موسیقی، یک زبان جهانی است که تمام مردم دنیا آن را درک میکنند و میتواند احساسات گوناگونی را در وجود ما بیدار کند. این زبان مشترک، علاوه بر لذت بخشیدن، جنبه درمانی نیز دارد و به عنوان روشی علمی برای بهبود حال افراد به کار میرود. اگر دوست دارید بدانید موسیقی درمانی چه تعریفی دارد، چه راهکارهایی در آن استفاده میشود و گذشته آن به چه صورت بوده، پیشنهاد میکنیم این مطلب را تا پایان دنبال کنید. همچنین میتوانید نوشتههای بیشتر درباره موسیقی را در وبلاگ مدیر تولز مطالعه کنید.
موسیقی درمانی چیست؟
کنث بروسلیو، که زمانی استاد رشته موسیقیدرمانی در دانشگاه تمپل فیلادلفیا بود، دو تعریف برای این حوزه ارائه داده است.
تعریف اول: یک فرآیند ارتباطی است که در آن درمانگر از همه جنبههای موسیقی استفاده میکند تا به بیمار کمک کند سلامتی خود را به دست آورد، آن را بهبود بخشد و حفظ کند.
تعریف دوم: یک فرآیند برنامهریزیشده و مداخلهای است که در آن درمانگر به فرد تحت درمان کمک میکند تا از راه تجربههای موسیقایی و روابطی که به عنوان عوامل پویا تغییر ایجاد میکنند، سلامت خود را افزایش دهد.
موسیقی درمانی چه تاثیراتی دارد؟
متمرکز کردن توجه
موسیقی تمام حواس ما را به خود جلب میکند و باعث میشود تمرکزمان کاملاً روی آن جمع شود. در نتیجه، از عوامل آزاردهندهای مانند درد، نگرانی و فشارهای روحی فاصله میگیریم و آرامش پیدا میکنیم.
تعدیل احساسات
مطالعات علمی ثابت کردهاند که گوش دادن به موسیقی میتواند روی قسمتهایی از مغز تأثیر مستقیم بگذارد که مسئول ایجاد، نگهداری و پایان دادن به احساسات ما هستند.
بهبود فرآیندهای شناختی
موسیقی میتواند تواناییهای ذهنی مانند حافظه را بهبود بخشد. به همین دلیل، از آن برای کمک به سالمندانی که حافظهی آنها کاهش یافته است نیز استفاده میشود.
درمان رفتار
موسیقی میتواند به بهتر شدن کارهای روزمره مانند نحوه راه رفتن و صحبت کردن ما کمک کند.
تقویت ارتباطات
موسیقی این توانایی را دارد که مردم را بدون استفاده از هیچ واژهای، به هم نزدیک کند و بین آنها پیوندی ژرف ایجاد نماید.
روشهای موسیقی درمانی
فعال: به فعالیتهایی مثل نواختن ساز، خواندن آواز و رقصیدن همراه با موسیقی گفته میشود. این کارها روی احساسات، افکار، بدن و حرکات فیزیکی فرد تأثیر مستقیم میگذارند.
غیرفعال: یعنی فقط به موسیقی گوش دادن. این حالت بیشتر احساسات و ذهن شنونده را تحت تأثیر قرار میدهد.
تاریخچه
موسیقی درمانی قدمتی بسیار طولانی دارد و ریشههای آن به دوران دانشمندان بزرگی مانند ارسطو، افلاطون و فیثاغورث بازمیگردد. حتی فیثاغورث از گامها و حالتهای مختلف موسیقی برای درمان بیماریهای جسمی و روحی استفاده میکرد. سپس در قرن بیستم، از موسیقی برای بهبود بیماران و مجروحان جنگ جهانی اول کمک گرفته شد. نخستین دوره آموزشی این رشته در سال ۱۹۴۴ در دانشگاه میشیگان راهاندازی شد.
در سال ۱۹۷۱، انجمن موسیقی درمانی آمریکا تشکیل شد و در سال ۱۹۸۵ نیز فدراسیون جهانی موسیقی درمانی پدید آمد. حالا که از تاریخچه جهانی این رشته گفتیم، بد نیست نگاهی هم به پیشینه آن در ایران بیندازیم. بر اساس کتیبههای به جا مانده از سال ۱۳۴۹، در دانشگاه جندیشاپور، دانشجویان پزشکی موظف بودند درمان با موسیقی را نیز بیاموزند. پرستاران نیز باید نواختن چند ساز را یاد میگرفتند تا بتوانند دستورات پزشکان را اجرا کنند.