تاریخچه تکامل ساز هورن

تاریخچه تکامل ساز هورن

پربازدیدترین این هفته:

دیگران در حال خواندن این صفحات هستند:

اشتراک گذاری این مطلب:

فهرست مطالب:

در نوشته‌های قبلی درباره ساز هورن صحبت کردیم. در این بخش از وبلاگ مدیر تولز می‌خواهیم روند تغییر و داستان تاریخی این ساز را برای شما شرح دهیم. پس خواهش می‌کنیم تا پایان این نوشته با ما همراه بمانید.

تاریخچه تکامل ساز هورن

تا قبل از قرن نوزدهم، ساز هورن دارای سوپاپ نبود. انواع قدیمی این ساز بسیار ابتدایی‌تر از هورن‌های امروزی بودند و در واقع از یک لوله برنجی با چند خمیدگی و یک دهانی تشکیل می‌شدند. در گذشته از این ساز بیشتر در شکار استفاده می‌شد و نوازنده با تغییر حالت لب‌هایش، نت‌های مختلف را تولید می‌کرد.

هورن‌های نخستین معمولاً در کلیدهای فا، می، می بمل، سی بمل و دو ساخته می‌شدند. از آنجا که سایر نت‌ها باید بر اساس هارمونی کلید اصلی ساز می‌بودند، نواختن در کلیدهای دیگر ممکن نبود. تنها راه حل این مشکل، استفاده از قطعه‌های اضافی خمیده به نام “کروک” بود که با اتصال آنها به ساز، طول لوله افزایش می‌یافت و در نتیجه کوک ساز تغییر می‌کرد.

پیش از ابداع سوپاپ، در ارکسترها هورن‌هایی که نت‌های زیر را می‌نواختند، در ردیف‌های عقب‌تر و دور از دیگر سازها قرار می‌گرفتند، در حالی که هورن‌های مسئول نت‌های بم، در بخش‌های داخلی‌تر گروه نوازندگان جای می‌گرفتند. این، تاریخچه کوتاهی از تحول ساز هورن است.

انواع هورن ها

در نتیجه، هورن اول و سوم به عنوان «هورن اصلی» با نت‌های کلیدی در نظر گرفته می‌شدند و همین موضوع برای هورن دوم و چهارم نیز صادق بود. به همین خاطر است که حتی امروزه در ارکستر، برخلاف دیگر سازها، جایگاه و اولویت نوازندگان هورن بر اساس محل نشستن آن‌ها تعیین نمی‌شود، بلکه هورن‌های «اول و سوم» در درجه اول اهمیت قرار دارند و پس از آن‌ها نوبت به هورن‌های «دوم و چهارم» می‌رسد.

در سال ۱۸۱۵ برای اولین بار پیشنهاد شد که از پیستون در ساختمان این ساز استفاده شود. این ایده در پاسخ به دشواری‌هایی مطرح شد که نوازندگان هنگام تعویض قطعات لوله‌ای (کروک) ساز در میان اجرا با آن روبرو بودند.

بعدها استفاده از سوپاپ‌ها، امکان‌های تازه‌ای را برای این ساز پدید آورد و توانایی نواختن آن در گام‌های مختلف را بسیار افزایش داد. در واقع این پیشرفت، هورن را به سازی کاملاً کروماتیک تبدیل کرد و تأثیر عمیقی بر آهنگ‌سازی برای این ساز در سده نوزدهم گذاشت.

پس از اختراع سوپاپ‌ها، فرانسوی‌ها هورن‌های کوچک‌تری با سوپاپ‌های فشاری ساختند و آلمانی‌ها هورن‌های بزرگ‌تری با سوپاپ‌های چرخنده تولید کردند. نوازنده با فشار دادن سوپاپ‌ها توسط دست چپ، رشته‌هایی را که مسیر هوا را باز یا بسته می‌کنند، به کار می‌اندازد و بدین ترتیب نت‌ها تغییر می‌کنند.

نوازندگان هورن برای تنظیم و کنترل صدای ساز، دست راست خود را درون بخش شیپوری شکل انتهایی ساز (بال) قرار می‌دهند.

اینجا می تونی سوالاتت رو بپرسی یا نظرت رو با ما در میون بگذاری:

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *