همه ما در زندگی با افراد بااستعدادی روبرو شده‌ایم که کارها را به راحتی و سریع یاد می‌گیرند. شاید در نگاه اول به نظر برسد که این افراد حتماً در آینده موفق خواهند شد. اما اگر دقیق‌تر نگاه کنیم، می‌بینیم که استعداد به تنهایی کافی نیست.
تصور کنید دو جوان را در نظر بگیرید. یکی بااستعداد ذاتی در نقاشی، اما بی‌حوصله و کم‌کار. دیگری با استعداد معمولی، اما سختکوش و پیگیر. کدام یک در پایان راه به نتیجه بهتری می‌رسد؟ تجربه نشان داده که اغلب، فرد سختکوش موفق‌تر است.
استعداد مانند دانه‌ای است که در خاک وجود ما کاشته شده. اما اگر این دانه را آبیاری نکنیم، هرگز به درختی تنومند تبدیل نخواهد شد. آبیاری این دانه، همان تلاش و پشتکار ماست. بدون تلاش، حتی بهترین استعدادها نیز به فراموشی سپرده می‌شوند.
تاریخ پر است از نوابغی که تنها به خاطر استعدادشان شناخته نشدند، بلکه به دلیل تلاش بی‌وقفه‌شان ماندگار شدند. آن‌ها روزها و شب‌های زیادی را صرف تمرین و یادگیری کردند تا توانستند از استعداد خود بهره ببرند.
پس می‌توان گفت استعداد نقطه شروع خوبی است، اما این تلاش است که مسیر موفقیت را می‌سازد. اگر استعداد کم‌تری دارید، ناامید نشوید. با اراده و تلاش پیگیر، می‌توانید از بسیاری افراد بااستعداد اما کم‌کار پیشی بگیرید. موفقیت بیش از آنکه هدیه باشد، دستاوردی است که با تلاش به دست می‌آید.
همه ما در زندگی با افراد مختلفی روبرو شده‌ایم. بعضی از آن‌ها در زمینه‌های خاصی بسیار بااستعداد به نظر می‌رسند، در حالی که برخی دیگر با تلاش و پشتکار فراوان به موفقیت‌های چشمگیری دست یافته‌اند. اینجا این پرسش مطرح می‌شود که کدام یک نقش مهم‌تری در موفقیت دارد: استعداد ذاتی یا کوشش و تلاش؟
بسیاری بر این باورند که استعداد، موهبتی است که فرد از بدو تولد با خود به همراه دارد و مسیر موفقیت را برای او هموار می‌سازد. اما اگر با دقت بیشتری بنگریم، درخواهیم یافت که استعداد به تنهایی کافی نیست. استعداد مانند بذری است که در خاک مناسب کاشته شده، اما اگر آبیاری و مراقبت نشود، هرگز به ثمر نخواهد نشست.
از سوی دیگر، تلاش و پشتکار هستند که می‌توانند کمبود استعداد را جبران کنند. تاریخ پر است از افراد بزرگی که با وجود نداشتن استعداد خارق‌العاده، تنها با عزمی راسخ و تلاشی بی‌وقفه به قله‌های موفقیت دست یافته‌اند. آن‌ها باور داشتند که پشتکار، خود نوعی استعداد است.
در پایان می‌توان گفت که اگرچه استعداد می‌تواند نقطه شروع خوبی باشد، اما این تلاش و پایداری است که سرنوشت نهایی فرد را تعیین می‌کند. موفقیت حقیقی از آن کسانی است که هرگز از تلاش دست نمی‌کشند و با وجود همه دشواری‌ها، به راه خود ادامه می‌دهند.
انشا تلاش مهم تر است یا استعداد؟
من کتاب‌های زیادی در مورد این موضوع خوانده‌ام که آیا تلاش مهم‌تر است یا استعداد، و کدام یک در نهایت برنده می‌شود. همچنین حرف‌های مختلفی از اطرافیان شنیده‌ام. گاهی این همه حرف و نوشته آنقدر زیاد می‌شود که خسته می‌شوم. نه اینکه بخواهم آن‌ها را نادیده بگیرم و کنار بگذارم؛ اما دوست دارم حقیقت ماجرا را بدانم. نمی‌خواهم آدم‌های بااستعداد با شنیدن واقعیت ناامید شوند، و نه کسانی که سختکوش هستند فکر کنند بدون استعداد نمی‌توانند به جایی برسند.
حالا فکر می‌کنید نظر من در مورد واقعیت چیست؟ راستش را بخواهید، واقعیت با کسی شوخی ندارد. برایش فرقی نمی‌کند که پولدار باشی یا بی‌پول. واقعیت فقط به نتیجه نگاه می‌کند. به نظر من هم حرفش بی‌دلیل نیست. اگر فقط بگویی “عسل” ، دهانت شیرین نمی‌شود. فرض کن آدم دقیق و باحسابی باشی و بدانی که از هر کندو می‌توان چهار کیلو عسل برداشت کرد. خوب، تا اینجا از استعدادی که در ریاضی داشتی استفاده کردی. بد نیست، حتی خیلی هم خوب است.
اما حالا نوبت کار اصلی است، یعنی برداشت عسل. چه کار باید کرد؟ مشخص است که باید دست به کار شوی. فقط با دانستن چند فرمول ریاضی که نمی‌توانی عسلی برداشت کنی. وقتی هم که می‌خواهی این کار را انجام دهی، باید بدانی که ممکن است چندین بار زنبورها تو را نیش بزنند. اگر فقط به استعدادت در ریاضی اکتفا کنی و تلاش نکنی، نه عسلی به دست می‌آوری و نه از استعدادت نتیجه‌ای می‌گیری.
نمی‌خواهم یک راه‌حل ثابت به تو بدهم و بگویم فقط حرف دیگران در مورد تلاش را گوش کن. خودت باید فکر کنی و قضاوت کنی. زندگی آدم‌های موفق را بخوان. آن وقت متوجه می‌شوی تنها کسانی موفق شده‌اند که تلاش کرده‌اند. حتی اگر بارها شکست خورده‌اند، باز بلند شده‌اند و ادامه داده‌اند. آن‌ها باور داشته‌اند که باید برای رسیدن به خواسته‌هایشان تلاش کرد، بدون اینکه ناامید شوند.
خواندن دیگر انشاهای دانش‌آموزی
_ دوستان عزیز در صورتی که انشایی با این موضوع نوشته‌اید می‌توانید از قسمت نظرات برای ما ارسال کنید.
اختصاصی مدیر تولز _ نویسنده: اصغر فکور