در میان همه انسان‌های تاریخ، نام یکی مانند ستاره‌ای درخشان و همیشه پایدار می‌درخشد: محمد (صلی الله علیه و آله و سلم).
او تنها یک پیامبر نبود؛ او یک معلم بزرگ، یک رهبر دلسوز و نمونهٔ کاملِ مهربانی و اخلاق بود. حتی پیش از بعثت، همه او را به راستگویی و امانتداری می‌شناختند و به او “امین” می‌گفتند.
پیامبر ما با قلب بزرگ خود، به فکر همه مردم بود. او به سراغ کسانی می‌رفت که در جامعه تنها و فراموش شده بودند و به آنان احترام می‌گذاشت. با کودکان بسیار مهربان بود و با آنان بازی می‌کرد. به حیوانات محبت می‌کرد و می‌فرمود نباید به آنها آزار رساند.
درس بزرگ او این بود: “با دیگران آنگونه رفتار کن که دوست داری با تو رفتار کنند.” این جمله ساده، کلید یک زندگی خوب و صلح‌آمیز با همه انسان‌هاست.
او برای ما چراغ راهی است که در تاریکی‌ها، راه درست را به ما نشان می‌دهد. یاد و خاطره او همیشه در قلب ما زنده است و راه و روش زندگی‌اش، بهترین الگو برای همه ماست.
درود و سلام خدا بر او و خاندان پاکش باد.
هزاران سال پیش، در یکی از بزرگ‌ترین روزهای تاریخ، در ۲۷ رجب، بهترین آفریدهٔ خدا، حضرت محمد (ص)، به پیامبری برگزیده شد. خداوند او را فرستاد تا پیام‌های الهی را به مردم برساند و آنان را به راه درست هدایت کند و به پرستش خداوند یکتا دعوت نماید.
خداوند، پیامبرش را بسیار دوست می‌داشت و در بسیاری از آیاتی که بر او نازل می‌کرد، نام او را در کنار نام خود می‌آورد:
ایزد که رقیب جان خرد کرد
نام تو ردیف نام خود کرد (1)
پیامبر بزرگ اسلام (ص)، جامعه‌ای را که در نادانی و تاریکی فرو رفته بود و حتی دختران را زنده به گور می‌کرد، از خواب غفلت بیدار کرد. در همان شرایط سخت، یاران وفاداری مانند ابوذر، عمار و سلمان را پرورش داد. اگرچه بسیاری از مردم در آن زمان با او دشمنی می‌کردند و آزارش می‌دادند؛ حتی وقتی به سمت مسجد می‌رفت، با سنگ به او حمله می‌کردند. اما پیامبر با صبر و بردباری پاسخ می‌داد، زیرا هدایت آنان برایش از خشم گرفتن مهم‌تر بود (هرچند بسیاری از آنان طبق گفتهٔ قرآن، دل‌هایشان مهر خورده بود و هدایت‌پذیر نبودند).
شاید به خاطر همین روحیهٔ بزرگ و گذشت پیامبر بود که خداوند او را “رحمـة للعالمین” خواند؛ یعنی رحمتی برای همهٔ جهانیان.
اکنون پس از گذشت قرن‌ها، ما هنوز هم قرآن را که از سوی خدا بر پیامبرمان نازل شده، می‌خوانیم و خود را از پیروان او می‌دانیم. چه کتاب گران‌بهایی است این قرآن… سرشار از نور و ایمان…
خدایا، بر محمد و خاندان پاکش درود فرست… اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم ♥
(1) :
ای از بر سدره شاهراهت
وی قبه ی عرش تکیه گاهت
ای طاق نهم رواق بالا
بشکسته زگوشه ی کلاهت
هم عقل دویده در رکابت
هم شرع خزیده در پناهت
مه طاسک گردن سمندت
شب طره ی پرچم سیاهت
جبریل,مقیم آستانت
افلاک حریم بارگاهت
چرخ ارچه رفیع,خاک پایت
عقل ارچه بزرگ,طفل راهت
خوردست خدا ز روی تعظیم
سوگند به روی همچو ماهت
ایزد که رقیب جان خرد کرد
نام تو ردیف نام خود کرد