ورزش بیسبال یک بازی مهیج و گروهی است که با چوب و توپ انجام می‌شود. این بازی بین دو تیم برگزار می‌شود که در هر مرحله، یکی از تیم‌ها در نقش حمله و دیگری در نقش دفاع قرار می‌گیرد.
تیم مهاجم سعی می‌کند با زدن توپ پرتاب شده توسط تیم مقابل، به دور چهار نقطه مشخص که در زمین قرار دارند، بدود و امتیاز بگیرد. بازیکن مهاجم باید توپ را با چوب بیسبال بزند و سپس سریعاً شروع به دویدن کند.
تیم مدافع نیز تلاش می‌کند مانع از کسب امتیاز حریف شود. این تیم شامل یک پرتابگر است که توپ را به سمت بازیکن زننده پرتاب می‌کند، یک گیرنده که پشت سر زننده می‌ایستد و چندین بازیکن دیگر که در نقاط مختلف زمین قرار گرفته‌اند تا توپ را بگیرند و بازیکن حریف را از دور خارج کنند.
یک بازی بیسبال معمولاً به چندین بخش تقسیم می‌شود و تیمی که در پایان، امتیاز بیشتری کسب کرده باشد، برنده مسابقه خواهد بود.
برخی از اصطلاحات رایج این ورزش عبارتند از:
– **اینسینگ**: هر بخش از بازی که در آن هر دو تیم، یک بار در نقش حمله و یک بار در نقش دفاع بازی می‌کنند.
– **ران**: کسب یک امتیاز کامل توسط بازیکن مهاجم.
– **استرایک**: وقتی بازیکن زننده به توپ پرتاب شده ضربه نزند یا ضربه او خارج از محدوده مجاز باشد.
– **هوم ران**: ضربه‌ای قوی که به بازیکن زننده اجازه می‌دهد بدون توقف، تمام پایگاه‌ها را دور بزند و یک امتیاز کامل کسب کند.
این ورزش نیازمند سرعت، دقت و کار تیمی است و در بسیاری از کشورهای جهان طرفداران زیادی دارد.
ورزش بیسبال چیست؟
بیسبال یک بازی گروهی است که با چوب و توپ انجام می‌شود. این بازی که امروزه با ۹ بازیکن در یک زمین چمن برگزار می‌شود، در اصل از بازی انگلیسی کریکت در قرن نوزدهم میلادی الهام گرفته شده است. در ادامه با جزئیات بیشتری از این ورزش آشنا خواهیم شد.
بیسبال به عنوان ورزش ملی آمریکا شناخته می‌شود. یکی از سنت‌های جالب این ورزش این است که در آغاز هر فصل، حتی رئیس‌جمهور ایالات متحده با پرتاب توپ نمادین، مسابقات فصل را در واشینگتن به صورت رسمی افتتاح می‌کند.
از آنجا که بسیاری از آمریکایی‌ها در طول زندگی خود بیسبال بازی کرده‌اند، تقریباً همه با قواعد این بازی آشنایی دارند. تیم‌های بیسبال در بسیاری از مدارس و دانشگاه‌ها فعال هستند و این ورزش به یکی از بازی‌های محلی در زمین‌های ورزشی و فضاهای باز durante عصرهای تابستان تبدیل شده است.
در بیسبال دو تیم ۹ نفره به رقابت می‌پردازند. یک مسابقه استاندارد شامل ۹ دور بازی است، اما اگر پس از پایان این دورها نتیجه مساوی باشد، دورهای اضافی نیز به بازی افزوده می‌شود. در هر دور، بازیکنان یک تیم به نوبت با چوب به توپ ضربه می‌زنند تا اینکه سه بازیکن از دور بازی خارج شوند.
تاریخچه ورزش بیسبال
نمیتوان با قطعیت گفت که بیسبال را یک نفر اختراع کرده است. این بازی به طور طبیعی از بازی‌های قدیمی‌تری که با چوب و توپ انجام می‌شدند، به وجود آمده است.
بیسبال در واقع از چندین بازی مختلف با چوب و توپ سرچشمه گرفته است. از جمله این بازی‌ها می‌توان به “راوندر” که در آمریکای شمالی بازی می‌شد، “کریکت” انگلیسی و “اُینا” که یک ورزش بسیار قدیمی رومانیایی است، اشاره کرد. اولین مسابقه ثبت شده از بیسبال مدرن، مربوط به بازی‌ای است که در چهارم ژوئن ۱۸۳۸ در شهر بیچ‌ویل، در استان انتاریوی کانادا برگزار شد.
این ورزش در دهه ۱۸۶۰ به شکل نیمه‌حرفه‌ای درآمد. اولین تیم کاملاً حرفه‌ای بیسبال در آمریکا، تیم سینسیناتی رد استاکینگز بود که در سال ۱۸۶۹ تأسیس شد.
در شهر کوپرزتاون ایالت نیویورک، یک تالار افتخارات معروف برای بیسبال وجود دارد. دلیل ساختن این تالار در آنجا این است که “ابنر دبلدی”، یکی از بزرگان بنیان‌گذار بیسبال، ابعاد زمین این بازی را در سال ۱۸۳۹ در همان محل طراحی کرد. البته باید توجه داشت که بازی‌های مشابه بیسبال، سال‌ها قبل از ۱۸۳۹ نیز انجام می‌شده‌اند.
اصطلاحات ورزش بیسبال
⇐ بت
چوب بیسبال یک وسیله ورزشی است که از جنس‌های مختلفی مانند چوب، آلومینیوم یا آلیاژهای فلزی ساخته می‌شود. از این چوب برای ضربه زدن به توپی استفاده می‌شود که توسط پرتاب‌کننده به سمت بازیکن انداخته می‌شود. با این ضربه، بازیکن می‌تواند امتیاز بگیرد. وزن و اندازه این چوب برای گروه‌های سنی مختلف، متفاوت است.
اجزای چوب بیسبال شامل قسمت‌های زیر است:
– قسمت ضخیم: این بخش که محل برخورد توپ است، نقش اصلی را در زدن ضربه دارد و به “نقطه شیرین” معروف است.
– دسته: بخش باریک چوب که بعد از قسمت ضخیم قرار گرفته و بازیکن آن را در دست می‌گیرد. معمولاً دور این قسمت را با لاستیک یا پارچه می‌پوشانند تا در دست راحتتر قرار بگیرد.
– قسمت انتهایی: بخش پهن در انتهای دسته که از لیز خوردن چوب از دست بازیکن جلوگیری می‌کند.
در مسابقات حرفه‌ای، بازیکنان فقط اجازه استفاده از چوب‌های چوبی را دارند. دلیل این موضوع آن است که توپ پس از برخورد با چوب‌های فلزی مسافت بیشتری طی می‌کند و این مسئله در بازی‌های غیرحرفه‌ای علاوه بر کاهش هیجان، ممکن است خطرات و خسارت‌هایی برای ورزشگاه و تماشاگران ایجاد کند.
درون برخی از چوب‌ها از مواد سبکی مانند چوب‌پنبه یا گازهای مخصوص پر می‌شود تا چوب سبک‌تر شود و نیروی ضربه بهتر منتقل گردد.
چوب‌های چوبی معمولاً از چوب درختانی مانند افرا، راش، گردوی آمریکایی و زبان گنجشک ساخته می‌شوند. برای مثال، بری باندز، بازیکن مشهور لیگ برتر بیسبال، از چوبی از جنس چوب درخت افرا استفاده می‌کرد. در مسابقات حرفه‌ای، بیشتر بازیکنان چوب مخصوص به خود را دارند که اندازه و وزن آن با بدنشان متناسب است.
در گذشته، چوب‌های بیسبال بیشتر به صورت دستی و با اندازه و وزن ثابت ساخته می‌شدند، اما امروزه با استفاده از ماشین‌آلات و فناوری پیشرفته تولید می‌شوند. اندازه چوب بر حسب اینچ و وزن آن بر اساس اونس سنجیده می‌شود. رنگ چوب نیز می‌تواند متفاوت باشد.
متأسفانه در برخی کشورها، نگرش مردم نسبت به این وسیله ورزشی مناسب نیست و از آن در درگیری‌ها و خشونت‌ها استفاده می‌شود.
⇐ بتر
به فردی گفته می‌شود که در محوطهی مخصوصی کنار “بیس” اصلی می‌ایستد و با چوب مخصوص (بت) به توپی که توسط پرتابگر (پیچر) انداخته می‌شود، ضربه می‌زند. این فرد در آن لحظه، جزو تیم حمله محسوب می‌شود.
بتر باید وقتی در جایگاه مخصوص خود ایستاده، استرس را از خود دور کند و با تمرکز منتظر توپ مناسب و دلخواهش باشد. نه خیلی زود چوب را بچرخاند و نه خیلی دیر. او در تمرینات باید قدرت و سرعت خود را برای یک ضربهی ایده‌آل افزایش دهد.
هدف بتر این است که خودش یا هم‌تیمی‌اش را به امتیاز برساند. این کار با راهکارهای مختلفی انجام می‌شود که باید در تمرینات آن‌ها را یاد بگیرد. همچنین باید در انتخاب چوب مناسب دقت کند و چوبی را انتخاب کند که شانس موفقیت او برای ضربه زدن را بیشتر کند.
به کسی که پس از زدن توپ، به سمت بیس اول می‌دود، “بتر رانر” گفته می‌شود. تا زمانی که به بیس اول نرسیده، به او بتر رانر می‌گویند و پس از رسیدن به آن، فقط “رانر” نامیده می‌شود. تمام تلاش بتر رانر باید این باشد که خود را به بیس اول برساند، زیرا در غیر این صورت، “اوت” می‌شود و به یک رانر برای کسب امتیاز تبدیل نمی‌گردد.
بتر‌باکس محوطه‌ای مستطیل‌شکل در دو طرف بیس اصلی است که طول آن ۱.۵۲ و عرض آن ۱.۰۲ متر است. بتر در اینجا می‌ایستد تا به توپ پرتاب‌شده توسط پیچر ضربه بزند. او هنگام ضربه زدن نباید پای خود را از این منطقه بیرون بگذارد و فقط با اجازهی داور می‌تواند از این محدوده خارج شود.
⇐ بتینگ
یک بازیکن مهاجم به تنهایی در برابر بازیکنان مدافع عمل خاصی انجام می‌دهد. او توپی را که توسط پرتاب‌کننده (پیچر) به سمتش انداخته شده، با چوب می‌زند. با این کار، او به تیم خود کمک می‌کند تا امتیاز بگیرد و در واقع با تیم حریف مبارزه می‌کند تا هم برای خودش و هم برای هم‌تیمی‌هایش امتیاز کسب کند.
⇐ بتینگ اوریج
میانگین بتینگ در آمار بیسبال، معیار بسیار خوبی برای سنجش عملکرد بازیکنان در ضرب زنی است. این شاخص آماری در اصل توسط هنری چاودیک برای ورزش کریکت ابداع شد.
⇐ بتینگ گلاو
دستکش بدنسازی یکی از لوازم کاربردی در ورزش‌های قدرتی است. این دستکش‌ها کار با وزنه و دستگاه‌های بدنسازی را آسان‌تر می‌کنند و کمک می‌کنند تا بهتر بتوانید وزنه را در دست بگیرید و از لیز خوردن آن جلوگیری کنید. معمولاً این دستکش‌ها از جنس چرم یا فوم مرغوب ساخته می‌شوند تا هم نازک و سبک باشند و هم هنگام تمرین احساس راحتی کنید.
⇐ بتینگ تی
وسیله‌ای است که از فلز و پلاستیک ساخته شده و در قسمت بالای آن از لاستیک یا فنر استفاده می‌شود. از این پایه برای بازی یا تمرین تی‌بال استفاده می‌کنند. توپ را روی آن قرار می‌دهند و با چوب بیسبال به آن ضربه می‌زنند. این وسیله هم برای تمرین ضربه زنی و هم برای خود بازی تی‌بال کاربرد دارد.
⇐ تی بال
تی بال یک نسخه ساده شده از بازی بیسبال است که برای کودکان ۶ تا ۱۲ سال طراحی شده است. این بازی به پسران و دختران کمک می‌کند تا مهارت‌های مهمی مانند زدن توپ، پرتاب کردن، گرفتن توپ و دویدن را در یک فضای دوستانه و متناسب با سن و توانایی‌های خود یاد بگیرند و تمرین کنند.
هدف اصلی این بازی، مانند بیسبال، این است که هر تیم به نوبت به توپ ضربه بزند و تیمی که امتیاز بیشتری به دست آورد، برنده می‌شود. یک بازیکن زمانی امتیاز می‌گیرد که پس از زدن توپ، بتواند تمام پایگاه‌های زمین را بدون اینکه اوت شود، لمس کند.
در تی‌بال برخلاف بیسبال، فردی به نام پیچر (پرتاب‌کننده) وجود ندارد. در عوض، از یک وسیله ثابت به نام «تی» استفاده می‌شود که توپ روی آن قرار می‌گیرد و هر بازیکن با ضربه زدن به توپ، بازی را شروع می‌کند.
ابعاد زمین تی‌بال از زمین بیسبال کوچک‌تر است. این بازی از دهه ۱۹۴۰ میلادی انجام می‌شده و در سال ۱۹۷۰ توسط دکتر دایتون هابز به ثبت رسمی رسید. بسیاری از قوانین تی‌بال بر اساس قوانین بیسبال تنظیم شده، اما با تغییراتی مناسب کودکان. برای مثال، دزدیدن پایگاه در این بازی مجاز نیست و توپ‌ها نیز نرم‌تر از توپ بیسبال هستند تا خطری برای بازیکنان نداشته باشند.
بلندی و تنظیم وسیله «تی» برای هر بازیکن، با توجه به قد و شرایط فیزیکی او قابل تغییر است. تی‌بال یک ورزش عالی برای مدارس محسوب می‌شود و هدف اصلی آن این است که همه بچه‌هایی که دوست دارند بازی کنند، بتوانند در آن شرکت کنند.
⇐ بانت
در بازی بیسبال، بانت یک ضربه آرام و حساب‌شده است. بازیکنان از این تکنیک برای پیشبرد نقشه بازی استفاده می‌کنند. وقتی یک بازیکن می‌خواهد بانت بزند، چوب بیسبال خود را در منطقه ضربه، مقابل صفحه خانگي نگه می‌دارد و توپی که توسط پرتابگر انداخته شده است را با دقت و به نرمی، به داخل زمین هدایت می‌کند.
⇐ سوئینگ
این اصطلاح به زمانی گفته می‌شود که فردی به نام “بتر”، بت را می‌چرخاند. اگر او بت را بچرخاند اما به توپ ضربه نزند، داور اعلام “استرایک” می‌کند. اما اگر به توپ ضربه بزند و توپ در محدوده مجاز زمین بازی فرود بیاید، بازی باید ادامه پیدا کند.
⇐ هیت
در ورزش بیسبال و مخصوصاً در آمارهای آن، اصطلاح “هیت” به ضربه‌ای گفته می‌شود که به کمک آن، فرد زننده توپ (بتر) با اطمینان به اولین پایگاه (بیس اول) برسد. اگر بتر تنها به دلیل اشتباه یا خطای بازیکنان مدافع به بیس اول برسد، این عمل به عنوان یک هیت ثبت نمی‌شود. هر ضربه‌ای که باعث شود بتر با موفقیت به بیس اول برسد، یک “سینگل” محسوب می‌گردد. همچنین، “هوم ران” نیز نوعی هیت به شمار می‌آید.
⇐ هوم ران
در ورزش بیسبال، به ضربه‌ای که بازیکن بتر می‌زند و به او این امکان را می‌دهد که تمام پایگاه‌ها را طی کند و به خانه برگردد، «هوم ران» گفته می‌شود. این اصطلاح در آمار بازی به صورت مخفف با علامت (HR) نشان داده می‌شود. بازیکنانی که توانایی زدن هوم ران را دارند، معمولاً به عنوان ستاره‌های تیم شناخته می‌شوند. آن‌ها در لیگ‌های بزرگ بیسبال بسیار مشهور می‌شوند و قراردادهای مالی بسیار بزرگی با آن‌ها بسته می‌شود.
⇐ اینینگ
یک بازی بیسبال به بخش‌های زمانی مشخصی تقسیم می‌شود که به هر کدام “اینینگ” می‌گویند. هر مسابقه معمولاً از ۹ اینینگ تشکیل شده است. هر اینینگ خودش نیز به دو قسمت جداگانه تقسیم می‌شود. در قسمت اول، تیم مهمان نقش مهاجم را دارد و تلاش می‌کند امتیاز بگیرد، در حالی که تیم میزبان در نقش مدافع ظاهر می‌شود. در قسمت دوم، این نقش‌ها برعکس می‌شود؛ تیم میزبان حمله می‌کند و تیم مهمان به دفاع می‌پردازد.
ابعاد زمین بیسبال
زمین بازی بیسبال از دو بخش اصلی تشکیل شده است: بخش بیرونی و بخش درونی. مساحت این زمین تقریباً دو برابر یک زمین فوتبال معمولی است. در این زمین، چهار پایگاه وجود دارد که سه پایگاه در زمین قرار می‌گیرد و یکی از آن‌ها به عنوان “پایگاه خانه” شناخته می‌شود. فاصله بین هر دو پایگاه ۲۷.۴ متر است و فاصله نقطه پرتاب توپ تا پایگاه خانه نیز ۱۸.۵ متر می‌باشد. همچنین در هر مسابقه، چهار داور حضور دارند که هر کدام نزدیک یکی از پایگاه‌ها قرار می‌گیرند.