گل نرگس، این فرستاده زیبای بهار، همیشه برای من نماد شادی و بیداری طبیعت است. وقتی سرمای زمستان می‌رود و نسیم بهاری می‌وزد، نرگس‌ها از دل خاک سرد سر برمی‌آورند و جهان را با عطر دلنشین و رنگ روشن خود پر می‌کنند.
این گل ظریف، با برگ‌های سبز و باریک و گلبرگ‌های سفید و زردش، شبیه جامی کوچک و پر از نور است که گویی نوشیدنی شادی را در خود نگه داشته است. هر وقت به نرگس نگاه می‌کنم، احساس می‌کنم که به من چشمک می‌زند و پیام امید و آغاز دوباره را می‌رساند.
نرگس فقط یک گل نیست؛ او مانند یک دوست صادق است که هر سال در اولین روزهای بهار به دیدارمان می‌آید و یادآور می‌شود که پس از هر سختی، آسانی و پس از هر تاریکی، روشنایی است. عطر تازه و ملایم آن، دل را جلا می‌دهد و روح را تازه می‌کند.
به نظر من، نرگس درس زندگی به ما می‌دهد: همان‌طور که این گل در ساده‌ترین و طبیعی‌ترین حالت خود چنین زیباست، ما هم می‌توانیم با سادگی و مهربانی، زیبا و دوست‌داشتنی باشیم.
گل نرگس، با آن شکوه و زیبایی منحصر به فرد، یکی از زیباترین گل‌های بهاری است. این گل با ظرافت و عطر دلنشینش، نماد طراوت و زندگی دوباره در طبیعت است. در این انشا، می‌خواهیم با نگاهی ادبی و توصیفی، ویژگی‌های این گل زیبا را بررسی کنیم تا دانش‌آموزان عزیز با شیوه‌ی نگارش متون ادبی و تقویت مهارت نوشتاری خود بیشتر آشنا شوند. با ما همراه باشید.
موضوع انشا گل نرگس
گل نرگس از خانواده گیاهان تک‌لپه‌ای است و بسیاری از مردم نمی‌دانند که این گل سمی است. این گل، برگ‌هایی به رنگ سفید، نارنجی و زرد دارد و در اندازه‌های گوناگون در طبیعت دیده می‌شود. مراقبت از نرگس بسیار آسان است و به همین دلیل، طرفداران زیادی میان باغبانان دارد.
با وجود رشد راحت و نگهداری ساده، پیاز گل نرگس بسیار سمی است. درون این گل ماده‌ای شیمیایی و خطرناک وجود دارد که بیشترین مقدار آن در پیاز گل یافت می‌شود. سقراط، فیلسوف بزرگ یونان، به این گل لقب «گردنبند خدایان جهان زیرین» داده بود.
گل نرگس نماد زندگی تازه و شروع دوباره است. از این گل گاهی در جشن تولد نوزادان استفاده می‌شود تا نشان‌دهنده آغاز بهاری تازه در زندگی آن‌ها باشد. نرگس، گل ملی کشور ولز است و در ایران نیز آن را نماد ظهور امام زمان(ع) می‌دانند. آیا شما تا به حال عطر این گل را استشمام کرده‌اید؟ آیا تا به حال حس کرده‌اید که بوی خوش آن وجودتان را پر می‌کند؟
پیشنهادی: انشا از زبان گل
انشا اختصاصی _ نویسنده: فاطمه شهری