بلند پروازی یعنی اینکه آدم برای خودش هدفهای بزرگ در نظر بگیرد و برای رسیدن به آنها تلاش کند. یک انسان بلندپرواز، به چیزهای کوچک و پیش پا افتاده قانع نیست. او همیشه به دنبال پیشرفت است و دوست دارد از جایگاهی که امروز دارد، بالاتر برود.
بلند پروازی به این معنا نیست که آدم از دیگران جلو بزند یا به کسی آسیب برساند. بلکه یعنی با خودش رقابت کند و هر روز بهتر از دیروز شود. مثل کوهنوردی که قلهای بلند را نشانه میگیرد و با پشتکار و صبر،一步一步 از کوه بالا میرود.
انسانهای بلندپرواز، آیندهنگر هستند. آنها برای فردای خود برنامه دارند و برای رسیدن به آرزوهایشان از هیچ تلاشی دریغ نمیکنند. شکست آنها را ناامید نمیکند، بلکه از اشتباهاتشان درس میگیرند و دوباره شروع میکنند.
پس بلند پروازی یک موهبت است. این ویژگی به زندگی ما معنا و جهت میدهد و باعث میشود برای ساختن آیندهای درخشان، پرانرژی و پرامید باشیم.

انشایی با موضوع بلندپروازی به سبکی ادبی و تصویری برای دانشآموزان تهیه شده است تا با شیوهی نگارش و تقویت مهارتهای نوشتاری آشنا شوند. با مدیر تولز همراه باشید.
موضوع انشا بلند پروازی
در کلاس نقاشی نشسته بودیم. معلم از ما خواست نقاشیای بکشیم که مفهوم بلندپروازی را نشان دهد. قبل از این همیشه فکر میکردم بلندپروازی چیز بدی است. مادرم معمولاً به برادرم تذکر میداد که زیاد بلندپرواز نباشد و به زندگی عادی خودش قانع باشد. اما حالا معلم از ما میخواست درباره همین موضوع نقاشی بکشیم.
ذهنم درگیر شده بود و نمیدانستم چه چیزی بکشم. چشمانم را بستم. ناگهان یک پروانه زیبا را در مقابل خود تصور کردم. پروانهها برای من موجودات پرزحمت و دوستداشتنی هستند.
بلند شدم و در خیالم دنبال پروانه رفتم. از در کلاس بیرون آمدم و ناگهان خودم را در یک دشت سرسبز دیدم. با خودم فکر کردم: من اینجا چه کار میکنم؟ مگر نه اینکه باید الان سر کلاس باشم؟ شاید از یک در پنهان، مثل آنچه در فیلمها دیده بودم، رد شده بودم. سوالاتم بیشتر میشد، بدون اینکه جوابی برایشان پیدا کنم.
پروانه دوباره نزدیکم آمد. یاد کلمه بلندپروازی افتادم. آیا پروانهها هم بلندپرواز هستند؟ به نظرم جواب مثبت بود! آنها نمیخواهند فقط یک کرم کوچک بمانند؛ به خاطر همین سخت تلاش میکنند تا تغییر کنند. روزهای زیادی را در پیله میگذرانند تا به آنچه میخواهند برسند.
کمکم فهمیدم که بلندپروازی همیشه هم بد نیست؛ فقط باید هدفهایی را دنبال کنیم که برایمان خطرناک نباشند. اما چطور بفهمیم مسیرمان درست است؟ بزرگترها قبلاً این راه را رفتهاند و از ما تجربه بیشتری دارند. پس میتوانند راهنمای خوبی برایمان باشند.
چشمانم را باز کردم و نقاشی یک پروانه در میان دشت سبز را کشیدم. وقتی نوبت من شد، ایستادم و مفهوم بلندپروازی را با داستان پروانه توضیح دادم. فهمیده بودم که رسیدن به چیزهای بزرگ همیشه بد نیست. فقط باید مراقب باشیم که به خودمان و دیگران آسیب نزنیم. اگر بلندپروازی ما در مسیر خوبی باشد، در پایان مانند یک پروانه زیبا خواهیم درخشید.
موضوعات پیشنهادی انشاهای دانش آموزی
انشا اختصاصی _ نویسنده: حدیثه قاسمی