در این انشا می‌خواهیم در مورد یکی از زیباترین ویژگی‌های انسان، یعنی همدلی، صحبت کنیم.
همدلی یعنی خودمان را جای کسی بگذاریم که شاید روز خوشی ندارد یا مشکلی برایش پیش آمده است. در آن لحظه سعی کنیم احساسات او را درک کنیم. یعنی وقتی دوستمان ناراحت است، ما هم ناراحت شویم و وقتی خوشحال است، شادی او را شادی خودمان بدانیم.
همدلی با دلسوزی کمی فرق دارد. در دلسوزی فقط برای کسی غصه می‌خوریم، اما در همدلی سعی می‌کنیم دنیا را از نگاه او ببینیم و بفهمیم واقعاً چه احساسی دارد.
این کار فواید بسیار زیادی دارد. وقتی با کسی همدلی می‌کنیم، انگار پلی از محبت بین دل‌هایمان می‌سازیم. این کار باعث می‌شود دوستی‌هایمان محکم‌تر شود و در جامعه، افراد به هم نزدیک‌تر شوند. یک جامعه همدل، شبیه یک خانواده بزرگ است که همه در شادی و غم یکدیگر شریک هستند.
چگونه می‌توانیم همدل باشیم؟
* به حرف‌های دیگران با دقت گوش کنیم.
* قضاوت نکنیم و اجازه دهیم طرف مقابل احساسش را بیان کند.
* سعی کنیم بفهمیم او از نگاه خودش چه می‌بیند و چه احساسی دارد.
* در صورت نیاز، با یک جمله ساده مانند “من کنارت هستم” یا “احساست را درک می‌کنم” به او آرامش بدهیم.
همدلی مانند چراغی است که تاریکی تنهایی را از بین می‌برد و مانند بارانی است که بر آتش غم و ناراحتی می‌ریزد. اگر همه ما کمی بیشتر همدلی را تمرین کنیم، دنیا قطعاً جای قشنگ‌تری برای زندگی خواهد شد.
همدلی، همان کلید طلایی است که قفلِ تنهايی را می‌شکند و پلی می‌سازد از دل به دل. در این نوشته، می‌خواهیم با نگاهی ادبی و توصیفی، دربارهٔ این گنجِ انسانی سخن بگوییم. این متن برای شما دانش‌آموزان عزیز فراهم شده تا با شیوهٔ نگارش و هنرِ نوشتن نیز بیشتر آشنا شوید. با ما همراه باشید.
موضوع انشا همدلی
در زندگی هر کس، روزهای خوب و روزهای سخت وجود دارد. در هر دو حالت، آدم‌ها دوست دارند دیگران احساساتشان را درک کنند و آن‌ها را بفهمند. در دل جامعه، رخدادهای تلخ و شیرین زیادی جریان دارد که مردم با آن‌ها دست و پنجه نرم می‌کنند. گاهی چیزهایی می‌بینیم یا می‌شنویم که واقعاً تکان‌دهنده و غم‌انگیز است. از گذشته تا امروز، انسان‌ها همچون حلقه‌های یک زنجیر به هم پیوسته‌اند.
در بسیاری از مواقع، گروه‌های مردمی تشکیل می‌شوند تا از افرادی که در شرایط دشواری مانند فقر یا بیماری به سر می‌برند، حمایت کنند. این گروه‌ها گاهی به شهرهای دور و حتی مناطق محروم و صعب‌العبور سفر می‌کنند تا به کمک افرادی بروند که از ابتدایی‌ترین امکانات زندگی هم محروم هستند.
گوش دادن به حرف‌های دیگران و وقت گذاشتن برای آن‌ها نیز بسیار ارزشمند است. وقتی کسی با زبانش از ما حمایت می‌کند، احساس خوبی پیدا می‌کند. اما اگر این هم‌زبانی با همدلی همراه شود، تأثیرش بسیار عمیق‌تر و زیباتر خواهد بود. همدلی فقط محدود به یک روستا، شهر یا کشور نیست. گاهی این احساس آنقدر گسترده می‌شود که مردم یک کشور به یاری مردم کشوری دیگر می‌شتابند، زیرا انسانیت مرزی نمی‌شناسد و به زبان، نژاد، فرهنگ یا مذهب خاصی تعلق ندارد.
امروزه فضای مجازی و رسانه نیز نقش مهمی در این زمینه ایفا می‌کند. با یک پست یا هشتگ، مردم سراسر دنیا در کوتاه‌ترین زمان از یک رویداد باخبر می‌شوند. بارها دیده‌ایم که ایرانیان خارج از کشور با راه‌اندازی کمپین‌های مجازی، چه کمک‌های بزرگی به هموطنان خود در داخل کشور کرده‌اند. نقش رسانه‌ها آنقدر پررنگ است که نمی‌توان آن را نادیده گرفت. کودکان و بیماران زیادی با کمک‌های مردمی درمان شده‌اند، افراد گمشده پس از سال‌ها پیدا شده‌اند، بی‌خانمان‌ها صاحب خانه شده‌اند، بیکارها کار پیدا کرده‌اند، کودکان بی‌سرپرست تحت حمایت قرار گرفته‌اند و معتادان توانسته‌اند ترک کنند. همه‌ی این خوبی‌ها را مدیون همدلی دیگران هستیم. هم‌زبانی اگرچه شیرین است، اما همدلی از آن هم ارزشمندتر است.
موضوعات پیشنهادی برای انشا دانش‌آموزی
انشا اختصاصی – نویسنده: مهتا قیدی