آیا تا به حال با واژه «گراوه» در دنیای موسیقی روبرو شدهاید و میدانید چه مفهومی دارد؟ این کلمه در واقع به بخشی از ریتم اشاره میکند. در ادامه این نوشته از وبلاگ مدیر تولز، به طور کامل و با زبانی گویا، این موضوع را بررسی خواهیم کرد.
گراوه در موسیقی
در زبان ایتالیایی، کلمه “گراوه” به معنی سنگین، جدی و بسیار آهسته است. در دنیای موسیقی، از این واژه برای توصیف قطعهای استفاده میشود که سرعت بسیار کمی دارد (بین ۲۰ تا ۴۰ ضربه در دقیقه) و حس بزرگی، جدیت و نوعی اندوه را به شنونده منتقل میکند. سرعت گراوه حتی از آداجیو و لارگو هم کندتر است. این آهستگی باعث میشود هر نت به طور کامل شنیده شود و فضایی برای تفکر و احساس عمیق در شنونده ایجاد کند. همچنین، این سرعت کم به نوازنده یا خواننده امکان میدهد تغییرات ظریف در شدت صدا را به خوبی نشان دهد. گاهی اوقات از این واژه برای اشاره به کمارتعاشترین و بمترین صدا در یک گام موسیقی نیز استفاده میشود.
مشهورترین نمونههای گراوه
سمفونی شماره ۷ بتهوون
موومان دوم از سمفونی شماره هفت بتهوون، که با عنوان آلگرتو شناخته میشود، قسمتهایی دارد که یادآور سبک گراوه هستند. این بخشها با نغمههایی پرتنش و ضرب آهسته اجرا میشوند.
سونات پیانوی شماره ۲ شوپن
سونات پیانوی شماره دو از شوپن، که با نام مارش عزا نیز معروف است، در بخش سوم خود از نظر سرعت و حس غمناکی که دارد، بسیار شبیه به قطعات گراوه است.
پیش درآمد باخ در سی مینور
پیشدرآمد باخ در گام سی مینور، بخشی از مجموعهی “کلاویهی خوشکوک” است که در آن نیز حس آرام و سنگین گراوه به خوبی نمایان شده است.
تاریخچه گراوه در موسیقی
اصطلاح گراوه در پایان سده هفدهم میلادی به عنوان یک واژه مربوط به سرعت موسیقی شناخته شد. از جمله نخستین آهنگسازانی که این کلمه را برای بیان سرعت اجرا به کار برد، فرانچسکو کاوالی بود. این اصطلاح در دهه ۱۶۸۰ میلادی در ایتالیا گسترش یافت و آهنگسازان و نوازندگان ایتالیایی از آن برای نشان دادن سرعت بسیار کم قطعات موسیقی استفاده میکردند.