در میان شب‌های پرستاره سال، یک شب بسیار ویژه وجود دارد که گویی آسمان به زمین نزدیک‌تر می‌شود. این شب، شب نیمه شعبان است. در این شب، ماه به کامل‌ترین و درخشان‌ترین حالت خود می‌رسد و نور آرامش‌بخش آن همه جا را فرا می‌گیرد.
مردم این شب را جشن می‌گیرند، زیرا تولد کسی است که قرار است روزی دنیا را پر از عدل و داد کند. در این شب، خانه‌ها چراغانی می‌شود و کوچه و خیابان پر از شور و شادی می‌گردد. صدای دعا و مناجات از همه جا به گوش می‌رسد و دل‌ها به سوی خداوند بزرگ پرواز می‌کند.
نیمه شعبان فقط یک شب معمولی نیست؛ این شب نماد امید است. یادآوری می‌کند که حتی در تاریک‌ترین لحظات، نوری هست که راه را نشان می‌دهد و فردایی روشن در انتظار است. این شب به ما می‌آموزد که مهربانی و نیکی را در دل خود زنده نگه داریم و برای رسیدن روزهای بهتر تلاش کنیم.
پس بیایید در این شب زیبا، با دل‌های پاک و دست‌های به دعا بلند شده، از خداوند بخواهیم که جهان را از مهر و عدالت پر کند و به همه ما توفیق بخشد تا در ساختن دنیایی بهتر سهیم باشیم.
در این نوشته، به مناسبت فرا رسیدن نیمه شعبان، روز میلاد پربرکت امام زمان (عج) می‌پردازیم. این متن کوتاه و ادبی، با بیانی زیبا این مناسبت بزرگ را توصیف می‌کند. در ادامه با ما همراه باشید.
انشا نیمه شعبان
نیمه شعبان یکی از بزرگترین جشن‌های ما شیعیان است. در این روز فرخنده، در سال ۲۵۵ هجری قمری، دوازدهمین امام ما، حضرت مهدی علیه‌السلام، به دنیا آمد. همان امامی که پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله و امامان پیشین به آمدنش بشارت داده بودند. او همان نجات‌دهنده بشریت است که روزی دنیا را از تاریکی ستم و گناه پاک خواهد کرد.
این بشارت پیامبر، حکمرانان ستمگر عباسی را سخت می‌ترساند. به همین دلیل، پدر و مادر امام مهدی را زیر نظر گرفته بودند تا اگر نوزادی به دنیا آمد، او را از بین ببرند؛ اما خداوند نقشه‌هایشان را بر باد داد و امام مهدی پنهانی متولد شد. سپس در پنج‌سالگی، پس از شهادت پدر بزرگوارش و خواندن نماز بر پیکر او، به اراده خدا از دیدگان مردم پنهان گشت.
امام زمان علیه‌السلام تنها امامی است که اکنون زنده است و ما سالروز تولدش را جشن می‌گیریم.
در روز نیمه شعبان، مردم کوچه و خیابان را تمیز می‌کنند و چراغانی‌های رنگارنگ، شادی بزرگی را در شهر پخش می‌کند. همه به هم تبریک می‌گویند و در هر گذر و محله‌ای، گروهی با شربت و شیرینی از مهمانان پذیرایی می‌کنند. از مساجد، حسینیه‌ها و خانه‌ها بوی غذای نذری به مشام می‌رسد. مراسم شاد مولودی در محله‌ها برپاست و مردم برای ظهور زودتر امام مهدی دعا می‌کنند…
با این همه شادی و نورافشانی، باز هم در اعماق دل غمی احساس می‌شود؛ غم دوری امام زمان، امامی که بیش از ۱۴۰۰ سال است منتظر فراهم شدن شرایط ظهورش است، منتظر دعاهای خالصانه و آمادگی دل‌های ما.