اگر به دنبال شناخت سبکهای تازه در موسیقی هستید، سبک لو فای یکی از گزینههایی است که این روزها علاقهمندان زیادی پیدا کرده است. در این نوشته از وبلاگ مدیر تولز، میخواهیم این سبک را بیشتر به شما معرفی کنیم. پیشنهاد میکنیم برای آشنایی کامل، تا پایان این مطلب با ما بمانید.
سبک موسیقی لو فای
این واژه مخفف عبارت Low Fidelity به معنای “وفاداری صوتی پایین” است و معمولاً برای توصیف دستگاهها یا ضبطهای قدیمی به کار میرود که کیفیت پخش پایینی دارند و اغین همراه با نویز، اعوجاج صدا و مواردی از این قبیل هستند.
به بیان دیگر، لو-فای یکی از سبکهای موسیقی است که زیرمجموعه سبک گلیچ محسوب میشود.
این سبک موسیقی عمدتاً از دهه ۱۹۹۰ به بعد به عنوان یک سبک محبوب شناخته شد؛ دورانی که گاهی به آن موسیقی خودساخته یا DIY نیز گفته میشد.
موسیقی لو-فای در سالهای اخیر (تقریباً از ۲۰۱۸ به این سو) محبوبیت زیادی پیدا کرده است. در این سبک، معمولاً با ابزارهای الکترونیکی ساده و گاهی با استفاده از سازهای آکوستیک مانند پیانو، گیتار و ساکسیفون، آثاری خلق میشوند که به عمد از کیفیت صوتی پایین و خاصی برخوردارند و این همان ویژگی اصلی سبک لو-فای است.
این سبک اغلب بر پایه بیتهای سازی و بدون کلام شکل میگیرد و ریتمی تکراری و آرام دارد.
بیشتر قطعات آن برای پخش در پسزمینه و همراهی با فعالیتهایی مانند تمرکز، مطالعه، آرامش و استراحت مناسب هستند.
شاخصه های سبک لو فای
موسیقی لو-فای ویژگیهای منحصر به فردی دارد که با کمک آنها میتوان این سبک را تشخیص داد.
نکته مهمی که باید درباره لو-فای بدانید این است که این سبک فراگیر است و میتوان آن را با گونههای مختلف موسیقی مانند رپ، جاز، هیپهاپ و غیره ترکیب کرد.
بیشتر قطعات لو-فای بدون کلام هستند و در آنها آواز یا متن شنیده نمیشود.
ضربآهنگ آرام و سرعت پایین از مشخصات بارز موسیقی لو-فای، به ویژه در زیرشاخه هیپهاپ آن است.
ویژگی دیگر این سبک، استفاده از تعداد محدودی ساز در هر قطعه است.
اغلب میتوان سازهای رایج در موسیقی جاز مانند پیانو و درامز را در آثار لو-فای شنید.
به کارگیری صداهای محیطی، دیالوگها یا قطعات کلامی نیز از دیگر مشخصههای مهم لو-فای است که برای افزایش تأثیرگذاری در قطعات استفاده میشود.
استفاده از دیالوگهای فیلم و سریال، بخشهایی از سخنرانیهای انگیزشی، تکهای از یک آهنگ یا موارد مشابه در موسیقی لو-فای بسیار رایج است.
آثار پر تکرار سبک لوفای
در کارهای لوفی، اغلب صداهای معمولی و روزمرهای را میشنوید که در اطراف ما وجود دارند. مثلاً صدای وزش باد یا ریزش باران، آواز جیرجیرکها در تاریکی شب، یا شادی و بازی بچهها و صحبتهای مبهمی که از دور میآید. حتی صداهایی مثل خندههای آرام، تیکتیک صفحه کلید یا خشخش نوشتن روی کاغذ و مچاله کردن آن نیز در آثار او شنیده میشود. گاهی هم صداهای پسزمینهای مانند نویز تلویزیون، امواج رادیو، غرش ترافیک خیابان، عبور قطار یا همهمهی یک جمعیت در کارهایش به گوش میرسد.