دکتر علی شریعتی، متفکر و نویسنده برجسته ایرانی، در ۲۹ خرداد ۱۳۵۶ در ساوتهمپتون انگلستان درگذشت. علت رسمی مرگ او «انسداد شرایین و نرسیدن خون به قلب» اعلام شد؛ اما به دلیل نداشتن سابقه بیماری قلبی و برخی شواهد دیگر، مرگ او در هالهای از ابهام باقی ماند.
پیشینه سلامت دکتر شریعتی
دکتر شریعتی تا زمان مرگ، از سلامت جسمانی خوبی برخوردار بود و هیچگاه از ناراحتیهای قلبی شکایت نکرده بود. همسرش، پوران شریعترضوی، اظهار داشته که دفترچه بیمه او نشاندهنده عدم مراجعه به پزشک بوده است، که این مسئله بر عدم وجود سابقه بیماری قلبی تأکید دارد.
در اینجا میتوانید اطلاعات کاملتری درباره علت مرگ کیومرث پوراحمد بیابید.
جزئیات شب درگذشت
شب ۲۹ خرداد ۱۳۵۶، پس از رفتن مهمانها، دکتر شریعتی برای خواب به طبقه پایین منزل میرود. چند بار بچهها را صدا میزند تا برایش آب و چای بیاورند، اما خوابش نمیبرد. صبح روز بعد، او را در حالی که به پشت روی زمین افتاده و نوک بینیاش به طرز مشکوکی سیاه شده بود، پیدا میکنند. دلیل رسمی مرگ او انسداد شرایین و نرسیدن خون به قلب اعلام شد؛ اما به دلیل نداشتن سابقه بیماری قلبی، انجام نشدن کالبدشکافی و اعلام نتیجه سریع، این جریان در هالهای از شک و ابهام باقی ماند.
واکنشها و تردیدها
مرگ ناگهانی دکتر شریعتی باعث شد تا بسیاری از مردم و نزدیکان او به صحت گزارش رسمی شک کنند. عدم انجام کالبدشکافی و اعلام سریع نتیجه، به همراه اطلاع سفارت ایران در لندن از مرگ وی قبل از اعلام رسمی، بر این تردیدها افزود. برخی معتقد بودند که ساواک، سازمان اطلاعات و امنیت رژیم پهلوی، در مرگ او نقش داشته است.
در صورت علاقهمندی، مطلب علت مرگ مهستی را از دست ندهید.
مراسم تدفین و وصیتنامه
دکتر شریعتی وصیت کرده بود که در حیاط حسینیه ارشاد، مکانی که بسیاری از سخنرانیهایش را در آن انجام داده بود، دفن شود. اما با توجه به وضعیت سیاسی ایران و احتمال سوءاستفاده ساواک، این کار به صلاح دانسته نشد. در نتیجه، با همکاری امام موسی صدر، جسد او در قبرستانی در نزدیکی حرم حضرت زینب (س) در دمشق به خاک سپرده شد. امام موسی صدر بر پیکر او نماز خواند و تأکید کرد که با توجه به وصیت متوفی، واجب است که او در نهایت در همان محل دفن شود. تا به امروز این اتفاق نیفتاده و پیکر دکتر شریعتی با پرداخت هزینه از سوی خانوادهاش به صورت امانی در سوریه مدفون است.
نتیجهگیری
مرگ دکتر علی شریعتی همچنان یکی از موضوعات بحثبرانگیز تاریخ معاصر ایران است. با وجود اعلام رسمی علت مرگ، تردیدها و ابهامات پیرامون این واقعه همچنان باقی است. عدم انجام کالبدشکافی، نداشتن سابقه بیماری قلبی و شرایط سیاسی آن زمان، همگی به این ابهامات دامن زدهاند.