در دنیای موسیقی، اجراها به شکلهای گوناگونی انجام میشوند؛ گاهی یک نفر به تنهایی مینوازد و گاهی چند نفر با هم. یکی از شناختهشدهترین و پرکاربردترین حالتها، دوئت است. ممکن است شما هم تا به حال نام دوئت را شنیده باشید، اما دقیقاً ندانید که چیست. در این نوشته از وبلاگ مدیر تولز، ابتدا به زبان ساده توضیح میدهیم که دوئت چه نوع اجرایی است و بعد نگاهی به پیشینه و تاریخچه آن خواهیم داشت.
دوئت در موسیقی به چه معناست؟
دوئت به قطعهای موسیقایی گفته میشود که توسط دو نفر اجرا میگردد و هر دو نفر نقش مهم و یکسانی در اجرا دارند. باید توجه داشت که دوئت با هارمونی فرق دارد؛ چرا که در دوئت، نوازندگان یا خوانندگان همزمان بخش یکسانی را اجرا نمیکنند، بلکه هر یک بخش مستقل خود را در کنار دیگری مینوازند یا میخوانند. معمولاً وقتی صحبت از دوئت میشود، منظور نواختن دو پیانیست یا آواز دو خواننده است. نوعی از دوئت پیانو نیز وجود دارد که در آن دو نوازنده با هم روی یک ساز مینوازند که به آن «پیانو چهار دست» گفته میشود. اما اگر دو نوازنده با دو پیانو جداگانه قطعهای را اجرا کنند، به آن «پیانو دو» (piano duo) میگویند. گروههای موسیقی بسته به تعداد اعضایشان نامهای مختلفی دارند. در ادامه نام گروههای سه تا هفتنفره آورده شده است:
سهنوازی: تریو (Trio)
چهارنوازی: کوارتت (Quartet)
پنجنوازی: کوئینتت (Quintet)
ششنوازی: سکستت (Sextet)
هفتنوازی: سپتت (septet)
تاریخچه دوئت در موسیقی
در سال ۱۷۶۵، موتزارت که در آن زمان هنوز جوان بود، به همراه خواهرش ماریان در لندن کنسرتی اجرا کردند. در این برنامه، آنها قطعۀ دونفری را که خود موتزارت ساخته بود، نواختند.
اگر به تاریخ موسیقی نگاه کنیم، ردپای اجرای دونفری به دوران رنسانس هم میرسد. در آن زمان، دوئت به عنوان یک تمرین آموزشی بین استاد و شاگرد رواج داشت و به آن “بیسینیوم” میگفتند.
علاوه بر این، اجرای آواز دونفری در اپرا نیز سابقهای طولانی دارد. حتی در اپراهای قدیمی مربوط به اوایل قرن شانزدهم، مانند اپرای اورفئوس و تاجگذاری پوپیا، از دوئت استفاده شده بود. در قرن هفدهم نیز این نوع اجراها در صحنههای اپرای کمدی یا تراژدی، برای نشان دادن لحظات رویایی یا صحنههای انتقام به کار میرفت.