

مقاله کافئین قهوه چیست و چه خواص و مضراتی دارد؟ منبع بسیار خوبی برای یادگیری بیشتر است.

**کاربرد:**
قهوه سبز: به عنوان ماده خام برای بو دادن استفاده می‌شود.
قهوه بو داده: آماده است تا از آن قهوه دم کنید و بنوشید.

ماندگاری قهوه سبز چقدر است؟

دانه‌های قهوه سبز اگر به روش درستی نگهداری شوند، بین شش ماه تا یک سال طعم تازه خود را نگه می‌دارند. بعد از این مدت، با آمدن قهوه فصل جدید، این دانه‌ها به عنوان “محصول سال قبل” شناخته می‌شوند. در این حالت اگرچه هنوز می‌توان از آن‌ها استفاده کرد، اما ممکن است عطر و طعم اولیه را نداشته باشند.

دلیل ماندگاری بیشتر قهوه سبز این است که این دانه‌ها هنوز برشته نشده‌اند و مواد درون آن‌ها پایدارتر است. برای حفظ کیفیت و جلوگیری از فاسد شدن ترکیبات مفید مانند اسید کلروژنیک، بهتر است قهوه سبز در جای خنک (بین ۵ تا ۱۰ درجه سانتی‌گراد) و در بسته‌بندی‌های دربسته یا بدون هوا نگهداری شود.

نکات مهم برای نگهداری قهوه سبز

برای اینکه دانه‌های قهوه خام، تازگی و کیفیت خود را حفظ کنند، رعایت نکات زیر بسیار مهم است:

* **محیط خنک، خشک و تاریک:** دانه‌های قهوه را باید در جایی نگهداری کنید که نور آفتاب به آن‌ها نرسد، هوا خشک باشد و دمای محیط نیز خنک باشد.
* **بالاتر از سطح زمین:** کیسه‌ها یا ظروف حاوی قهوه را روی یک طبقه یا میز قرار دهید تا با زمین تماس نداشته باشند. این کار مانع از جذب رطوبت از کف می‌شود.
* **دور از مواد بودار:** قهوه به سادگی بوی چیزهای اطرافش را به خود می‌گیرد. بنابراین آن را نزدیک مواد غذایی معطر، ادویه‌ها یا مواد شیمیایی قرار ندهید.
* **هوای خشک:** محل نگهداری قهوه باید کاملاً خشک باشد و از وجود هر گونه منبع رطوبت یا بخار آب در آن جا خودداری کنید.
* **ظرف دربسته و مناسب:** برای نگهداری قهوه از کیسه‌های چندلایه که هوا از آن‌ها عبور نمی‌کند یا از ظرف‌های شیشه‌ای دارای درپوش محکم استفاده کنید.
* **بسته‌های کوچک:** اگر خودتان در خانه قهوه را برشته می‌کنید، بهتر است آن را به مقدار کم و برای مصرف حدود یک هفته تقسیم کرده و در بسته‌های جداگانه نگهداری کنید.

آیا می‌توان قهوه سبز را فریز کرد؟

بله، یکی از راه‌های خوب برای تازه نگه داشتن قهوه خام، فریز کردن آن است. فقط باید دانه‌ها را در کیسه‌های کاملاً دربسته یا ظرف‌های بدون منفذ نگهداری کنید تا هوا و رطوبت به آن‌ها نرسد. قبل از گذاشتن در فریز یا بیرون آوردن از آن، حتماً صبر کنید تا دانه‌ها با دمای اتاق یکسان شوند. این کار مانع از ایجاد بخار آب داخل بسته‌بندی و خراب شدن قهوه می‌شود.