صدای هر فرد با دیگران تفاوت دارد و همین تفاوت باعث میشود بتوانیم صداهای مختلف را از هم تشخیص دهیم. این ویژگی در دنیای موسیقی اهمیت زیادی دارد و خوانندگان بر اساس نوع صدا و ویژگیهای آن دستهبندی میشوند. یکی از این دستهبندیها «تنور» نام دارد که در این نوشته از وبلاگ مدیر تولز به آن پرداختهایم. تا پایان این مطلب با ما همراه باشید.
گونههای صدا :
انواع صدا، یک روش برای دستهبندی صدای انسان (بین زنان و مردان) در خوانندگی است که هر کدام محدودههای صوتی گوناگون و رنگهای صدای متفاوتی دارند. به باور فارابی، حنجره انسان کاملترین ساز و تولیدکنندهی صدا است.
آواز در حقیقت، حالت منظم و سامانیافتهای از صدای انسان محسوب میشود. با آموزشها و تمرینهای گوناگون، این صدا جهت میگیرد و زیباتر میشود.
انواع گونههای صدا
در دنیای خوانندگی، دستهبندیهای گوناگونی برای صداها وجود دارد. به طور کلی میتوان آنها را در هفت گروه اصلی جای داد. سه گروه از این دستهها مربوط به بانوان است: سوپرانو، متزوسوپرانو و کنترآلتو. چهار گروه دیگر نیز مربوط به آقایان است: کنترتنور، تنور، باریتون و باس.
همچنین میتوان صدای کودکان و نوجوانان را نیز به این طبقهبندی افزود. در کنار این گروههای اصلی، زیرشاخههای زیادی نیز وجود دارد که به ویژگیهای هر صدا مانند جنس، قدرت، رنگ صوتی و قابلیتهای فردی خواننده بستگی دارد.
گستره صوتی که انسان قادر به تولید آن است، از بمترین تا زیرترین نتها، از نت دو (C2) تا نت سل (G6) را در بر میگیرد.
تنور زیرترین نوع صدای مردان
تنور (Tenor) به محدودهای خاص از صدا در موسیقی گفته میشود و یکی از انواع صدای مردانه در آواز و اپرا محسوب میگردد.
این صدا، زیرترین محدودهٔ صدایی در مردان است و معمولاً در نتنویسی با کلید سل، از نت «دو» در زیر خط اول حامل تا نت «لا» در بالای خط پنجم کشیده میشود؛ با این ویژگی که صدای تنور یک اکتاو بمتر از صدای سوپرانو شنیده میشود.
به بیان دیگر، در گروههای کر، محدودهٔ صدای تنور معمولاً از C3 (یعنی دو، یک اکتاو پایینتر از دو میانی C4) تا A4 (لا در بالای دو میانی) ادامه دارد.
اما در قطعات تکنوازی، این محدوده گاهی تا C5 (دو بالای دو میانی) نیز میرسد.
بالاترین نتی که یک خوانندهٔ تنور ممکن است بتواند اجرا کند، F5 (فا بعد از فا میانی F4) است.
در موسیقی ایرانی نیز این نوع صدا نزد مردان از جایگاه بسیار مهمی برخوردار است و میتوان گفت بیشتر خوانندگان مرد ایرانی در این محدودهٔ صوتی میخوانند.
به عنوان نمونه، در موسیقی اصیل ایرانی میتوان از استادانی مانند طاهرزاده، دردشتی، تاج اصفهانی و شجریان نام برد
و در موسیقی پاپ نیز هنرمندانی مانند ابراهیم حامدی، فریدون فروغی، فرهاد مهراد، نصرالله معین، محمد اصفهانی و امید سلطانی در این دسته قرار میگیرند.