آشنایی با ساز بوزوکی؛ ساز اصیل یونانی

بوزوکی یک ساز سنتی و اصیل متعلق به کشور یونان است که از نظر ظاهری بسیار شبیه به ماندولین می‌باشد. این ساز نقش مهمی در موسیقی ربتیکا ایفا می‌کند، اما در سبک‌های مختلف دیگری مانند جاز، بلوگرس، فولک و حتی راک نیز از آن استفاده می‌شود. اگر کنجکاو هستید که اطلاعات بیشتری درباره این ساز به دست آورید، در ادامه این مطلب در وبلاگ مدیر تولز همراه ما بمانید.

اطلاعات جامع‌تری در مورد این موضوع را در آرشه یا کمانه چیست؟ پیدا کنید.

توصیه می‌کنیم این مطلب مفهوم فاصله در موسیقی چیست؟ + انواع فواصل موسیقی را حتماً بخوانید.

برای اطلاعات بیشتر، به مقاله همه‌چیز درباره ساز قوشمه یا قمشه مراجعه کنید.

ساختار ساز بوزوکی

ساز بوزوکی از نظر شکل و ساختار، بسیار شبیه به سازهای باغلاما و پاندورا است. صدای آن نیز شبیه به ماندولین است، با این تفاوت که صدای ماندولین زیرتر است و برای ساختن ملودی‌ها مناسب‌تر می‌باشد. اما بوزوکی بیشتر نقش همراهی‌کننده دارد و در کنار سازهای دیگر نواخته می‌شود.

این ساز معمولاً یک کاسه طنین‌دار به شکل گلابی و یک دسته بلند و نازک دارد. در گذشته، پرده‌های ساز (فرت‌ها) قابلیت جابه‌جایی داشتند، اما امروزه این پرده‌ها ثابت شده‌اند. همچنین تعداد سیم‌های آن از شش عدد به هشت عدد افزایش پیدا کرده است.

اگر سوالاتی دارید، مقاله بیو گرافی امین بانی به شما کمک خواهد کرد.

جنس چوبی که برای ساخت بوزوکی استفاده می‌شود، اهمیت بسیار زیادی دارد و تأثیر مستقیمی روی کیفیت صدا دارد. بهترین نوع چوب برای ساخت این ساز، چوب درختانی است که رشد کمی دارند، مانند درخت توت، زردآلو، گیلاس، اقاقیا و سنجد.

توصیه می‌کنیم حتماً مقاله آرمونیکا یا هارمونیکای شیشه ای ، ساز بدنام و کشنده! را مطالعه کنید.

انواع بوزوکی

ساز بوزوکی در یونان به دو نوع اصلی تقسیم می‌شود. نوع اول «تری کوردو» نام دارد که سه جفت سیم دارد. نوع دوم «تتراکوردو» است و چهار جفت سیم در آن به کار رفته است. این ساز در ابتدای قرن بیستم توسط یونانی‌هایی که از منطقه آناتولی به یونان مهاجرت کرده بودند، به این کشور وارد شد و بعدها به ساز اصلی در موسیقی سبک ربتیکا تبدیل شد.

تاریخچه

پس از درگیری‌های نظامی سال‌های ۱۹۱۹ تا ۱۹۲۲ در منطقه آناتولی، ساز بوزوکی توسط گروه‌هایی از مردم که از ترکیه به یونان مهاجرت کردند، به این کشور راه یافت. نمونه‌های نخستین این ساز از نوع سه‌سیمه یا تری‌کوردو بودند و هر کدام با کوک‌های متفاوتی نواخته می‌شدند. تا اواخر دهه ۱۹۵۰، نوع چهارسیمه یا تتراکوردو جایگزین مدل پیشین شد که کوک آن دقیقاً مشابه کوک معمول گیتار بود. از میانه‌های سده بیستم، این ساز به عنوان نماد موسیقی و ساز ملی یونان پذیرفته شد. همچنین در سال ۱۹۶۵، جانی مونیهان این ساز یونانی را به مردم ایرلند معرفی کرد.

مقاله با صفر تا صد موسیقی اپرا آشنا شویم منبع بسیار خوبی برای یادگیری بیشتر است.