جیمز مارشال هندریکس، که بیشتر با نام جیمی هندریکس شناخته میشود، در زمان فعالیت هنری خود و همچنین سالهای پس از آن، الهامبخش بسیاری از موزیسینهای سبک راک اند رول بود. نوآوریهای او در نواختن گیتار و سبک منحصربهفردش، راه را برای نسلهای بعدی باز کرد. در ادامه این نوشته، بیشتر با زندگی و آثار این هنرمند تأثیرگذار آشنا خواهیم شد.
بیوگرافی جیمزمارشال هندریکس
جیمی هندریکس در ۲۷ نوامبر ۱۹۴۲ متولد شد. او یک نوازنده گیتار، خواننده و ترانهسرای آمریکایی بود.
هندریکس نفوذ عمیقی بر موسیقیدانان سبک راک اند رول گذاشت. او نواختن گیتار را به تنهایی و بدون معلم یاد گرفت و اغلب با یک گیتار فندر استرتوکستر مینواخت.
چون چپدست بود، گیتار را برعکس در دست میگرفت و مینواخت.
شهرت او ابتدا در انگلستان و سپس در سراسر جهان، پس از اجرای چشمگیرش در جشنواره پاپ مونتری در سال ۱۹۶۷، فراگیر شد.
جیمی هندریکس یک موسیقیدان بهیادماندنی است که در دوران فعالیتش، استاد راک کلاسیک نامیده میشد.
مهارت خارقالعادهاش در نوازندگی گیتار و همینطور جستوجوی پیوستهاش برای کشف صداهای جدید، او را به یکی از درخشانترین چهرههای موسیقی زمان خود تبدیل کرد.
جیمی هندریکس که پیشروی بسیاری از تکنیکها بود، درک مردم از موسیقی راک را گسترش داد و به یک اسطورهی واقعی در این سبک تبدیل شد.
دوران سربازی اجباری و شروع یک تجربه جدید
هندریکس ازنپز مالی وضعیت خوبی نداشت. او دو بار به دلیل دزدیدن خودرو بازداشت شده بود و با دو گزینه روبرو بود: یا دو سال به زندان برود یا به ارتش آمریکا بپیوندد.
هندریکس تصمیم گرفت به ارتش برود و در ۳۱ می ۱۹۶۱ به پایگاه فورت کمپل اعزام شد.
در طول خدمت، فرماندهانش گزارش میدادند که او اغلب در حین انجام وظایفش به خواب میرود و لازم بود همیشه کسی مراقبش باشد.
او در استفاده از سلاح مهارت چندانی نداشت و یکی از افسران گفته بود: «ذهن او هنگام مأموریت، بیشتر درگیر گیتارش بود تا کارش».
با این حال، همین دوره خدمت برای هندریکس بسیار سرنوشتساز شد، زیرا در آنجا با سرباز دیگری به نام بیلی کوکس آشنا شد که نوازنده گیتار بیس بود. بعدها این دو در یک گروه موسیقی کوچک به نام The King Kasuals با هم همکاری کردند.
در ۳۱ مه ۱۹۶۲، فرماندهان به این نتیجه رسیدند که بهتر است هندریکس ارتش را ترک کند، چون مشکلات زیادی ایجاد کرده بود. هندریکس نیز موافقت کرد و پس از تنها یک سال خدمت، از ارتش خارج شد.
هندریکس بعدها تعریف کرد که پس از مصدومیت قوزک پایش در هنگام فرود از بیست و ششمین پرش با چتر نجات، از ارتش مرخص شد.
او گفت که خدمت در ارتش را دوست نداشت و با روشهای کاری آنجا کنار نمیآمد.
“Hey Joe”
این ترانه در سال ۱۹۶۷ به بازار آمد و به عنوان اولین تکآهنگ و نخستین تجربه مهم جیمی هندریکس در مسیر موسیقاییاش شناخته میشود.
این قطعه در انگلستان بسیار سرآمد شد و توجهات زیادی را جلب کرد. پس از آن، ترانههای دیگری مانند «Purple Haze» و «The Wind Cries Mary» نیز منتشر شدند.
هندریکس با استعداد چشمگیرش در گیتارنوازی و صدای متمایزش، خیلی زود توانست طرفداران فراوانی پیدا کند.
در ژوئن ۱۹۶۷، او با اجرای خارقالعادهاش در جشنواره مانتری پاپ، جایزه بهترین موسیقی آمریکا از نگاه هواداران را نیز از آن خود کرد.
مرگ
در هجدهم سپتامبر سال ۱۹۷۰، جسد جیمی هندریکس در زیرزمین هتل سمرقند کشف شد.
مرگ او در نتیجه مصرف مقدار زیادی نوشیدنی الکلی و همچنین بلعیدن تعداد فراوانی قرص خوابآور رخ داد. او دچار استفراغ شده بود و به دلیل بیهوشی و عدم هشیاری، در اثر خفگی ناشی از همان استفراغ جان باخت.
در مورد چگونگی مرگ هندریکس حدسهای مختلفی وجود دارد. دوست دختر او که در زمان مرگ در کنارش بود، ادعا کرده است که وقتی او را به آمبولانس منتقل کردند هنوز زنده بوده است.
با این حال، پرسنل بیمارستان اعلام کردند که پیش از رسیدن آمبولانس به بیمارستان، او فوت کرده بود.
برخی افراد معتقدند هندریکس در آن زمان زنده بود، اما کمکرسانان سر او را به درستی نگه نداشتند و همین باعث خفگی او بر اثر استفراغ در حالت بیهوشی شد. یک شعر غمانگیز نیز در آپارتمان او پیدا شد که خودش نوشته بود و این پرسش را به وجود آورد که آیا او خودکشی کرده است.
به نظر محتملترین توضیح این است که او در حالت مستی، قرصهای خواب بسیاری مصرف کرده، توان بیدار شدن نداشته و پس از استفراغ، خفه شده است. یک گمانهزنی دیگر که اخیراً مطرح شده، حاکی از آن است که ممکن است او توسط مدیر برنامهاش به قتل رسیده باشد.
دفن
هندریکس در روز نخست ماه اکتبر سال ۱۹۷۰ در گورستان پارک یادبود گرینوود، واقع در شهر رنتون ایالت واشینگتن به خاک سپرده شد.