کویر، سرزمینی فراخ و آرام است که گاهی در نگاه نخست، خالی و بی‌جنبش به نظر می‌رسد. اما اگر با دقت بیشتری بنگریم، زیبایی‌های پنهان و زندگیِ آرام آن را کشف خواهیم کرد.
در دل این گسترهٔ بی‌کران، تپه‌های شنی با شکل‌های نرم و موج‌دار دیده می‌شوند که گویی هنرمندی بزرگ آن‌ها را پدید آورده است. با هر وزش باد، این تپه‌ها تغییر شکل می‌دهند و نقشی تازه بر روی شن‌ها نقش می‌بندد.
هوای کویر در طول روز، بسیار گرم و آفتابش سوزان است. اما با فرارسیدن شب، هوا به سرعت خنک می‌شود و آسمان پر از ستاره‌هایی می‌گردد که مانند الماس بر زمینهٔ مخملین شب می‌درخشند. این ستاره‌ها آنقدر نزدیک و پرنور به نظر می‌رسند که گویی می‌توان با دست به آن‌ها رسید.
در این سرزمین به ظاهر خالی، جانورانی مانند مارمولک، روباه شنی و انواعی از پرندگان زندگی می‌کنند که خود را با شرایط سخت کویر وفق داده‌اند. گیاهان کویری نیز با ریشه‌های بلند و عمیق خود، آب را از ژرفای زمین می‌مکند و در برابر گرمای سوزان پایداری می‌کنند.
کویر مکانی برای سکوت و اندیشه است. وقتی در میان این بیابان پهناور می‌ایستی، تنها صدایی که می‌شنوی، صدای آرام باد است که با شن‌ها نجوا می‌کند. این سکوت و آرامش، فرصتی است برای گفتگو با خود و یافتن صلح درونی.
کویر، سرزمینی ساکت و پهناور است که گویی آفتاب بر تخت طلایی‌اش فرمانروایی می‌کند. شن‌های نرم زیر نور خورشید، همچون ابریشمی طلایی بر زمین پهن شده‌اند و هر بادی که می‌وزد، نقش‌هایی تازه بر روی آن ترسیم می‌کند.
در این بیابان بی‌کران، گاهی تپه‌های شنی همچون موجی از طلا به چشم می‌خورند که آرام و بی‌حرکت بر جای خود ایستاده‌اند. هنگام غروب، خورشید سرخ‌فام پشت این تپه‌ها پنهان می‌شود و آسمان را به رنگ‌های نارنجی و بنفش می‌آراید. گویی آسمان و زمین در سکوت با یکدیگر گفتگو می‌کنند.
در میان این سکوت، زندگی نیز جریان دارد. گیاهان خشکی‌پسند و جانوران سازگار با گرمای کویر، هر کدام نشانه‌ای از مقاومت و زیبایی هستند. شب که فرا می‌رسد، ستارگان در آسمان تاریک کویر همچون الماس می‌درخشند و جهانی رازآلود را به نمایش می‌گذارند.
کویر با همه سادگی‌اش، جهانی پر از رمز و راز است که در سکوت خود داستان‌هایی بی‌پایان را روایت می‌کند.
موضوع انشا کویر
کویر بخشی از این جهان پهناور است که در آن، حضور خدا را می‌توان بیش از هر جای دیگری حس کرد. سکوت بی‌پایان کویر، آرامش‌بخش‌ترین صدایی است که می‌شنوی.
سکوت کویر، هوای پاک آن و آسمان پرستاره شبش، زیباترین منظره‌ها را می‌سازد. روزهای کویر با تابش پرحرارت خورشید، طلایی و درخشان می‌شود. خورشید آنقدر پرنور می‌تابد که گویی نمی‌گذارد به آسمان خیره شوی! با قلبی شاد روی شن‌های گرم و نرمش می‌نشینی، چشمانت را می‌بندی و به آفریدگار این دنیای شگفت‌انگیز فکر می‌کنی.
وقتی خورشید در کویر غروب می‌کند، خیلی زود اولین ستاره در آسمان پدیدار می‌شود. بعد، به تدریج ستاره‌های دیگر نیز خود را نشان می‌دهند. مانند مهمانی که کم‌کم مهمانانش می‌رسند و در خانه‌ای به بزرگی آسمان جای می‌گیرند. برخی از ستاره‌ها شکل یک بادبادک را می‌سازند، برخی دیگر به شکل خرس، ماهی، شیر، کمان، خوشه و … هستند و به همین نام‌ها نیز شناخته می‌شوند.
اگر در شبی صاف و تمیز، در جایی مانند کویر روی پشت بام دراز بکشی و به ستاره‌های زیبای آسمان نگاه کنی، که آسمان را به چادری آبی‌رنگ تبدیل کرده‌اند، هوش از سرت می‌رود. ماه در گوشه‌ای از آسمان، مانند چهره‌ای نورانی یا رهبری آسمانی، پادشاه شب است. ستاره‌ها در پناه او سوسو می‌زنند و ماه حرکت می‌کند و از آن‌ها بازدید می‌کند.
چه کسی می‌گوید کویر زیبا نیست؟ زیبایی کویر یعنی روان بودن شن‌ها، یعنی تپه‌های شنی بلند، یعنی دشتی هموار و یکدست. روزی آفتابی، پرتوهای تند و گرم خورشید صورت و دست‌هایت را می‌سوزاند. اما این سوزش، تو را استوارتر می‌کند. خورشید باید این‌گونه تو را نوازش کند. اگر خورشید کویر مانند خورشید کوهستان، خنک و ملایم بود، دیگر کویر، کویر نبود. باید بدن تو این گرمای سوزان را حس کند تا الگویی برای صبر و استواری شوی. خورشید باید این‌گونه بتابد تا همواری و زیبایی کویر حفظ شود.
تصور این که در دل کویر باشی، چه در روز و چه در شب، مرا دگرگون می‌کند. شادی بی‌اندازه‌ای وجودم را پر می‌کند و از شدت خوشحالی در پوست خود نمی‌گنجم.
شعر در مورد کویر
در اینجا، بیابان گرم و پر از آفتاب است. جایی که باد همیشه در حال وزیدن است و خاک زیر پا گسترده شده. خورشید در آسمان آن، پاک و درخشان است و هر روز با نور طلایی‌اش می‌درخشد.
شب‌ها، سکوت و سرمایی آرام همه جا را فرا می‌گیرد. آسمان بالای سر، آبیِ عمیق و بی‌کرانی است و از آن، در هر لحظه ستاره‌ای می‌افتد و رد نورانی‌اش در آسمان نمایان می‌شود.
شبِ کویر، زیبا و خاموش است؛ مانند دریایی بی‌جنبش. آرامشی در آن وجود دارد که دلنشین و زیباست. گویی دریاچه‌ای است که سال‌هاست در آنجا آرمیده، دریاچه‌ای کهن و پُر از راز.
رازی نهفته در دل این سرزمین است… و اینجا، همان کویرِ همیشگی است.
—
**موضوعات پیشنهادی انشا برای دانش‌آموزان**
توصیف زیبایی‌های کویر + شعر