هورن یک ساز بادی با ظاهری مارپیچ و حلزونی است. در این نوشته از وبلاگ مدیر تولز، بیشتر با این ساز آشنا خواهید شد.
در صورت علاقهمندی، مطلب ساز هارپجی چیست؟ را از دست ندهید.
آشنایی با ساز حلزونی هورن
هورن یک ساز بادی از جنس برنج است که شکل آن مانند یک مارپیچ یا حلقه است. طراحی ویژهی بدنهی آن باعث میشود صدایی پیوسته و کشدار تولید کند. تاریخچهی این ساز به حدود سال ۱۶۵۰ بازمیگردد. در آن دوران در انگلستان، از سازهای مشابه به عنوان شیپور برای دادن علامت در هنگام شکار استفاده میشد.
هورن در دستهی سازهای نسبتاً جدید قرار دارد و مجهز به دکمههایی (سوپاپ) است که به نوازنده امکان میدهد نتهای گوناگون و صدای مورد نظر خود را بنوازد. این ساز به خاطر سادگی نسبی، علاقهمندان زیادی پیدا کرده و در اندازههای مختلف و با تنوع در نت پایه (کلید) ساخته میشود.
توصیه میشود به مطالعه مقاله قانون ۱۰ هزار ساعته نوازندگان چیست ؟ ادامه دهید.
آشنایی با ساز بادی هورن
در گذشته، هر کشوری برای این ساز نام متفاوتی به کار میبرد. فرانسویها به آن ‘هورن آلمانی’ میگفتند، آلمانیها از نام ‘شیپور شکار’ استفاده میکردند و انگلیسیها نیز آن را ‘هورن فرانسوی’ مینامیدند.
تا اینکه در سال ۱۹۶۰، انجمن جهانی هورن، نام رسمی این ساز را فقط ‘هورن’ اعلام کرد. امروزه هم بیشتر اهالی موسیقی، این ساز را با همین نام میشناسند.
هورن (Horn)، کور فرانسوی (French Cor)، هورن آلمانی (German Horn) و هر ساز بادی دیگری که صدای آن از لرزش لبهای نوازنده در مقابل دهانی ساز ایجاد شود، همگی در یک خانواده جای میگیرند.
سازهای خانوادهی هورن
سازهای گروه هورن، از یک لوله فلزی تشکیل شدهاند که معمولاً حالت خمیده دارد. این لوله در یک سر خود، دهانی باریک دارد که نوازنده در آن میدمد و در سر دیگر، به یک بخش گشاد ختم میشود که صدا از آنجا بیرون میآید.
در ساز هورن، برخلاف سازهای مشابهی مانند ترومپت، قطر لوله به آرامی و به صورت پیوسته از ابتدا تا انتها بزرگ میشود.
گاهی در موسیقی جاز یا در برخی نوشتهها، اصطلاح “هورن” به طور کلی برای اشاره به هر ساز بادی به کار میرود.
مشخصات کلی ساز
هورن یک ساز بادی برنجی است که شکل مخروطی دارد و شبیه به سازهایی مانند کورنت یا ساکسهورن (نوعی شیپور) است. این شکل با سازهایی مانند ترومپت یا ترومبون که لولهشان استوانهای است، تفاوت دارد. در هورن قطر لوله به تدریج باز میشود.
بیشتر سازهای برنجی از سوپاپهای پیستونی استفاده میکنند، اما هورنهای امروزی معمولاً سوپاپهای چرخان دارند. البته در برخی هورنهای قدیمیتر که در جاهایی مثل فرانسه یا استرالیا ساخته میشدند، هنوز هم از سوپاپ پیستونی بهره میبرند.
کار هر سوپاپ این است که طول لوله ساز را تغییر میدهد و در نتیجه صدای نت عوض میشود. همچنین با تنظیم طول لوله، ساز را کوک میکنند. هورنهای دوبل مدرن که امروزه رایج هستند، در مجموع حدود ۶.۴ متر (معادل ۲۱ فوت) لوله دارند.
در مقایسه با دیگر سازهای برنجی ارکستر، هورن معمولاً یک اکتاو صدای بالاتری دارد. بخشی از دلیل این موضوع، اندازه کوچکتر دهانی یا سرساز آن است.
معمولاً نتهای هورن را یک فاصله پنجم پایینتر از آنچه نوشته شده است، اجرا میکنند. محدوده معمول صدای این ساز از نت «سی بمل» زیر کلید فا شروع میشود و تا نت «فا» بالای کلید سل ادامه پیدا میکند.
اگرچه در موسیقی کلاسیک اغلب از همین محدوده استفاده میشود، ولی بسیاری از نوازندگان میتوانند نتهای بسیار بیشتری را خارج از این محدوده بنوازند، هم نتهای بالاتر و هم نتهای پایینتر.
برای مطالعه بیشتر، به ضرب آهنگ یا ریتم چیست؟ سری سر بزنید.