در دانش موسیقی، واژهها و مفهومهای گوناگونی وجود دارد که پیش از این، شمار زیادی از آنها را در نوشتههای پیشین وبلاگ مدیر تولز معرفی کردهایم. این بار هم به سراغ یک واژه تازه میرویم: کرشندو و دکرشندو. اگر دوست دارید بدانید این دو اصطلاح در موسیقی چه معنایی دارند و چگونه اجرا میشوند، پیشنهاد میکنیم تا پایان این مطلب با ما بمانید.
کرشندو و دکرشندو چیست؟
در یک قطعه موسیقی، معمولاً میزان بلندی صدا از اول تا آخر ثابت نیست. آهنگسازان با تغییر دادن حجم صدا، به قطعه احساس و حالت میدهند. یکی از این تغییرات که بسیار استفاده میشود، کرشندو و دکرشندو نام دارد. این دو واژه، اصالتاً ایتالیایی هستند. کرشندو از کلمهای به معنای “رشد کردن” گرفته شده و دکرشندو هم به معنی “کم شدن” یا “ضعیف شدن” است.
هرچند این علامتها در اصل مربوط به موسیقی کلاسیک هستند، اما امروزه در سبکهای مختلف موسیقی دیده میشوند. شکل این علامتها شبیه علامت بزرگتر و کوچکتر در ریاضی است، یا مانند دو خطی که از یک سمت از هم فاصله میگیرند. اگر این خطوط به سمت راست باز شوند، یعنی کرشندو، و اگر به سمت چپ باز شوند، یعنی دکرشندو. این علامت معمولاً در زیر نتها قرار میگیرد و نشان میدهد که تغییر صدا از کجا شروع و تا کجا ادامه دارد.
گاهی به جای کشیدن شکل کامل، از مخفف این کلمات استفاده میشود؛ مثلاً Cresc یا Cres برای کرشندو و Decresc برای دکرشندو. در نهایت، کار اصلی این دو علامت، کم یا زیاد کردن تدریجی بلندی صدا در موسیقی است.
کرشندو و درکشندو چطور نواخته میشوند؟
در اجرای کرشندو، باید شدت صدا را به آرامی زیاد کنیم؛ یعنی از صدای آهسته (پیانو) به تدریج به صدای بلند (فورته) برسیم. در دکرشندو هم عکس این کار را انجام میدهیم؛ یعنی صدا را کمکم آرام میکنیم تا از فورته به پیانو برسیم. نکته کلیدی که هنگام نواختن این دو باید رعایت کنید، این است که این تغییرات باید به نرمی و تدریجی انجام شود. اگر آهنگساز قصد داشته باشد تغییر ناگهانی در شدت صدا ایجاد کند، از علامتهای دیگری استفاده خواهد کرد. پس وقتی کرشندو یا دکرشندو به کار میرود، یعنی تغییر در شدت صدا باید به آرامی و بدون هیچگونه ناگهانیبودن صورت بگیرد.