سازهای بادی گروهی از سازهای موسیقی هستند که با دمیدن هوا در آنها به صدا درمیآیند. این سازها در شکلها و اندازههای مختلفی ساخته میشوند و هر کدام صدای منحصر به فردی دارند. در این نوشته از وبلاگ مدیر تولز، قصد داریم ساز ابوا را به شما معرفی کنیم. اگر تا به حال چیزی درباره این ساز نشنیدهاید یا به سازهای بادی علاقهمند هستید، پیشنهاد میکنیم تا پایان این مطلب با ما بمانید.
ساز ابوا
اُبوا به معنای چوب بلند یا مرغوب است. این ساز از دسته سازهای بادی چوبی به شمار میرود که دو قمیش (نی کوچک) دارد و معمولاً از چوب یا مواد صنعتی ساخته میشود. اُبوا بیشتر در موسیقی کلاسیک اروپایی استفاده میشود. طول آن نزدیک به ۶۵ سانتمتر است و روی بدنه آن کلیدهای فلزی و سوراخهای مخروطی شکل دیده میشود. نوازنده با دمیدن در آن صدا تولید میکند. نتنویسی این ساز با «کلید سل» انجام میشود.
کوک ارکستر
یکی از ویژگیهای جالب ابوا این است که معمولاً قبل از شروع کنسرت، سایر سازهای ارکستر کوک خود را با این ساز هماهنگ میکنند. این کار به دلیل دقت و صدای پایدار ابوا انجام میشود.
همانطور که برای ما ایرانیها صدای نی، یادآور حالوهوای احساسی و طبیعت بیابانی است، ابوا هم برای مردم غرب چنین حسهایی را زنده میکند. به ابوا رنگ سبز نسبت میدهند و آن را سازی با روحیه روستایی میدانند. صدای آن، منظرههای سرسبز، چمنزارها و فضای تازه و با نشاط طبیعت را در ذهن تداعی میکند.
تاریخچه
ابوا برای اولین بار در پایان قرن هفدهم در فرانسه پدیدار شد. سازهای اولیهای شبیه به ابوا از سازی به نام شاوْم الهام گرفته شده بودند. شاوْم در دوران قرون وسطی و رنسانس ساز بسیار رایج و پرکاربردی بود.
برخی نیز معتقدند که ابوا ریشه در سرنای ایرانی دارد.
نواختن ابوا در مقایسه با دیگر سازهای بادی مانند فلوت و کلارینت دشوارتر است و به تمرین و تبحر زیادی نیاز دارد.
آهنگسازان بزرگی مانند یوهان سباستیان باخ، ولفگانگ آمادئوس موتسارت و ریچارد اشتراوس قطعات کنسرتو برای ابوا خلق کردهاند.
اولین نوانده تک نواز ابوا
یوسف لطیف نخستین موسیقیدانی بود که در سال ۱۹۶۳ در سبک جاز، قطعهای تکنواز با ابوا اجرا کرد. پس از او، این ساز به تدریج جای خود را در برخی گروههای جاز باز کرد و گاهی در آنها شنیده میشود.