معرفی ساز ماراکاس؛ جغجغه‌ سرخ‌پوستی!

معرفی ساز ماراکاس

پربازدیدترین این هفته:

دیگران در حال خواندن این صفحات هستند:

اشتراک گذاری این مطلب:

فهرست مطالب:

ساز ماراکاس در واقع یک نوع جغجغه دستی است که قبلاً بومیان قاره آمریکا از آن استفاده می‌کردند. تاریخچه این ساز به حدود ۱۵۰۰ سال پیش می‌رسد و امروزه هم در موسیقی مناطق کارائیب، آمریکای لاتین و آمریکای جنوبی جایگاه ویژه‌ای دارد. اگر دوست دارید اطلاعات بیشتری درباره این ساز ریتمیک و شنیدنی به دست آورید، پیشنهاد می‌کنیم ادامه این مطلب را در وبلاگ مدیر تولز دنبال کنید.

ساز ماراکاس چیست؟

ساز ماراکاس که با نام‌های دیگری مانند ماراکا، شیکر، چاک چاک، رومبا و جغجغه هم شناخته می‌شود، یک ساز کوبه‌ای است که با دست نواخته می‌شود. این ساز در دسته‌ی سازهای خودصدا قرار دارد؛ به این معنی که صدای آن نه از سیم و نه از دمیدن هوا، بلکه از لرزش بدنه‌ی خود ساز به وجود می‌آید. معمولاً این ساز را به صورت جفت در دست می‌گیرند و با تکان دادن آن با دست، صدا تولید می‌کنند. در گذشته، ماراکاس را معمولاً از پوسته‌ی لاک‌پشت یا کدوی خشک‌شده درست می‌کردند و داخل آن را با چیزهایی مانند دانه‌های لوبیا، مهره یا سنگ‌ریزه پر می‌کردند. اما امروزه برای ساخت ماراکاس از مواد مختلفی مانند چوب، پلاستیک و الیاف مصنوعی استفاده می‌شود.

تاریخچه ساز ماراکاس

صدها سال است که در قاره‌هایی مانند آفریقا و آمریکا، سازهای کوبه‌ای شبیه به ماراکاس وجود داشته‌اند. حدود ۲۵۰۰ سال پیش، مردمی از قبیله آراوکان که امروزه در بخش مرکزی شیلی ساکن هستند، برای نامیدن این نوع جغجغه‌ها از واژه «ماراکا» استفاده کردند. برخی از تاریخ‌دانان هم معتقدند ریشه این کلمه به اقوام توپی در برزیل، پیش از دوران استعمار بازمی‌گردد. این ساز در میان برخی از گروه‌های بومی فلوریدا، مثل قوم گوارانی و اورینوکو نیز دیده شده است. در گذشته، قبایل مختلف از این ساز در مراسمی مانند احضار ارواح، درخواست باران و آیین‌های درمانی استفاده می‌کردند.

ماراکا در چه ژانرهای موسیقی استفاده می‌شود؟

در موسیقی کوبا که شامل سبک‌های گوناگونی مانند سالسا، گواراچا، سون کوبانو، چا چاچا و مامبو است، از ماراکاس برای نگه داشتن ریتم و ضرب آهنگ استفاده می‌شود.
در سبک آفریقایی-پورتوریکویی معمولاً دو نوع ماراکاس به کار می‌رود: یکی با صدای بلند و دیگری با صدای ملایم‌تر. اما در سبک بومبا فقط از یک ماراکاس بزرگ استفاده می‌کنند.
ماراکاس فقط در موسیقی لاتین کاربرد ندارد؛ برای نمونه، لئونارد برنشتاین در سال ۱۹۴۲ در سمفونی ارمیا از ماراکاس به جای چوب طبل استفاده کرد.
در موسیقی راک اند رول نیز هنرمندان بزرگی مثل بو دیدلی از ماراکاس به طور گسترده در قطعه‌های خود بهره برده‌اند.

اینجا می تونی سوالاتت رو بپرسی یا نظرت رو با ما در میون بگذاری:

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *