آشنایی با سبک موسیقی هیپ هاپ

موسیقی در قالب‌های گوناگونی ارائه می‌شود که هر کدام ویژگی‌های خاص خود را دارند و هر سبک اصلی می‌تواند شاخه‌های فرعی بیشتری نیز داشته باشد. به طور کلی، سبک‌های موسیقی از فرهنگ، آداب و رسوم مردم هر منطقه و حتی شرایط جغرافیایی آن سرچشمه می‌گیرند. در این نوشته از وبلاگ مدیر تولز، می‌خواهیم سبک موسیقی هیپ هاپ را به شما معرفی کنیم. بنابراین اگر به این سبک علاقه‌مند هستید، خواندن ادامه این مطلب را از دست ندهید.

سبک موسیقی هیپ هاپ

هیپ‌هاپ که گاهی به آن سبک رپ هم گفته می‌شود، یکی از شاخه‌های موسیقی است که هم‌راه و هم‌گام با فرهنگ هیپ‌هاپ شکل گرفته و پیش رفته است. این سبک موسیقی عمدتاً از دو بخش کلیدی تشکیل می‌شود:

خوانندگی رپ (اِم‌سی)
و میکس و اسکرچ دی‌جِی.

واژه هیپ‌هاپ برای نخستین بار توسط رابرت کیث ویگیگنز، یکی از اعضای گروه “Grandmaster Flash and the Furious Five” استفاده شد. او برای شوخی با دوستش که تازه به ارتش آمریکا پیوسته بود، عبارت “hip/hop/hip/hop” را به صورت ریتمیک و شبیه به موسیقی رژه نظامی بیان کرد.
بعدها او این عبارت را روی صحنه و در حین اجراهایش به کار برد.
هیپ‌هاپ بیشتر از یک سبک موسیقی است: این یک جنبش فرهنگی گسترده است که موسیقی، شعر، رقص، هنرهای تجسمی، مد و حتی اندیشه‌های سیاسی و اجتماعی را در بر می‌گیرد. بسیاری از افراد واژه‌های رپ و هیپ‌هاپ را به جای هم به کار می‌برند، اما به بیان دقیق، هیپ‌هاپ یک جنبش فرهنگی فراگیر (شامل موسیقی نیز می‌شود) است، در حالی که رپ یک شیوه خاص خوانندگی است که اغلب در قطعه‌های موسیقی هیپ‌هاپ از آن استفاده می‌شود.

تاریخچه هیپ هاپ

موسیقی و فرهنگ هیپ هاپ از دهه ۱۹۷۰ میلادی پدید آمد. در آن زمان، مهمانی‌های خیابانی یا همان بلاک پارتی‌ها در محله‌های نیویورک، به ویژه میان سیاهپوستان آمریکایی و جوانان منطقه برانکس، بسیار محبوب شد.

با این حال، تا قبل از سال ۱۹۷۹، قطعات هیپ هاپ به طور رسمی برای پخش از رادیو یا تلویزیون ضبط و عرضه نشده بود. یکی از دلایل این تأخیر را می‌توان در این دید که در آن زمان، هیپ هاپ به عنوان پدیده‌ای فرهنگی فقیر و کم‌اعتبار شناخته می‌شد و برای ساکنان دیگر شهرها و محله‌ها چندان پذیرفته‌شده نبود.

ساختار ریتم هیپ هاپ چیست؟

موسیقی هیپ هاپ معمولاً با وزن چهار چهارم ساخته می‌شود. با این حال، آهنگسازان گاهی اوقات از وزن‌های دیگری مثل دو چهارم، سه چهارم، شش هشتم و موارد مشابه نیز در ساخت قطعات خود استفاده می‌کنند.

هیپ هاپ دارای چهار مشخصه می باشد:

رپ یک شیوهٔ خواندن است که بر پایهٔ ریتم و شعر پیش می‌رود و معمولاً ملودیِ آوازگونه در آن وجود ندارد. با رشد و گسترش فرهنگ هیپ‌هاپ، معنای واژهٔ «رپ» محدودتر و مشخص‌تر شد. امروزه رپ به عنوان یکی از ویژگی‌های بارز و متمایز موسیقی هیپ‌هاپ شناخته می‌شود.

دیجِی‌ینگ (تورنتِیبلِیزم): در این روش، موسیقی با استفاده از دستگاه پخش‌کنندهٔ صفحات یا دیجی‌کننده ساخته می‌شود. دیجی با بهره‌گیری از آهنگ‌های ساخته‌شده توسط دیگر هنرمندان، قطعات را با هم ترکیب می‌کند، صداها را درهم می‌آمیزد و با تغییر و دستکاری در موسیقی، اثر جدیدی خلق می‌کند.

بریک‌دنس (بی‌بوی/بی‌گرلینگ): این سبک، یک نوع رقص آکروباتیک و نمایشی است. بریک‌دنس از همان آغاز، بخش مهمی از فرهنگ هیپ‌هاپ بود، اما به دلیل دشواری یادگیری، هرگز به اندازهٔ دیگر بخش‌های هیپ‌هاپ محبوبیت عمومی پیدا نکرد.

هنر خیابانی (گرافیتی): این هنر، یک شکل بصری است که معمولاً با رنگ‌های اسپری و به شیوه‌ای پویا و پرانرژی خلق می‌شود. البته همهٔ دیوارنویسی‌ها با فرهنگ هیپ‌هاپ مرتبط نیستند، اما جنبش هیپ‌هاپ سبک ویژه‌ای از گرافیتی را پدید آورد که به سرعت قابل تشخیص است.