آیا میدانید چه کسی اولین کنسرت را پس از انقلاب در تالار وحدت اجرا کرد؟
نوین افروز!
او نوازنده پیانو، موسیقیدان، شاعر و نقاش شناختهشده ایرانی است. سرگذشت این هنرمند میتواند برای همه علاقهمندان به هنر الهامبخش باشد. از زندگی او چندین مستند نیز ساخته شده که یکی از آنها «نتهای شاعر نقاش» نام دارد.
ما هم در این نوشته از وبلاگ مدیر تولز میخواهیم به طور خلاصه، زندگینامه نوین افروز را با شما به اشتراک بگذاریم. اگر دوست دارید با زندگی هنرمندان بزرگ موسیقی بیشتر آشنا شوید، پیشنهاد میکنیم سری هم به دیگر مطالب وبلاگ ما بزنید.
تولد و کودکی نوین افروز
نوین افروز در دهم شهریور سال ۱۳۲۰ در تهران به دنیا آمد. وقتی تنها چهار یا پنج سال داشت، به همراه پدر، مادر و برادرش به استانبول نقل مکان کردند. در آنجا، والدینش او و برادرش را در یک مدرسۀ فرانسوی ثبت نام کردند که محیط آموزشی بسیار جدی و سختگیری داشت. پس از گذشت چند سال، خانواده دوباره مهاجرت کردند و این بار به ایتالیا رفتند. نوین افروز در شهر میلان نیز در یک مدرسۀ فرانسوی مشغول به تحصیل شد و معلمش او را تشویق کرد تا در کنسرواتوار میلان نامنویسی کند. در کنسرواتوار میلان، او با افرادی همکلاس بود که بعدها به استادان برجستۀ موسیقی در جهان تبدیل شدند. به عنوان نمونه، یکی از همدورههای او کلادیو آبادو بود!
آغاز مسیر حرفهای
بانو افروز پس از چندین سال تحصیل در کنسرواتوار میلان، با نمرههای عالی فارغالتحصیل شد. به همین دلیل، مدیر مؤسسه از او دعوت کرد تا در یک تئاتر به اجرای کنسرت بپردازد. جالب اینجاست که نام آن تئاتر دقیقاً مشابه نام خود این هنرمند، یعنی «نوین» بود. او در این دوره نیز به یادگیری موسیقی ادامه میداد و در فصل تابستان نزد پیانیست سرشناس ایتالیایی، مایکل آنجلی، آموزش میدید.
پس از آن، نوین افروز برای ادامه تحصیل به سوئیس رفت و در کنسرواتوار ژنو ثبتنام کرد. دانشجویان این مرکز پس از پایان دوره، امکان ورود به عرصههای بینالمللی هنر را پیدا میکردند. او در ژنو همچنین نزد پروفسور هیلد براند، فلسفه موسیقی را فراگرفت.
پس از اتمام تحصیلات پیشرفته، از بانو افروز دعوت شد تا نخستین کنسرت خود را در سالن مشهور ویگمور هال لندن برگزار کند. در آن زمان، این سالن میزبان منتقدان و روزنامههای فراوانی بود و اجرا در آن میتوانست سرنوشتساز باشد: یا هنرمند را به اوج شهرت میرساند یا آینده حرفهای او را به خطر میانداخت.
خوشبختانه نوین افروز با موفقیت از این آزمون بزرگ سربلند بیرون آمد و روزنامههای معتبری مانند تایمز و دیلی تلگراف از اجرای او تمجید کردند. پس از این رویداد، او به نقاط مختلف جهان سفر کرد و کنسرتهای متعددی برگزار نمود. برای نمونه، او نخستین هنرمندی بود که پس از انقلاب فرهنگی چین در آن کشور برنامه اجرا کرد. جالب است بدانید که دعوت او به چین توسط همسر نخستوزیر این کشور انجام شد و او کنسرتو شماره دو چایکوفسکی را همراه با ارکسترهای پکن و شانگهای نواخت.
سپس راهی روسیه شد و در شهرهای مختلف، هم به صورت تکنوازی و هم با همکاری ارکستر، به اجرا پرداخت. او حتی به کشورهای شرق آسیا سفر کرد و تحت تأثیر موسیقی محلی آن مناطق، قطعهای با نام “رقص ترکمن” خلق نمود.
پس از این سفرهای هنری گسترده، نوین افروز پس از انقلاب به ایران بازگشت. او اولین هنرمندی بود که پس از انقلاب در تالار وحدت روی صحنه رفت و کنسرت برگزار کرد. در آن دوران، جوانان علاقهمند به موسیقی، فرصت زیادی برای شنیدن موسیقی زنده نداشتند و نوین افروز با اجرای کنسرت و نیز تدریس مستمر خود، پاسخگوی این نیاز هنری آنان شد.
جوایز و افتخارات نوین افروز
جایزه صلح آلبرت اینشتین
مدال طلایی سنت ولنتاین
جایزه بهترین فعالیتهای فرهنگی زنان از سازمان ملل متحد
تقدیر در مراسم «شب نوین افروز» در سال ۱۳۹۴
دریافت نشان شوالیه از ایتالیا در سال ۱۳۹۵
لوح تقدیر هنری از شهر سان فرانسیسکو (۱۹۸۲)
جایزه و مدال سنت ولنتاین طلایی از شهر تِرنی در ایتالیا (۱۹۸۲)
جایزه هنری اسپولِتو در ایتالیا (۱۹۸۴)
دریافت مدرک دکترای افتخاری در رشتههای موسیقی و ادبیات از دانشگاه جهانی آریزونا (۱۹۸۴)
جایزه ایتالیا برای موسیقی در شهر رم (۱۹۸۶)
جایزه شیر طلایی و لوح تقدیر لئونه دُورو در رم (۱۹۸۶)
جایزه و مدال هنر برای صلح در شهر سان فرانسیسکو آمریکا (۱۹۸۶)
لوح هنری از شهر ونیز (۱۹۸۷)
مدال برتری هنری از UPLI در سان فرانسیسکو آمریکا (۱۹۸۸)
جایزه لورِنزو دِ مدیچی از آکادمی مدیچی در فلورانس ایتالیا (۱۹۸۹)
جایزه اروپا از آکادمی مدیچی (۱۹۹۰)
لوح تقدیر میکلونی برای فعالیتهای هنری بینالمللی در شهر لا اسپتزیا ایتالیا (۱۹۹۷)
مدال و لوح سفیر هنر از AEI در سان فرانسیسکو (۱۹۹۷)
مدال و لوح تقدیر پُل هریس از بنیاد بینالمللی روتاری (۲۰۰۰)
لوح هنری جایزه کتاب «گلهای صلح» از سان فرانسیسکو (۲۰۱۱)
مدال و نشان شوالیه از رئیسجمهور ایتالیا در رم (۲۰۱۴)