تفاوت های گیتار کلاسیک و گیتار آکوستیک

گیتار یکی از سازهای دوست‌داشتنی و پرطرفدار است که در سبک‌های گوناگون موسیقی نواخته می‌شود. این ساز در مدل‌های مختلفی ساخته می‌شود و همین تنوع، کاربردهای آن را گسترده‌تر می‌کند. از جمله انواع شناخته‌شده گیتار، می‌توان به گیتار کلاسیک و گیتار آکوستیک اشاره کرد. در ادامه این نوشته، به بررسی تفاوت‌های میان این دو نوع گیتار می‌پردازیم.

آشنایی با گیتار کلاسیک و گیتار آکوستیک

ساز گیتار کلاسیک (classic guitar  ) :

یکی از پرطرفدارترین گیتارها در ایران، گیتار کلاسیک است. این گیتار معمولاً شش سیم دارد که سه تای آن از جنس نایلون و سه تای دیگر از جنس ابریشم است و دور آن‌ها با سیم‌پیچ فلزی پوشیده شده است.

صدای این گیتار در مقایسه با دیگر انواع گیتار، آرام‌تر و ظریف‌تر است و به خاطر جنس سیم‌هایش، نواختن آن راحت‌تر است.

با گیتار کلاسیک می‌توانید قطعات سبک و آهنگین بنوازید. در واقع، نواختن ملودی و آکورد، بخش اصلی کار با این ساز را تشکیل می‌دهد. گیتار کلاسیک به عنوان سازی شناخته می‌شود که به تنهایی نیز قابل اجرا است.

گیتار آکوستیک ( Acoustic guitar ) :

این ساز برای تقویت صدا به بدنه خود متکی است و هیچ تقویت کننده خارجی ندارد. صدای سیم‌ها درون کاسه توخالی و چوبی آن تشدید و قوی‌تر می‌شود.
سیم‌های گیتار آکوستیک از جنس فلز هستند و کاسه صدای آن نیز بزرگ‌تر است. این نوع گیتار معمولاً در سبک‌های موسیقی راک، کانتری و بلوز نواخته می‌شود.
گیتار آکوستیک تنوع اجرایی بیشتری نسبت به بسیاری از انواع دیگر گیتار دارد و می‌توان با آن تقریباً هر سبکی را نواخت، به همین دلیل گاهی آن را ساز همه‌کاره می‌نامند. این قابلیتِ گسترده، به ویژه به دلیل وجود سیم‌های استیل آن است که به ساز قدرت و انعطاف زیادی می‌بخشد.
دسته این گیتار باریک‌تر است و برخی تکنیک‌هایی که با گیتار کلاسیک قابل اجرا نیستند، به راحتی با گیتار آکوستیک انجام می‌شوند.

تفاوت های گیتار کلاسیک و گیتار آکوستیک

شناخت تفاوت ها:

در ابتدا ممکن است گیتار آکوستیک و کلاسیک شبیه یکدیگر دیده شوند، ولی در واقع در نحوه تولید صدا و شکل ساخت با هم تفاوت‌های قابل توجهی دارند.

بدنه

گیتارهای کلاسیک از نظر شکل بدنه با گیتارهای آکوستیک تفاوت زیادی دارند. معمولاً اندازه بدنه گیتار کلاسیک کوچکتر است و فرورفتگی دو طرف بدنه که به آن «کمر» گفته می‌شود، باریک‌تر طراحی شده. به همین دلیل نواختن این نوع گیتار در حالت نشسته راحت‌تر است.

در مقابل، بیشتر گیتارهای آکوستیک دارای بدنه‌ای به نام «دردنات» هستند که بزرگ‌تر از گیتار کلاسیک است و به همین خاطر صدای بیس قوی‌تری تولید می‌کند.

در برخی از مدل‌های گیتار آکوستیک، قسمت بالایی بدنه طوری طراحی شده که نوازنده راحت‌تر بتواند به فرت‌های پایین دسترسی داشته باشد. این ویژگی در گیتارهای کلاسیک کمتر دیده می‌شود و در گیتار آکوستیک به آن «کات‌اوی» می‌گویند.

صفحه انگشت گذاری ( فرت برد )

در گیتار کلاسیک، بخشی که انگشت‌ها روی آن قرار می‌گیرد (فرت‌برد) نسبت به گیتار آکوستیک پهن‌تر است. این پهن‌تر بودن باعث می‌شود هنگام نواختن، جای بیشتری برای انگشتان وجود داشته باشد و اشتباه زدن سیم‌ها کمتر پیش بیاید. با این حال، بعضی از نوازندگان فکر می‌کنند همین پهن بودن، به ویژه وقتی که دست در طول دسته گیتار جابه‌جا می‌شود، ممکن است سرعت نوازندگی را کمی کاهش دهد.

جنس سیم

گیتار کلاسیک را اغلب با نام گیتار نایلونی نیز می‌شناسند. دلیل این نام‌گذاری، استفاده از سیم‌های نایلونی در این نوع گیتار است. در مقایسه، گیتارهای آکوستیک معمولاً مجهز به سیم‌های فلزی از جنس استیل هستند.

صدای سیم‌های نایلون و استیل با یکدیگر کاملاً فرق دارد و حتی هنگام نواختن، حس متفاوتی به نوازنده و شنونده می‌دهند. سیم‌های نایلون صدایی نرم و گرم تولید می‌کنند، در حالی که سیم‌های استیل معمولاً صدایی شفاف و پرطنین دارند.

یکی از علت‌های محبوبیت گیتار کلاسیک میان نوآموزان، همان سیم‌های نایلونی آن است. این سیم‌ها ضخیم‌تر هستند و فشار کمتری به انگشتان دست وارد می‌کنند.

برعکس، سیم‌های گیتار آکوستیک معمولاً از جنس نیکل و برنز ساخته می‌شوند. این سیم‌ها فلزی و نازک‌تر هستند و به همین خاطر، هنگام نواختن کمی بیشتر به نوک انگشتان فشار می‌آورند.

صدای گیتار

با توجه به جنس سیم‌ها و شکل بدنه، هر نوع گیتار صدای مخصوص به خودش را تولید می‌کند. به این ترتیب، اگر به موسیقی پاپ ایرانی یا سبک‌هایی مانند جسی کینگ و همچنین موسیقی فلامینگو و اسپانیایی علاقه‌مند هستید، مناسب‌ترین انتخاب برای شما گیتار کلاسیک خواهد بود.
در مقابل، تعداد زیادی از آهنگ‌های راک آمریکایی، پاپ و اروپایی با گیتارهای آکوستیک نواخته و اجرا می‌شوند.