همانطور که پیشتر دربارهٔ هارمونی در موسیقی صحبت کردیم، هارمونی از بخشهای اساسی ساخت موسیقی و آهنگسازی محسوب میشود. برای اینکه بتوانید به این حوزه مسلط شوید، لازم است ابتدا اصول اولیه موسیقی را به خوبی فرا گرفته باشید. یکی از کلیدیترین مفاهیم در هارمونی، شناخت آکوردهاست. با توجه به نحوهٔ چینش آکوردها و قوانینی که در این زمینه وجود دارد، گونههای مختلفی از هارمونی پدید آمدهاند. هر کدام از این گونهها ویژگیهای خاص خود را دارند و در نهایت انواع هارمونی را شکل میدهند. در ادامهٔ این نوشته در وبلاگ مدیر تولز، با انواع هارمونی در موسیقی بیشتر آشنا خواهید شد.
انواع هارمونی
وقتی چند آکورد در کنار یکدیگر قرار میگیرند، هارمونیهای گوناگونی پدید میآید. به طور کلی، با ترکیبهای مختلف آکوردها، ۹ نوع هارمونی در موسیقی شکل گرفته است که در ادامه میتوانید با آنها آشنا شوید.
هارمونی کلاسیک
در موسیقی کلاسیک، هارمونی با کنار هم قرار دادن فاصلههای سوم ساخته میشود.
هارمونی کروماتیک
در دوران رمانتیک، گونهای از موسیقی پدید آمد که در آن، آهنگسازان بیش از پیش به بیان احساسات درونی خود در قالب موسیقی روی آوردند. در ساختههای این هنرمندان میتوان مضامینی مانند عشق، اندیشههای فردی، حسهای شگفت، اندوه عمیق و حتی جلوههایی از شر و تاریکی را مشاهده کرد.
هارمونی مدرن
اساس موسیقی امروزی در قرن بیستم شکل گرفت. آهنگسازان در این دوره سعی کردند از قواعد و هماهنگیهای قدیمی فاصله بگیرند و یک سیستم موسیقایی تازه ایجاد کنند که دیگر به قوانین قدیمیِ تنظیم نتها وابسته نباشد. این سبک جدید از هماهنگی صوتی، بعدها به نام موسیقی مدرن شناخته شد.
امپرسیونیسم
کلود دبوسی از نخستین کسانی بود که موسیقی را به سبک امپرسیونیسم ساخت. او همه قواعد مربوط به هارمونیهای قدیمی و رمانتیک را رها کرد و به جای آن، از ایدههای شخصی خود برای ساختن موسیقی پیروی نمود. هارمونی در این سبک، از ترکیب آکوردها و گامهای کهن و شرقی پدید آمد.
هارمونی اکسپرسیونیسم
در سبک اکسپرسیونیسم، هماهنگی و هارمونی از قوانین معمول و شناخته شده پیروی نمیکند. در این سبک موسیقی، آهنگساز سعی میکند احساسات عمیق و درونی انسان را – چه زشت و چه زیبا – به شنونده منتقل کند. برای رسیدن به این هدف، از ریتمهای نامنظم، تغییرهای ناگهانی در گام موسیقی، فاصلههای ناهمگون و آزاردهنده، استفاده همزمان از دو گام مختلف و همچنین چینش خاص سازها در ارکستر استفاده میشود.
پلی تنالیته
یک نوع دیگر از هماهنگی موسیقایی، “هماهنگی چندگانه” نام دارد. این حالت زمانی پیش میآید که دو یا چند گام موسیقایی در یک زمان شنیده شوند. برای ایجاد این اثر، معمولاً از ضربهای نامنظم و الگوهای ریتمیک متفاوت استفاده میشود.
هارمونی کوارتال
این هارمونی ویژه از چیدمان نتها به فاصلهی چهارم در کنار یکدیگر شکل میگیرد. این شیوه از موسیقی معمولاً برای احیای آثار فراموششدهی دوران قرون وسطی مورد استفاده قرار میگیرد.
آتونال
آهنگسازان در پایان سده نوزدهم، با جابجاییِ پیاپیِ تنالیته، دگرگونیهای چشمگیری در هارمونی پدید آوردند. در این روش، آنان از آکوردها بدون وابستگی به یک تنالیتهٔ ثابت برای ساختن قطعات موسیقی استفاده کردند.
سریالیسم
در موسیقی سریالیسم، دوازده نت موجود در گام کروماتیک، پشت سر هم و به صورت یک رشته چیده میشوند. در این روش، همه این نتها از اهمیت و ارزش یکسانی برخوردار هستند.