شاید کلمه فولکور به گوشتان خورده باشد، ولی شاید دقیقاً ندانید معنی آن چیست. در این نوشته از وبلاگ مدیر تولز، قصد داریم شما را با مفهوم موسیقی فولکور آشنا کنیم.
آشنایی با مهفوم موسیقی فولکور
موسیقی فولک یا موسیقی بومی، به آهنگها و نواهایی گفته میشود که ریشه در فرهنگ و زندگی روزمره مردم یک منطقه دارد. در ایران به این نوع موسیقی، موسیقی محلی میگویند. در گذشتههای دور، مردم امکان ضبط و گوش دادن به موسیقی را نداشتند.
این آهنگها معمولاً در هنگام کار، استراحت و مراسم مذهبی توسط خود مردم ساخته و نواخته میشدند.
در بیشتر موارد، سازنده اصلی این ملودیهای محلی ناشناخته است، زیرا این موسیقی از طریق شنیدن و به صورت سینهبهسینه از نسلی به نسل دیگر منتقل شده است.
موسیقی فولک اغلب با ترانههای محلی و رقصهای سنتی همراه است. بر این اساس، هر منطقهای که مردمانی با فرهنگ و آداب خاص خود داشته باشد، به طور طبیعی دارای موسیقی بومی ویژه خود نیز خواهد بود.
فرهنگ عامه یا فولکلور، شامل تمامی باورها، داستانها، آداب و هنرهایی است که در میان عموم مردم یک جامعه رواج دارد. این فرهنگ که در دل جامعه جریان مییابد، معمولاً به شکل شفاهی و از طریق گفتگو و تجربه به نسلهای بعد منتقل میشود. موسیقی فولکلور نیز بخش مهمی از این فرهنگ عمومی است. برای تعریف موسیقی مردمی یا فولک، ویژگیهای مختلفی در نظر گرفته شده است.
باور عامیانه (فولکلور)
فرهنگ عامه یا فولکلور، مجموعهای از داستانها، افسانهها، ترانهها، تاریخ شفاهی، مثلها، باورهای مربوط به اقبال، چشمزخم، لالاییهای مادرانه، رقصهای محلی، مراسم، عادتها و رسوم است.
واژه «فولکلور» را نخستین بار ویلیام توماس، پژوهشگر انگلیسی آثار قدیمی، در مقالهای به کار برد که درباره دانش مردمی و آیینهای کهن بود.
این واژه از حدود پنجاه سال پیش وارد زبان فارسی و ادبیات ما شده و به تدریج به جای مفاهیمی مانند دانش عمومی و دانستههای مردم عادی رواج یافته است. به آن «فرهنگ عامه»، «فرهنگ عمومی»، «فرهنگ توده» یا «فرهنگ مردم» هم گفته میشود.
نکته قابل توجه این است که آداب، رسوم و رفتارهای فولکلوریک هر ناحیه، برای ساکنان همان منطقه، «سنّت» محسوب میشود و برای مردمان دیگر مناطق، به عنوان «فولکلور» ویژه آن منطقه شناخته میشود.