در درسهای قبل درباره پدال پیانو، انواع آن و نحوه عملکردش صحبت کردیم. اما چند نکته کلیدی دیگر هم وجود دارد که با رعایت آنها میتوانید مهارت خود در نواختن پیانو را ارتقا دهید. این نکات مهم درباره استفاده از پدال را میتوانید در ادامه این مطلب از وبلاگ آموزشگاه موسیقی الهام مطالعه کنید.
علامت پدال نگهدارنده پیانو
در برخی از قطعات موسیقی، جای دقیق فشردن و رها کردن پدال نگهدارنده مشخص شده است. اما گاهی نیز خودتان میتوانید تصمیم بگیرید که چه زمان و چگونه از آن استفاده کنید؛ بنابراین ممکن است همیشه در اجرای شما کاملاً مشخص و ثابت نباشد. راهنماییهایی وجود دارد که با کمک آنها میتوانید تشخیص دهید چه زمانی پدال را فشار دهید و چه زمانی آن را رها کنید.
علامت پدالها در نت
تنها پدالی که در نتنویسی برای آن نشانه مشخصی تعریف شده، پدال دمپر است. این پدال دو نشانه دارد:
الف: هر جا کلمهی «Ped» را دیدید، باید پدال را فشار دهید و نگه دارید و هر وقت علامت ستاره (*) ظاهر شد، پدال را رها کنید.
در قسمتی که باید پدال فشرده و نگه داشته شود، یک خط افقی رسم میشود. سپس، در نقطهای که باید پدال رها شود، انتهای همان خط با یک خط کوتاه عمودی به سمت بالا پایان مییابد. این علامت نشان میدهد که پا را از روی پدال بلند کرده و آن را رها کنید.
نکات مهم در مورد پدال پیانو:
در برخی پیانوهای دیواری، پدال وسط به عنوان پدال تمرین شناخته میشود و عملکردی کاملاً متمایز دارد. این پدال با قرار دادن یک لایه نمد بین چکشها و سیمها، صدای پیانو را به میزان قابل توجهی کاهش میدهد. به همین دلیل، از آن برای مواقعی استفاده میشود که نیاز به تمرین با صدای کم باشد و نام “پدال تمرین” نیز از همین ویژگی گرفته شده است.
گاهی نوازنده برای ایجاد حس و زیبایی بیشتر در قطعات احساسی، لازم است نتها را به صورت کشیده و پیوسته اجرا کند. در این حالت از پدال دمپر استفاده میشود که دقیقاً برای همین منظور طراحی شده است.
همچنین پدال دیگری با نام پدال میوت یا سکوت وجود دارد که گاهی به آن پدال چهارم یا بیصداکننده نیز گفته میشود. نکته مهم این است که در پیانوهای دیواری، پدال سوستناتو (پدال میانی خاص) وجود ندارد و به جای آن از پدال میوت استفاده میشود. با فشار دادن این پدال، یک پرده نمدی میان چکشها و سیمها قرار میگیرد و در نتیجه صدای پیانو تا حد ممکن کم میشود.