هوشنگ ظریف از استادان برجسته موسیقی ایرانی بود که در نواختن سازهای تار، سهتار و تنبک مهارت داشت. او به مدت هفده سال در هنرستان موسیقی به آموزش تار پرداخت و بسیاری از نوازندگان چیرهدست را پرورش داد. همچنین در طول سالهای فعالیت هنری خود، با ارکسترها و گروههای موسیقی معتبر همکاری کرد و کوشش بسیاری نمود تا موسیقی سنتی ایران را به مردم دیگر کشورها معرفی کند. اگر به موسیقی سنتی ایران و ساز تار علاقه دارید، آشنایی با هوشنگ ظریف برای شما ضروری است. شما میتوانید در نوشتههای دیگر وبلاگ مدیر تولز با نوازندگان پیشکسوت و نامدار تار بیشتر آشنا شوید.
بیوگرافی هوشنگ ظریف
هوشنگ ظریف در ۱۶ آذر ۱۳۱۷ در تهران به دنیا آمد. پس از پایان دبستان، وارد هنرستان موسیقی ملی شد و نزد استادان بزرگی مانند علیاکبر شهنازی، روحالله خالقی، جواد معروفی و حسین تهرانی آموزش دید.
در سال ۱۳۳۷، او در وزارت فرهنگ و هنر استخدام شد و در سازمان پیشاهنگی ایران به تدریس پرداخت. پنج سال بعد، به درخواست حسین دهلوی، کار تدریس در هنرستان موسیقی را شروع کرد و این فعالیت را به مدت ۱۷ سال، تا سال ۱۳۵۹، بدون وقفه ادامه داد.
او در آموزش همواره میکوشید خلاقیت هنرجویان را پرورش دهد و به پیشرفت آنها توجه ویژهای داشت. حسین علیزاده، یکی از شاگردانش، میگوید که هوشنگ ظریف با وجود مهربانی، معلمی سختگیر بود. او بر فنون نوازندگی تسلط کامل داشت و در اجرای درست آنها دقت زیادی به خرج میداد. نحوه انگشتگذاری، مضراب زدن و حتی طرز نشستن او پشت ساز، چنان زیبا و جذاب بود که حتی هنرجویانی که تار نمینواختند، دوست داشتند در کلاسهای او حاضر شوند.
فعالیتها و آثار
هوشنگ ظریف فقط به آموزش موسیقی مشغول نبود؛ او در اجراهای گروهی و تکنوازیهای بسیار ارزشمند و بهیادماندنی نیز حضور داشت. او در ارکستر موسیقی ملی، ارکستر صبا، گروه پایور و همچنین در سازمان رادیو و تلویزیون ملی ایران به عنوان نوازنده فعالیت کرد و در کشورهای مختلفی از جمله آمریکا، کانادا، فرانسه و آلمان برنامههای موسیقی برگزار کرد. ایشان حتی برای تدریس و معرفی موسیقی سنتی ایران به دانشگاههای آمریکا نیز سفر کردند.
از استاد ظریف کتابها و آثار صوتی گرانقدری نیز باقی مانده است. دو نمونه از مهمترین کتابهای او، کتاب «آموزش تنبک» و کتاب «ردیف آوازی موسیقی سنتی ایران» هستند. کتاب اول را با همکاری حسین تهرانی و کتاب دوم را با مشارکت محمود کریمی منتشر کرد. از دیگر نوشتههای او میتوان به کتاب «دستور مقدماتی تار»، نتنویسیها و مجموعهای از قطعات ساختهی خودش اشاره کرد. آثار صوتی بهجایمانده از او نیز شامل تکنوازیهای دستگاه دشتی، دستگاه اصفهان و بخشهایی از ردیف موسی خان معروفی است.
این هنرمند بزرگ که برای اعتلای موسیقی سنتی ایران تلاشهای بسیاری کرد، متأسفانه در هفدهم اسفندماه ۱۳۹۸ و در ۸۱ سالگی، بر اثر ایست قلبی دار فانی را وداع گفت.