سبک لوفای یکی از جذابترین سبکهای موسیقی است که طرفداران زیادی در بین دوستداران موسیقی پیدا کرده است. به همین دلیل، در این نوشته از وبلاگ مدیر تولز، میخواهیم این سبک موسیقی را به شما معرفی کنیم. اگر شما هم به موسیقی لوفای علاقهمند هستید، پیشنهاد میکنیم تا پایان این مطلب با ما همراه باشید.
موسیقی لوفای چیست؟
سبت لوفای یکی از محبوبترین سبکهای موسیقی است، چون معمولاً قوانین معمول را نمیپذیرد و راه خودش را میرود. لوفای (Lo-Fi) مخفف عبارت Low Fidelity به معنای «وفاداری کم» است. در اینجا منظور از وفاداری، پایبندی به کیفیت اصلی صدای ضبطشده است.
لوفای در مقابل سبک های-فای (Hi-Fi) قرار میگیرد که در آن هدف، رسیدن به بالاترین سطح وفاداری به صدای اصلی است. در واقع لوفای یک نوع کیفیت خاص در ضبط صدا محسوب میشود. در این سبک، هنرمندان عمداً برخی نواقصی را در موسیقی خود نگه میدارند که در ضبطهای استاندارد معمولاً حذف میشوند. اما در لوفای، این نقصها بخشی از زیبایی اثر هستند و به عنوان جزئی از تجربهٔ شنیداری پذیرفته میشوند.
در قطعههای موسیقی لوفای، بسیاری از اصول رایج ضبط — مانند حذف صدای زمزمهگونهٔ پسزمینه، جلوگیری از اعوجاج صدا، پاک کردن نویزهای اضافی و رعایت تعادل دقیق فرکانسها — رعایت نمیشوند.
تاریخچه موسیقی لوفای
در ده سال گذشته، موسیقی لوفا هواداران زیادی پیدا کرده و به یکی از سبکهای شناختهشده در جهان تبدیل شده است.
البته قطعات اولیه این سبک را هنرمندان مستقل و زیرزمینی خلق کردند و همین موضوع باعث شد لوفا با جدیت بیشتری دنبال شود.
ریشه بهوجود آمدن این سبک به این شکل بود که تعدادی از نوازندگان شروع به استفاده از درامماشینهای اواخر قرن بیستم کردند و تلاش کردند با کمک آنها، آهنگهایی با بافت نرم و آرام تولید کنند.
این هنرمندان در کنار هم جمع شدند و آنچه ساختند، امروز به عنوان نخستین موج موسیقی لوفا شناخته میشود.
وقتی به این آهنگها گوش میدهید، احساس آرامش به شما دست میدهد. به همین دلیل بسیاری از شنوندگان، موسیقی لوفا را هنگام انجام کارهای روزمره مثل کار کردن، مطالعه و فعالیتهای مشابه استفاده میکنند.
تبدیل یک صدا به لو- فای
روشهای گوناگونی برای ساخت یا تبدیل صدا به سبک لو-فای وجود دارد. مثلاً میتوان با ضبط صدا به کمک میکروفون قدیمی و پرنویز، یا استفاده از دستگاههای ضبطی که کیفیت پایینی دارند، این سبک را ایجاد کرد. همچنین میتوان به صورت دیجیتالی و با تبدیل فایلهای صوتی به فرمتهای کمکیفیت، موسیقی لو-فای تولید کرد. نتیجه تمام این روشها یکسان است: پایین آوردن کیفیت صدای نهایی.
ریشهٔ این سبک به دهه ۸۰ میلادی برمیگردد؛ زمانی که نوازندگان و تهیهکنندگان موسیقی، با امکانات محدود و در استودیوهای خانگی، آهنگ میساختند. هرچند لو-فای از همان دهههای ۸۰ و ۹۰ وجود داشت، اما تعریف و استانداردهای آن به تدریج شکل گرفت و در آن زمان به شکلی که امروزه شناخته میشود، نبود.
معمولاً قطعههای لو-فای بدون کلام هستند. اگر هم از صدای خواننده استفاده شود، بیشتر به عنوان نمونهای کوتاه برای ایجاد حس و فضا به کار میرود. در این سبک، استفاده از صدای گویندگان رادیو و تلویزیون، دیالوگهای فیلمها یا سخنان افراد مشهور، رایجتر از ترانه و آواز است. به همین دلیل، موسیقی لو-فای معمولاً حالتی آرام و ریلکس دارد و قصد جلب توجه مستقیم شنونده را ندارد، بلکه به او فضایی میدهد تا روی کار دیگری تمرکز کند.
یکی دیگر از ویژگیهای لو-فای، تنظیم خاص آن است. در این سبک معمولاً از نمونههای موسیقی زیرزمینی دهه ۴۰ و جز دهه ۶۰ استفاده میشود. هر نوع موسیقی یا محتوای صوتی که حال و هوای نوستالژیک داشته باشد، در ترکیب با المانهای الکترونیک، میتواند ماده اولیه خوبی برای ساخت لو-فای باشد.
تکرارهای طولانی از موسیقی جز، ملودیهای گیتار آکوستیک و ریتمهای هیپ هاپ در بازههای زمانی کشیده، از عناصر همیشگی سبک لو-فای هستند. ترکیب هیپ هاپ با این المانها را با نامهای لوفای-هیپهاپ، چیلهاپ یا لوفای بیتس نیز میشناسند.
در نهایت، میکسهای طولانی، لوپهای آرام موسیقی، ویدیوهای انیمه یا گیفهای کارتونی معروف، درامهای الکترونیک با تمپوی کند، همراه با نویز و صداهای زمینه، همه از نشانههای شناختهشده سبک لو-فای هستند. این ویدیوهای طولانیمدت که با ریتمی آرام و تکرارشونده پخش میشوند، به شنونده احساس غرقشدن در فضایی آرام و دلنشین را منتقل میکنند.