انشا در مورد صدای آبشار

صدای آبشار، یک سمفونی باشکوه است که طبیعت آن را برای ما نواخته است. از دور، این صدا شبیه یک غرش قدرتمند و پیوسته است که توجه همه را به خود جلب می‌کند. هرچه نزدیک‌تر می‌شوی، این غرش یکنواخت، به مجموعه‌ای از صداهای گوناگون تبدیل می‌شود.

می‌توانی صدای برخورد خروشان آب با صخره‌های سخت را بشنوی؛ گویی میلیون‌ها قطره در حال کف زدن و شادی کردن هستند. در میان این هیاهو، صدای ملایم‌تری هم هست؛ صدای آب که بر روی سنگ‌های نرم و خزه‌ها جاری می‌شود و نوایی آرامش‌بخش ایجاد می‌کند.

این موسیقی طبیعی، حس عجیبی به آدم می‌دهد. هم قدرت خارق‌العاده طبیعت را نشان می‌دهد و هم آرامش عمیقی در دل ایجاد می‌کند. گوش دادن به آن، همه خستگی‌ها و نگرانی‌ها را می‌شوید و می‌برد و فضایی از تازگی و پاکی به جا می‌گذارد. گویی این صدا، زمزمه همیشگی زندگی و حرکت در دل کوه و جنگل است.

صدای دلنشین آبشار

آبشار، یکی از زیباترین پدیده‌های طبیعت است. وقتی به دیدن یک آبشار می‌روی، اولین چیزی که توجهت را جلب می‌کند، صدای مهیب و در عین حال آرامش‌بخش آن است.

از دور، صدایی شبیه غرش می‌آید. انگار ابری در آسمان نیست، اما صدای رعد و برق به گوش می‌رسد. هرچه نزدیک‌تر می‌شوی، این صدا واضح‌تر و زیباتر می‌شود.

وقتی در کنار آبشار می‌ایستی، گویی در یک کنسرت بزرگ طبیعی حضور داری. صدای سقوط آب از بلندی، چنان قدرتمند است که زمین را به لرزه درمی‌آورد. این صدا، ترکیبی است از غرش، همهمه و شرشر. قطرات آب مانند دانه‌های مروارید به صخره‌ها برخورد می‌کنند و پخش می‌شوند. این برخورد، صدایی مانند کف‌زدن و تشویق به وجود می‌آورد.

صدای آبشار، موسیقی بی‌کلام طبیعت است. این صدا آنقدر قوی است که تمام صداهای اطراف را تحت تأثیر قرار می‌دهد. اما در عین قدرت، آرامش عجیبی به انسان می‌بخشد. شنیدن این صدا، استرس و نگرانی را از بین می‌برد و احساس سبکی و شادی به انسان می‌دهد.

به راستی که صدای آبشار، یکی از شگفتی‌های جهان آفرینش است. این صدا به ما یادآوری می‌کند که طبیعت، زنده و پویا است و موسیقی خود را دارد.

انشا صدای آبشار

شنیدن صدای آب بسیار دلنشین است، اما توصیف این حسِ لذت‌بخش کار ساده‌ای نیست. حداقل من از عهده‌ی این توصیف برنمی‌آیم؛ با این حال می‌دانم که نواها و آهنگ‌ها بر روح و روان آدمی تأثیر می‌گذارند. حتی می‌توان میزان این لذت را از رفتار و حالات افراد تشخیص داد.

آرامشی که صدای آبشار و موسیقی طبیعی آن به انسان می‌بخشد، با هیچ نوع موسیقی دیگری قابل مقایسه نیست. کسانی که با دانش طبیعت آشنا هستند، می‌گویند که طبیعت، نوا و آهنگ ویژه‌ی خود را دارد و تأثیر عمیق آن را فقط در دل طبیعت می‌توان تجربه کرد.

سایر ابزارهای موسیقی هم اگرچه ممکن است آرامش‌بخش باشند، اما درست مانند غذاهای مصنوعی عمل می‌کنند و اثرشان پایدار و ماندگار نیست. بارها دیده‌ایم افرادی را که برای بازیابی انرژی درونی خود به کنار دریا یا رودخانه می‌روند، یا ساعتها در برابر آبشاری بلند می‌ایستند و به صدای آب گوش می‌سپارند.

اگر می‌شد روح این افراد را ببینیم، بی‌تردید تأثیر شگفت‌انگیز موسیقی آب را بر آن مشاهده می‌کردیم. پدربزرگم که نزدیک به صد سال عمر کرد، می‌گفت: “صدای آبشار، سیاهی و کدورت روح مرا می‌شوید و پاک می‌کند.” او معتقد بود هر انسانی گاهی نیاز دارد به آغوش طبیعت پناه ببرد، کنار آبشار بایستد و با همان نواهای پاک و بی‌آلایش، روحش را از آلودگی‌های پنهان پاک سازد.

او تا زنده بود، هر جمعه پیش از طلوع آفتاب به دشت و صحرا می‌رفت و در کنار آبشاری که از دوران نوجوانی می‌شناخت، روح خود را تازه و پاک می‌کرد تا مبادا آلودگی‌های زندگی روزمره بر او چیره شوند.

امروزه ثابت شده آنچه پدربزرگم به آن “کیسه‌کشی روح” می‌گفت، در واقع همان یون‌های مثبت و منفی است. یون‌های منفی باعث آرامش بدن و در نتیجه آرامش ذهن می‌شوند. انسانی که آرامش داشته باشد، می‌تواند این آرامش را به دیگران نیز انتقال دهد. ای کاش همه‌ی ما یک آبشار بلند و پرآب در کنار روحمان داشتیم.

_ دوستان عزیز، اگر نوشته‌ای با این موضوع دارید، می‌توانید از طریق بخش نظرات برای ما ارسال کنید.
اختصاصی مدیر تولز _ نویسنده: اصغر فکور