ارژنگ کامکار نوازنده تنبک و همچنین نقاش است. او یکی از اعضای گروه موسیقی کامکارها به شمار میرود. در این نوشته از وبلاگ مدیر تولز، قصد داریم بیشتر با این هنرمند نامدار آشنا شویم. از شما دعوت میکنیم تا پایان این مقاله با ما همراه بمانید.
بیوگرافی ارژنگ کامکار
ارژنگ کامکار از همان سالهای کودکی عاشق نقاشی و نواختن تنبک بود. او در ابتدا با سازهایی مثل سنتور و موسیقی جاز آشنا شد، اما در نهایت نواختن تنبک را به صورت جدی انتخاب کرد. بعدها در ارکستر موسیقی سنندج، که پدرش رهبری آن را بر عهده داشت، به عنوان نوازنده فعالیت خود را آغاز نمود.
زمانی که گروه کامکارها شکل گرفت، ارژنگ در نقش نوازنده تمبک، همراه ارکستر فرهنگ و هنر سنندج شد. او پس از مدتی همکاری با این ارکستر را شروع کرد و تا سال ۱۳۵۴ به همکاری خود ادامه داد. در طول این مدت، او در برنامههای مختلف فرهنگی و هنری شرکت میکرد و همواره با تنبک مینواخت.
در سال ۱۳۵۵ او به تهران رفت و علاوه بر یادگیری بیشتر درباره موسیقی، به تقویت تکنیکهای تنبکنوازی خود پرداخت. سپس در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران، تحصیل در رشته نقاشی را پی گرفت.
حضور در رادیو ایران
او در سال ۱۳۵۵ به رادیو ایران رفت و همکاری خود را با گروه «شیدا» که زیر نظر محمدرضا لطفی فعالیت میکرد، شروع کرد.
ارژنگ کامکار در این باره میگوید: “از وقتی همکاری من با گروه «شیدا» به سرپرستی محمدرضا لطفی آغاز شد، در نواختن تنبک بسیار پیشرفت کردم و به همین دلیل، این همکاری برای سالها در گروه ادامه پیدا کرد.”
ارژنگ کامکار به عنوان هنرمند نقاش
ارژنگ کامکار در درجه اول خود را یک نقاش میداند و به این هنر علاقه بیشتری دارد، اما عشق عمیقی هم به نواختن تنبک دارد. او تاکنون چندین نمایشگاه انفرادی از نقاشیهایش برگزار کرده که مهمترین آنها در سالهای ۱۳۷۰ و ۱۳۷۶ در گالری سیحون برپا شده است.
ارژنگ کامکار که از اعضای شناختهشده گروه موسیقی کامکارها و نوازنده تنبک این گروه است، پس از وقفی ۱۲ ساله، ۷۲ اثر از سه دهه فعالیت نقاشی خود را در نگارخانه اصلی فرهنگسرای نیاوران به نمایش گذاشت.
در یک گفتوگوی کوتاه با این نقاش و موزیسین، از او پرسیده شد: “شما نقاشی را از چه زمانی و چگونه شروع کردید؟”
ارژنگ پاسخ داد: “از بچگی به نقاشی علاقه داشتم، اما آنچه مرا به صورت جدی به این سمت کشاند، عشق به طبیعت بود. تا ۲۰ سالگی بسیار به کوهنوردی میرفتم و از دیدن جاهای دستنخورده مثل کوهستانها، روستاها و طبیعت لذت میبردم. سالها بدون معلم، طراحی و آبرنگ کار میکردم. در خانه تصاویری از طبیعت خلق میکردم و از این راه دوباره با طبیعت پیوند میخوردم. این علاقه به طبیعت نقش بزرگی در نقاش شدن من داشت.”
او ادامه داد: “بعداً به شکل آکادمیک و دانشگاهی نقاشی را پی گرفتم. طراحی با آبرنگ و آب مرکب را یاد گرفتم و در رشته نقاشی دانشگاه تهران پذیرفته شدم. از آموزش استادانی مانند هانیبال الخاص، حلیمی، استاد عربعلی شروه و دیگران بهره بردم و علاوه بر درس دانشگاه، به صورت شخصی هم بسیار تلاش کردم و کار کردم.”
“اولین نمایشگاهم را در گالری سیحون داشتم و پس از آن به فاصلهای، نمایشگاه دوم و به همین ترتیب تا امروز که پس از ۱۲ سال وقفه، نمایشگاه ‘رنگ ترانهها’ را در فرهنگسرای نیاوران برپا کردم.”
افتخارات :
در ششمین روز بهمنماه سال ۱۳۹۷، همزمان با جشن نوزدهسالگی تأسیس خانه موسیقی ایران، از ارژنگ کامکار با اهدای لوح و تندیس، تقدیر به عمل آمد.
او پیش از این، در سال ۱۳۸۳ کتابی با عنوان «۶۰ قطعه برای تنبک» منتشر کرده بود که بخشی از دانش و تجربههای ارزشمند او در طول سالهای فعالیت هنری را در خود جای داده است.