در آستانه رسیدن بهار، جهان در سکوتی پرانتظار فرورفته است. گویی تمام هستی نفس‌ش را در سینه حبس کرده تا تولدی دوباره را جشن بگیرد. در این سکوت زیبا، خانواده‌ها دور هم جمع شده‌اند و با چشمانی منتظر، گذر زمان را دنبال می‌کنند. سفره هفت سین با نمادهای رنگارنگش، صحنه را آراسته است: سیب برای سلامتی، سنجد برای عشق، و سبزه برای زندگی دوباره.
و سپس، آن لحظه فرامی‌رسد. صدای اذان از تلویزیون بلند می‌شود و خبر از آغاز سالی نو می‌دهد. در این لحظه، گویی زمان از حرکت می‌ایستد. همه یکدیگر را در آغوش می‌گیرند و با لبخند و آرزوی بهترین‌ها، سال جدید را به هم تبریک می‌گویند. این تنها یک تغییر عدد در تقویم نیست، بلکه نویدی است برای شروع دوباره، برای امید و برای ساختن فردایی بهتر.
در دل این شادی، دعاها و آرزوهای خوب برای یکدیگر زمزمه می‌شود. بزرگترها برای کوچکترها آرزوی موفقیت می‌کنند و کوچکترها برای بزرگترها طول عمر و سلامتی. این لحظه، یادآور این است که در کنار هم بودن و عشق ورزیدن، بزرگ‌ترین نعمت زندگی است.
سال نو، مانند کتابی است با برگه‌های سفید. ما هستیم که با کارهای خوب، اهدافمان و مهربانی‌هایمان، داستان این کتاب را می‌نویسیم. پس بیایید در این سال جدید، قلم را برداریم و داستانی زیبا، پر از مهر و دوستی و موفقیت برای خود و عزیزانمان خلق کنیم.
در این بخش، یک انشای ادبی و زیبا دربارهٔ لحظهٔ تحویل سال نو، ویژهٔ شما آماده شده است. این متن به طور اختصاصی توسط تیم مدیر تولز نوشته شده تا به دانش‌آموزان کمک کند با شیوهٔ نگارش این گونه انشاها آشنا شوند. پیشنهاد می‌کنیم برای استفاده از این محتوا، تا پایان با ما همراه باشید.
انشا لحظه تحویل سال نو
تحویل سال به معنای دگرگونی و نو شدن است. این اتفاق زمانی رخ می‌دهد که زمین یک بار کامل به دور خورشید می‌چرخد و به نقطه آغازین خود بازمی‌گردد. در این زمان، سال کهنه تمام می‌شود و سال جدید آغاز می‌گردد.
لحظه تحویل سال برای ما ایرانیان از ارزش بالایی برخوردار است. از روزها قبل، خود را برای این لحظه ویژه آماده می‌کنیم: خانه را تمیز و مرتب می‌کنیم، لباس‌های تازه می‌پوشیم و سفره هفت‌سین را می‌چینیم. سپس در کنار خانواده دور سفره جمع می‌شویم و در انتظار تحویل سال می‌مانیم. بعضی از افراد نیز ترجیح می‌دهند این لحظه را در مکان‌های مقدس مانند زیارتگاه‌ها یا مزار شهدا سپری کنند.
در لحظه تحویل سال، وقتی همه اعضای خانواده در کنار یکدیگر هستند، دعای مخصوص آن را می‌خوانیم. در این دعا، از خداوند مهربان درخواست می‌کنیم که همان‌طور که طبیعت را دگرگون کرده و زمستان سرد را به پایان برده و زمین را دوباره زنده کرده، دل‌های ما را نیز پاک و تازه کند. از او می‌خواهیم کینه‌ها و تاریکی‌ها را از دل‌هایمان بزداید و سالی پر از خیر و برکت برایمان رقم بزند.
پس از تحویل سال، یکدیگر را در آغوش می‌گیریم و روبوسی می‌کنیم. بزرگ خانواده، اسکناس‌هایی را که از قبل در قرآن قرار داده، بیرون می‌آورد و به عنوان عیدی به ما می‌دهد. ما نیز این پول‌ها را نزد خود نگه می‌داریم تا برکت زندگی‌مان بیشتر شود. سپس آماده می‌شویم تا برای عیددیدنی به خانه پدربزرگ و مادربزرگ برویم. در فرهنگ ما، احترام به بزرگترها بسیار مهم است؛ به همین دلیل، کوچکترها ابتدا به دیدن بزرگترها می‌روند. بنابراین، فرزندان به خانه پدر و مادر خود می‌روند و نوه‌ها به دیدار پدربزرگ و مادربزرگ.
عید نوروز یک رسم زیبا و کهن است که باعث نزدیکی دل‌ها و از بین رفتن غم‌ها و کینه‌ها می‌شود. به همین دلیل، من عید نوروز را بسیار دوست دارم.