ابرها توده‌های قابل رؤیت قطرات آب یا بلورهای یخ هستند که در آسمان شناورند. آنها در ارتفاعات مختلفی تشکیل می‌شوند و شکل‌های گوناگونی دارند. در اینجا به طور خلاصه با انواع اصلی ابرها آشنا می‌شویم.
**ابرهای سیروس (Cirrus)**
این ابرها در بلندترین ارتفاع قرار دارند و ظاهری نازک و پرمانند دارند. آنها از بلورهای یخ ساخته شده‌اند و معمولاً نشان‌دهنده هوای صاف و آرام هستند.
**ابرهای کومولوس (Cumulus)**
این ابرها شکلی پف‌کرده و گل‌کلمی دارند و لبه‌های آنها واضح است. ما آنها را اغلب در روزهای آفتابی و با آب‌وهوای خوب می‌بینیم.
**ابرهای استراتوس (Stratus)**
این ابرها مانند یک لایه یکنواخت و خاکستری رنگ، تمام آسمان را می‌پوشانند. آنها معمولاً در ارتفاع پایین تشکیل می‌شوند و می‌توانند باعث بارش‌های خفیف و نم نم باران شوند.
**ابرهای نیمبوس (Nimbus)**
این کلمه به ابرهایی گفته می‌شود که باعث بارندگی می‌شوند. برای مثال، ابر «کومولونیمبوس» یک ابر بلند و мощیم است که رعد و برق و باران‌های شدید به همراه می‌آورد.
این ابرها گاهی با هم ترکیب می‌شوند و نام‌های دیگری مانند «سیروکومولوس» یا «استراتوکومولوس» را به وجود می‌آورند. با نگاه کردن به شکل و ارتفاع ابرها می‌توانیم وضعیت هوا را بهتر پیش‌بینی کنیم.
ابر چیست؟
ابرها از ذرات خیلی کوچک آب یا همان بخار آب درست شده‌اند که در لایه‌های پایین و میانی جو زمین به وجود می‌آیند. منشأ تشکیل ابرها، تبخیر آب از سطح رودخانه‌ها، دریاها و دیگر منابع آبی است.
این قطرات آنقدر ریز هستند که اگر حدود یک میلیون عدد از آنها را کنار هم بگذاریم، تنها به اندازه‌ی یک قطره کوچک آب می‌شوند. به طور کلی، هر چقدر یک ابر پرحجم‌تر و تاریک‌تر به نظر برسد، یعنی قطرات آب درون آن بزرگ‌تر هستند و در نتیجه احتمال بارش باران یا برف از آن بیشتر است.
چگونگی تشکیل ابر
وقتی باد می‌وزد، جریان هوا باعث می‌شود یک تکه ابر، شکل خود را از دست بدهد و به شکل دیگری دربیاید. حتی وقتی هم که باد نمی‌وزد، باز هم ابرها در حال تغییر شکل هستند. این تغییر شکل به خاطر حرکت هوای گرم به سمت بالا اتفاق می‌افتد. هوای گرم چون سبک‌تر است، بالا می‌رود و وقتی به ابرها می‌رسد، باعث می‌شود قطرات ریز آب در لبه‌های ابر، بخار شوند و با هوا جابه‌جا شوند. سپس این بخار آب در جایی دیگر دوباره جمع می‌شود و ابری با شکل جدید به وجود می‌آورد.
انواع ابرها
ابرها شکل‌های گوناگونی دارند. در اینجا سه نوع اصلی را بررسی می‌کنیم و سپس نام بقیه را فقط می‌آوریم.
**1- ابر کومولوس**
☁ این ابرها به شکل توده‌های پنبه‌ای در آسمان دیده می‌شوند.
☁ به آنها ابرهای کومه‌ای هم می‌گویند.
☁ معمولاً شکل گنبدی دارند و سطح آنها شبیه گل‌کلم است.
☁ رنگ آنها اغلب سفید و درخشان است.
☁ در ارتفاع بین ۳۰۰ متر تا ۳۰۰۰ متر تشکیل می‌شوند.
☁ این ابرها معمولاً بارندگی ندارند.
**2- ابر استراتوس**
☁ این ابرها لایه‌ای صاف و یکدست مانند پتو هستند.
☁ به طور یکنواخت در آسمان پخش می‌شوند.
☁ نام دیگر آنها ابرهای پوشَنی است.
☁ رنگ آنها معمولاً خاکستری است.
☁ ظاهری شبیه به مه دارند.
☁ در ارتفاع کمتر از ۲۰۰۰ متر شکل می‌گیرند.
☁ گاهی بارندگی خفیف و رگبارهای جزئی از آنها می‌بارد.
**3- ابر سیروس**
☁ این ابرها نازک، پرمانند، سفید و تقریباً شفاف هستند.
☁ در ارتفاع بالای ۷۰۰۰ متر تشکیل می‌شوند.
☁ معمولاً به شکل تکه‌های جدا از هم با ظاهری رشته‌ای یا ابریشمی دیده می‌شوند.
☁ حدود ۳۰٪ از ابرهای زمین از نوع سیروس هستند.
☁ به این ابرها، ابر پَرسا هم گفته می‌شود.
ⓘ در اینجا سه نوع اصلی ابر معرفی شد. در ادامه نام سایر انواع ابر آورده شده است:
– کومولونیمبوس (کومه‌ای‌بارا)
– آلتوکومولوس (فرازکومه‌ای)
– نیمبواستراتوس (باراپوشنی)
– آلتواستراتوس (فرازپوشنی)
– سیرواستراتوس
– سیروکومولوس
– استراتوکومولوس (پوشن‌کومه‌ای)
– پیروکومولوس (آتش‌کومه‌ای)
پیشنهادی: با شگفتی‌های آسمان آشنا شوید!