سنتور از زیباترین و کهنترین سازهای ایرانی است. این ساز در دسته سازهای زهیای جای میگیرد که با زخمه زدن به صدا درمیآید. صدای سنتور روشن و شفاف است و هم برای نواختن به تنهایی و هم برای نواختن در کنار دیگر سازها بسیار مناسب میباشد. در ادامه، در این نوشته از وبلاگ مدیر تولز، اطلاعات جالبی درباره سیمهای سنتور خواهید خواند.
دانستی های جالب در مورد سیم های سنتور
محدوده صوتی سنتور نزدیک به چهار اکتاو است و همین ویژگی، آن را به یکی از وسیعترین سازها در موسیقی ایرانی تبدیل کرده است. در نواختن سنتور، سیمها با ضربههای یک جفت چوب نازک به نام «مضراب» یا «زخمه» به صدا درمیآیند.
سیم های سنتور
ساز سنتور در مجموع ۷۲ سیم دارد.
اطلاعات جالبی درباره این سیمها وجود دارد.
سیمهای سنتور از دو نوع فلز ساخته میشوند: برنج و فولاد. سیمهای برنجی که رنگ زرد دارند، صدای بم تولید میکنند و سیمهای فولادی که سفیدرنگ هستند، صدای زیر را ایجاد میکنند.
پیشینه استفاده از این سیمهای فلزی به شروع قرن بیستم میلادی بازمیگردد. قبل از آن، چون سیم فلزی رایج نبود، سازندگان و نوازندگان سنتور به جای آن از ابریشمهای تابیدهشده به عنوان سیم ساز استفاده میکردند.
قطر سیمهای سنتور معمولاً بین ۰.۴۰ تا ۰.۴۵ است که بسته به کیفیت و رنگ صدای مورد نظر، میتواند کمی تغییر کند.
برای یادگیری پیشرفته، به پرویز یاحقی، یکی از بزرگترین بداهه نوازان موسیقی ایرانی مراجعه کنید.
اگر به این موضوع علاقه دارید، حتماً جمشید شیبانی، آغازگر موسیقی و ترانه های نوین ایرانی را بخوانید.
این موضوع را بهتر بشناسید با مطالعه صدای سه بعدی چیست؟.
قطعاً جنس این سیمها نقش مهمی در صدای ساز ایفا میکند و به همین دلیل در ساخت سنتورهای تخصصی، برای سیمهای زردرنگ (یا سیمهای بم) از آلیاژ برنز (مس) استفاده میشود.
سیمهای سنتور معمولاً به صورت دستههای چهارتایی نصب میشوند و هر چهار سیم داخل یک دسته، هنگام نواختن صدایی مشابه ایجاد میکنند.
در صورتی که حتی یک یا چند سیم از این ساز با دقت کوک نشده باشند، صدای حاصل از آنها ناخوشایند و ناموزون خواهد بود.