در یک روز عادی که در اتاقم نشسته بودم و به آسمان نگاه می‌کردم، ناگهان فکر عجیبی به ذهنم رسید: “چه می‌شد اگر می‌توانستم به فضا سفر کنم؟” همین فکر، شروع یک ماجراجویی شگفت‌انگیز در ذهن من بود.
تصور کردم سوار بر یک فضاپیمای درخشان و سریع شده‌ام. با روشن شدن موتورها و شمارش معکوس، خودم را برای پروازی به سوی ناشناخته‌ها آماده کردم. وقتی از جو زمین خارج شدم، همه چیز سیاه و ساکت شد، اما ستاره‌ها مانند الماس‌های پراکنده در تاریکی، به شدت می‌درخشیدند. زمین از آن بالا، مانند یک گوی آبی زیبا و درخشان به نظر می‌رسید که با ابرهای سفید پوشیده شده بود. دیدن این همه زیبایی و آرامش، احساس غریبی به من داد.
در این سفر خیالی، از کنار ماه گذشتم. سطح آن پر از گودال‌ها و کوه‌ها بود. سپس به سوی سیارات دیگر حرکت کردم. مشتری با آن نوارهای رنگی و لکه بزرگش، و زحل با حلقه‌های شگفت‌انگیزش، من را مبهوت خود کردند. در این میان، سکوت و عظمت فضا مرا به فکر فرو برد. به این فکر کردم که جهان چقدر بزرگ است و ما انسان‌ها چقدر کوچک. این سفر به من نشان داد که چقدر سیاره خانه‌مان، زمین، ارزشمند و دوست‌داشتنی است.
در پایان سفر خیالی‌ام، وقتی به زمین برگشتم، همه چیز را با نگاه جدیدی می‌دیدم. این سفر به من آموخت که گاهی باید از زندگی روزمره فاصله گرفت و با خیال‌پردازی، دنیا را از زاویه دیگری نگاه کرد. شاید روزی این رویا به حقیقت بپیوندد.
سفری رویایی به ستارگان
تصور کن که سوار بر یک فضاپیمای درخشان شده‌ای و از زمین فاصله می‌گیری. آرام آرام، خانه زیبای ما، زمین، به توپ آبی رنگی تبدیل می‌شود که در میان تاریکی بی‌پایان کیهان می‌درخشد. از پنجره فضاپیما به بیرون نگاه کن. خورشید مانند گوی آتشینی در دوردست ها می‌درخشد و نور طلایی آن بر روی بدنه فضاپیما می‌رقصد.
به سوی ماه پرواز کن، تنها قمر زمین که با سطح خاکستری و گودال‌هایش، صحنه‌ای اسرارآمیز و زیبا را پیش چشمانت به نمایش می‌گذارد. از آنجا که گذر کنی، با سیارات دیگر منظومه شمسی روبرو می‌شوی: مریخ سرخ‌فام، مشتری غول‌پیکر با نوارهای رنگی و زحل زیبا با حلقه‌های شگفت‌انگیزش.
در این سفر خیالی، گاهی فضاپیما را متوقف کن و در سکوت و آرامش بیکران فضا غوطه‌ور شو. میلیون‌ها ستاره را ببین که مانند الماس‌های درخشان بر تیره‌ای مخمل‌وار می‌درخشند و کهکشان‌ها همچون ابرهای نورانی در دوردست‌ها خودنمایی می‌کنند.
این سفر رویایی به ما نشان می‌دهد که جهان هستی چه پهناور و شگفت‌انگیز است و چگونه زمین ما، همچون گوهری ارزشمند، در این فضای بیکران جای گرفته است.
موضوع انشا سفر خیالی به فضا
همگی در روزگار کودکی، ساعتها به آسمان شب خیره می‌شدیم. بارها تلاش کردیم ستاره‌ها را بشماریم و با شگفتی به ماه نگاه کردیم. می‌خواستیم ببینیم چند ستاره یا سیاره دور ماه هستند. فکر می‌کردیم اگر نوری سوسو بزند، ستاره است و اگر ثابت بماند، سیاره. گاهی آنقدر به آسمان نگاه می‌کردیم که شاید ستاره‌ای دنباله‌دار پیدا کنیم. اما برای ما که در شهرهای شلوغ و آلوده زندگی می‌کنیم، دیدن آسمانِ پرستاره تقریباً غیرممکن است. اگر به روستاها یا شهرهای کوچک سفر کنیم، آسمان کاملاً متفاوت به نظر می‌رسد.
آسمان مانند پارچه‌ای مخملی و سیاه است که هزاران ستاره روی آن چیده شده‌اند. این ستاره‌ها آنقدر زیاد و درخشان هستند که گویی الماس‌هایی روی این پارچه دوخته شده‌اند. این منظره چنان زیبا و جذاب است که ذهن را به پرواز درمی‌آورد و قدرت تخیل را بیدار می‌کند.
چه اسرار بزرگی در پشت این آسمان پنهان شده است؟ در دنیای کودکانه ما، سیاره‌ها چهره داشتند! برایشان چشم و ابرو و دهان می‌گذاشتیم و فکر می‌کردیم می‌توانند حرف بزنند و بازی کنند. مثلاً ژوپیتر را بامزه و شیطون تصور می‌کردیم. حتی گاهی موجوداتی عجیب و غریب با چهره‌های ترسناک در ذهنمان می‌ساختیم که از آسمان به ما نگاه می‌کنند و نقشه می‌کشند تا به زمین حمله کنند. با خود فکر می‌کردیم شاید آنها با سلاح‌های عجیب، همه موجودات زنده را نابود کنند. یا تصور می‌کردیم سیاره‌ها دنبال هم می‌دوند و قایم باشک بازی می‌کنند!
گاهی هم فکر می‌کردیم موجوداتی با یک چشم بزرگ در وسط پیشانی، شب‌ها به زمین می‌آیند و ما را با خود به فضا می‌برند تا آزمایش‌های عجیب رویمان انجام دهند. برای آنها شهرهای پیشرفته و ماشین‌های پرنده در نظر می‌گرفتیم. از حلقه درخشان دور زحل شگفت‌زده می‌شدیم و از گرمای سوزان خورشید می‌ترسیدیم. وقتی بزرگ‌تر شدیم و فهمیدیم فضانوردان به فضا سفر می‌کنند و در آنجا جاذبه وجود ندارد، آنها را در حالتی شناور و خنده‌دار تصور می‌کردیم.
حتی وقتی بزرگ شدیم، هنوز هم کنجکاوی زیادی درباره فضا داریم. دوست داریم رازهای آن را کشف کنیم. از گذشته تا امروز، انسان ابزارهای مختلفی برای دیدن فضا ساخته است؛ از تلسکوپ‌های ساده گرفته تا فضاپیماهای پیشرفته. وقتی می‌شنویم در سیاره‌ای دیگر آب پیدا شده یا ممکن است حیات وجود داشته باشد، کنجکاو می‌شویم که بفهمیم آیا واقعاً موجوداتی در آنجا زندگی می‌کنند؟ چه می‌خورند؟ آیا آنها از انسان‌های زمینی پیشرفته‌تر هستند و قصد تسخیر زمین را دارند؟
این کنجکاوی، انسان را به سمت ساخت ابزارهای پیشرفته برای کشف ناشناخته‌های فضا سوق داده است. امروزه می‌توانیم عکس‌های واضحی از فضا بگیریم و در آینده نزدیک، سفر به فرا ممکن خواهد شد. دنیای فضا دیگر مانند گذشته رازآلود نیست و هر روز چیزهای تازه‌ای درباره آن می‌آموزیم.
انسان به این موفقیت‌ها بسنده نکرده و به فکر سفر به فرا برای افراد ثروتمند در سال‌های آینده افتاده است. حتی به این هم راضی نشده و در حال پژوهش برای زندگی در سیارات دیگر است. می‌خواهد ببیند چگونه می‌توان از منابع آن سیاره‌ها استفاده کرد. نمی‌دانیم در آینده با چه چیزهای شگفت‌انگیزی روبه‌رو خواهیم شد، ولی مطمئناً تحولات بزرگی در راه است.